The Residents - Meet The Residents (1974)

1960’lı ve 70’li yıllarda yapılan rock müziği, aslında anglo-amerikan kökenlere sahipse de, bu blogda örneklerini bolca bulabileceğiniz, birçok kültüre adapte edilebilir, çok etkileşimli bir müziktir. 60’lardan gelen psikedelik kültür 1970’li yıllara varıldığında evrilerek farklı ulusların elinde farklı müzikal kimliklerin ortaya çıkmasına öncülük etmiştir.

Şahsi fikrim, 70’li yıllarda genel olarak Avrupa’da daha deneysel ve farklı etkileşimlere sahip bir müzikal anlayış hakimken, Amerika müzikal anlamda daha muhafazakar bir çizgiye oturmuştur. Ancak yazımız tamamen bu durumun dışında bir grup hakkında.

The Residents, 60’lı yılların sonunda kurulmuş, ilk albümünü 1974 yılında yayınlamış Amerikalı avangart bir gruptur (kendilerini bu şekilde tanımlarlar mı bilmiyorum). Grup üyeleri Louisiana’da aynı lisede okurlar, kayıt aletleri ile bir takın deneysel işler yapmakta ve beğendikleri müzikleri kaydetmektedirler. Yaşadıkları yer onlara dar geldiğinde, San Francisco’ya gitmek için yola çıkarlar ve San Mateo, California’da kalmaya karar verirler. Philip “Snakefinger” Lithman ve N. Senada ile tanışırlar ve bu iki isim grubun artistik, felsefi ve müzikal anlayışına büyük katkıda bulunur. Senada’nın “bilinmezlik teorisi” (theory of obscurity) aslında The Residents’in müziği hakkında en büyük ipucunu bize vermektedir; “bir sanatçı saf sanatı ancak dış dünyanın etkilerini ve beklentilerini değerlendirmeye almadığında üretebilir.” (N. Senada’nın gerçek bir insan olup olmadığı hala tartışmalıdır. Bazıları onun Captain Beefhart olduğunu iddia eder)

Tabii The Resident için sadece bir müzik grubu yakıştırması yapmak bir eksik bir tanım olarak kalır. Kariyerlerinde birçok multimedya çalışması ve performans sanatı örneği bulunmaktadır. Grup üyeleri kimliklerini hala gizli tutmayı başarabilmişlerdir. İkonik bir hal alan dev göz maskeleriyle sahneye çıkarlar, maskeler ilerleyen dönemde çeşitlense de hala herkes onları bu şekilde hatırlamaktadır. Yaptıkları müzik bu anonimlikten nasibini almıştır; kaotik, atonal, uzlaşmacı olmayan, hatta yer yer rahatsız edici bir havaya sahiptir. İlk dönemden bu yana elektronik müziğe yakındırlar. Gerek imajları, gerekse ürünleriyle dönemin karşı kültürüne karşı bir kültür geliştirmeyi amaçladıklarını söylemek yanlış olmaz. Albümlerinde kült sanatçıları yapıbozumcu bir şekilde coverladıkları da olur. (James Brown’ın This is a Man’s World’ünü tavsiye ediyorum)

Diskografilerine göz attığımızda 50 stüdyo albümü sayısız compilation, konser albümü multimedya yayını görürüz. Bu müzikal kariyer içinde belli bir The Residents tarzından söz edebiliriz ancak onların müziğini sınıflandırmak ya da muadilini bulmak nafile bir çabadır. Yine de Frank Zappa ve Captain Beefheart’a aşina olanların daha kolay kabul edebileceği bir müzik olduğu söylenebilir.

Tanıtacağım albüme gelecek olursak, “Meet The Residents” grubun debut albümü. Hem isim olarak hem de albüm kapağı olarak Beatles’ın “Meet The Beatles” albümüne alaycı bir göndermede bulunmakta. 1977 yılında EMI’ın şikayetleri yüzünden farklı bir cover ile piyasaya sürülmüş. Piyasaya sürüldüğünde 50 kopyadan az satmış ve döneminde hiç dikkate değer bulunmamış bir albüm. İlk şarkı “Boots” ise “These Boots are Made for Walkin’” coverı olarak düşünülebilir mi bilmiyorum. Albüm genelinde piyano ve üflemeliler bolca kullanılmış, çocuksu ve tekrar eden melodiler albüme kaotik ve bir hava katmakta. Bazı melodilerin, her ne kadar alışılmış armoni düzeni dışında yer alsa da, akılda kalıcı bir yanları da var. Değişken ve yer yer düzensiz ritimsel çeşitlilik albümün özgün taraflarından.  Benim kişisel favorilerim ise bir deli dansı olarak adlandırılabilecek “Infant Tango” ve bir Noel şarkısı olarak yazılmış “Seasoned Greetings”.

Herkesin dinleyebileceği bir müzik yapmasa da dönem müziği içerisinde özgün bir yer tutan bu avangart grup kendinden söz edilmesini gerçekten hak ediyor. Grubu tanımayanlar için 50’den fazla albüm, performans sanatı, multimedya materyali tam bir hazine niteliğinde. Son olarak 2015 tarihli "Theory of Obscurity" belgeseli The Residents'e ilgi duyanlar faydalı bir yapım diye düşünüyorum. 

"Nasıl toplumdaki yozlaşmış ve tutucu, ahlaki değerlere karşı mücadele ediyorsak, yerleşmiş müzik kurallarına karşı da mücadele etmeli ve bu kuralları yıkmalıyız. Müzikte çözülen sınırlar, insan ve doğa, ruh ve dünya, ahlak ve toplum kurallarının simgeleridir."

Arnold Schönberg

THE RESIDENTS

James Aaron / Bass, Gitar

James Whitaker / Piano

Wool / Vokal

The Residents / Diğer her şey

MEET THE RESIDENTS

01. Boots (0:54)

02. Numb Erone (1:07)

03. Guylum Bardot (1:19)

04. Breath And Length (1:44)

05. Consuelo's Departure (0:59)

06. Smelly Tongues (1:44)

07. Rest Aria (5:09)

08. Skratz (1:43)

09. Spotted Pinto Bean (5:27)

10. Infant Tango (5:28)

11. Seasoned Greetings (5:13)

12. N-Er-Gee (Crisis Blues) (7:16)

Pink Floyd / Live at Hannover, 1970

Canlı kayıtlarla devam ediyoruz. Bir önceki postumuzda belirttiğimiz albümü bugün, hemen şimdi dinlemesek ayıp etmiş olurduk. Hakkında yazmak istediğim parçaları barındırdığı için de bu albümü seçtim diyebilirim.

1970 tarihli albüm Pink Floyd'un belki de en ayinsel parçası set the controls heart of the sun ile başlıyor. Ayinsel kavramı bir parçanın saykodelik ögeler barındırması ile doğru orantılıdır. Bana göre. Bazı melodiler duyma organınızla algılanmaz sadece, bu da öyle bir melodidir. Pompei kaydı en güzelidir fakat, ben bu parçaya acayip iltimas geçiyorum. Yahu adamlar 70 senesinde güneşin patlama seslerini koymuşlar kayda nasıl etkileyici olmaz bu! Ruha bu kadar işlemesinin sebebi de doğadan fırlamış gibi olmasındandır.

Albümde ikinci ve üçüncü albümlerinden parçalar vardır. Cymbaline'a dikkat çekmek istiyorum. Shakespeare'in oyunlarından bir tanesinin ismi Cymbeline'dir. Oyun romans türündedir ve bu parça Pink Floyd'un da melodik romansıdır tıpkı oyunda olduğu gibi. Bir özelliği daha ki THE FİLM MORE adlı filmin de soundtrack'idir. Grubun ilk soundtrack çalışması olması özelliğini taşıyor.

Intersteller overdrive, 1966 yılında yazılmış, Syd Barret zamanlarında yani hey gidi. Sonrasında Pink Floyd'un debut albümünde yer almış. Erken dönem space rock özelliği taşımasıyla benim için ve kim bilir daha kimler için özel bir sounda sahip bir parçadır.

The Embryo, ilginç bir gelişim süreci var parçanın. Versiyonları mevcut yani. Başlarda 5 dakikanın altında sakin, akustik bir parça iken 1971'e değin 10 dakikaya uzamış. Kimi ses efektlerinin yerini son kaydında dinleyeceğiniz üzere blues esintileri almış. En son 1971 sonlarında çalmışlar zaten. Şarkıyı büyütmüşler anlayacağınız. Yine dikkat çekmek isterim ki gelişim süreci bu kadar mı doğadaki gibi olur! 

Dinle, dinlet!

Jane at Home Live

Öncelikle bir saygı duruşu alayım. 

http://gentleoctopus.blogspot.com.tr/2009/10/jane-together-1972.html


Albümler, yıl dönümlerinde garip bir şekilde kendilerini bir yerlerden çıkarıp dinletiyorlar. Jane'in bu albümü de kendisini çıkardığı tozlu rafımdan ve neredeyse taş plak çalacak olan cd sürücümde tur atmaya başladı. Ben açıkçası fazla spiritüel bağlarla bağlıyım dinlediğim, gönül verdiğim melodilere. Onlar da sağ olsunlar küçük sürprizlerle karşıma çıkıyorlar.
13 Ağustos 1976 tarihli bu canlı kayıt albümü Niedersachsenhalle Hannover'da kaydedilmiş. Bu yeri Pink Floyd'dan bilen bilir. Hatırlatalım: 

Bir postla iki albüm vurmak diye buna derim. Zaten bir ruh birlikteliği var bunlarda. Birini dinlerken gözlerinizi kapatın bakalım nasıl titreşimler yakalayacak sizleri. Farklı deneyimler yaşatıyor bana bu iki grubun enstrümanları ile olan ilişkileri. Jane'e gelince atanamayan enstrümantel Pink Floyd'dur.

Albümde kesinlikle canlı izleme isteği uyandırıyorlar. All My Friends ile başlayıp Windows ile kapanışı yapıyorlar. 2008'de bonus track'lerin eklenmesiyle 2 cd'lik yayınlanıyor albüm.

Jane'in liriklerini merak edenler için de bir parçasının şarkı sözlerini yazmadan şunu eklemek istiyorum ki bir hep bir arayış, hep bir çözüm bulma, analiz etme halinde bu abiler de. Dağdan taştan medet umuyoruz daha güzel daha iyisi için. 

Onlar da bu dört platonik cisimden medet ummuşlar Fire, Water, Earth+Air'da ki albümün 41. dakikasında başlar. Enfestir.

Fire shine on me

show me the way to better days.
Water cool me down
so that I can see the way.
Fire, Water, Earth and Air,
come together in my soul
And when you hear me wait for my sign
And I leave for a better time.
Can you hear me, can hear me
Can you hear me, can hear me

Can you hear me, can hear me
Can you hear me, can hear me

You're the light that fills me up.
You burning me like fire
Fills my senses, fills my mind.
Your worlds can take me higher

Higher and higher
bring me to mystery love.
You are the sun
that fills the room with light
You give me the flame
that turns me insane
Burns my hand like fire
let me be a piece of you.
And I will give you my desire
And you give me some,
some sweet loving, every day.
You give me some sweet loving every day.
You give me some sweet loving every day.
You give me some sweet loving every day.
You give me some sweet loving every day.
You give me some sweet loving every day.
You give me some sweet loving every day.

I see them.
I hear them
They coming.
They slowing
Keep on… Keep on Rolling

Çok  beklemeyin dinlemek için, kesintisiz dinleyeceğiniz albüm listesi ahan da burada. 

1. All My Friends (4:58) / lead voice: MARTIN
2. Lady (3:38) / lead voice: PETER
3. Rest Of My Life (4:42) 
4. Expectation (5:32) /lead voice: KLAUS
5. River (3:51) 
6. Out In The Rain (6:22) /lead voice:PETER
7. Hangman (11:55) /lead voice:KLAUS
8. Fire, Water, Earth & Air (4:00) / lead voice: KLAUS
9. Another Way (5:41) lead voice: MARTIN
10. Hightime For Crusaders (5:07) 
11. Windows (19:20)/ lead voice: MARTIN

Fark edileceği üzere, grubun çekirdek kadrosundan kişlerin ayrılışıyla isimler şu şekilde olmuştur:

-Klaus Hess / lead guitar, vocals, Taurus bass pedals
- Manfred Wieczorke / keyboards, vocals
- Martin Hesse / bass, vocals 
- Peter Panka / drums, vocals 

Gidenlerin yolu açık olsundu da, Jane 1972'den 1976'ya olması gerekeni yaşamıştır. Her haliyle progressive rock/space rock/krautrock 'tur. Afiyet olsun. 

Grobschnitt - The History of Solar Music Vol:1 (2001)

http://gentleoctopus.blogspot.ch/2009/07/grobschnitt-solar-musc-lve-1978.html

Tazeleyelim gençler. Ne bu hâl? Grubun konser kayıtlarından oluşan ve üstteki linkte de bahsedilen albüm var madem, neden sonra yayınlanan bu derleme albümü hatırlamayalım?

2001 çıkışlı beşibiryerde serinin ilki olan albümde grubun davulcusu ve en birinci kurucusu EROC'un kendi arşivinden derlediği performans kayıtları yer almakta. Albüm de Eroc'un olan Wolkenreise etiketiyle satışa çıkmıştır. İki cd'den oluşan uzuuun soluklu bir albüm olan vol:1 neredeyse iki buçuk saat sürmekte. Eroc'un arşivinden çıkıp bizlere kadar ulaşan bu beşibiryerde serinin ilk albümü olması sebebiyle açılışı burdan yapın istedim. Eroc, bizler için arşivlemiş. Yoluna tek başına devam etmeyi düşünmeseydi haberimiz bile olmayacaktı bu güzel kayıtlardan. İyi yanından bakmak lazım.

Şimdi oturup Eroc şöyle davula vurmuş, Lupo gitarları böyle öttürmüş,Wildschwein aman da ne güzel sololar atmış demenin manası yok. Bilen bilir. Grobschnitt tarihi aslında Eroc'un sayesinde ortaya çıkmıştır. Son olarak ufak bir ayrıntıyı da ekleyeyim: bu albüm tam da Eroc'un doğum günü olan 15 Kasım'da piyasaya çıkmıştır. Bulun buluşturun, dinleyin. Takipte kalın...

Şarkı listesi şöyle.

Songs / Tracks Listing

Disc one: (60:53)

1. I Walk The Line (0:46)

2. Solar Music Warburg '78 (55:44)

3. Zugabe (4:23)

Disc two: (67:51)

1. Solar Music Münster '79 (27:01)

2. Merry Go Round (7:27)

3. Solar Music Studio '74 (33:23)

Grobschnitt - Rockpommel's Land (1977)

Yolculuğa çıkacaklar, hazır mısınız?

Yanınıza bu albümden başkasını almayın. Neresinden başlasam övgüye bilemiyorum. Grobschnitt'in sıvazlanacak sırtı kalmamış yetmişten bu yana ya, neyse. Ben hem övgü adına hem de tanıtmak adına yarım saattir dinlediğim bu albümü görücüye çıkarayım, bilmeyen bilmez sonuçta. Ama ben iyi bir progressive rock dinleyicisiyim diyenin de bilmemesi ayıbolur bu albümü.

Adamlarımız çok güzel evrenlerde yaşıyor. Ben en çok ''pseudonyms''leri olan ''Eroc", "Mist", "Wildschwein", "Lupo" ve "Popo"  adlarıyla anıyorum grubun üyelerini. O evrenlerde bu adlarla anılmaları kaçınılmaz.

Rockpommel's Land, aha işte! Yarattıkları onca evrenden sadece birisi. Albüm tek düze ilerlemiyor. Bize anlattıkları Ernie'nin yolculuğu gibi. Konsept albümlerini çok seviyorum. Bir kitap gibi oluyor. Kurgulu. Kitaptan daha da etkili üstelik bir de melodisi var! Bu albüm için müzikli kitap diyebilirim. Ya size şimdi grobschnitt'i mi anlatacağım ben, garip geliyor. Genelde anlatmayıp bir ayin gibi oturup son ses bu albümleri dinlediğimiz için...

Sözlerini yazmak istiyorum ama. Ernie'nin yolculuğunda siz hangi mağaralara girdiniz paylaşın isterim. Albümde bonus track ile birlikte beş parça var. wildschwein'ın dilinden dökülenler şunlar oluyor bu albümde:

Ernie’s Reise

You live the story

of the innocent life’s defeat of solitude’s dice

captivated by a moonbeam, chained to dispisers of your love

captivated by dispisers, lost in the canyons of your mind

Take just another lad

call him Ernie and see him returning home from school

left alone at some old window, leaving paper dreams to fly

hear the wind whispering gently calling you to dream away

So fly away in a staggering paper plane

don’t be afraid when somebody takes your game

High above the town soars a little boy in his paper plane

astonished he peers down, the houses look like toys from his paper plane

the wind takes his hand

Sparkling rivers below, watch the green meadows flow

feel your face caressed by a golden rainbow

Ernie never felt so strong

as he was gliding along, forgetting all fences he sailed till dawn

Look the sun is sinking low, little boy where do you go

time leads you to darkness of the night, shocks you with fright

don’t fear the shadow over you, it’s a bird called Maraboo

he will light his light, Ernie, he will be your guide

Confidence is a strong assistance to you

Hey little Ernie, I’d like to take you home to my nest

The sun will keep you warm and cozy all nite long

and you’ll have a pleasent rest – skip on my chest

The tree with the nest of the bird where the sun goes to bed is so high

it touches the sky

Far away a Blackshirt cleans a chain

Hey little lads, get on dreaming

fear the warming far away from home

find your hope in some desert stone

smell some dope in an ice-cream cone

announcement:

This evening a huge bird was seen carrying a little boy on his back in a height of about 3.000 feet right above sector 0/16. The bird was carrying some beer-bottles, a bag with vegetables, was lit contrary to regulations and was smoking a pipe. We instruct all planes cruising this sector to observe this incident. Over.

Severity Town

Look at the morning’s golden sun

her warmth had melt away your fantasy dreams

of Mr. GLEE prisoned in ROCKPOMMEL’s LAND

because he’d laughed and danced holding children’s hand

Look Ernie where you are, forget about Mr. GLEE

you’re just awoken on Maraboo’s tree.

Look at the morning’s golden sun

boiling the water kettle right on her head

old Maraboo is warming morning due for you

ain’t it enough at least for this dream to be true

But Ernie said goodbye, to find Mr. GLEE

and Maraboo gave him a feather on his way downtree

on his way, his long long way downtree

You, have you got any aim you could hang on a name

when you’re chasing around, climbing trees up and down

See this sinister confusion around, little boy watch out

you’re in ROCKPOMMEL’s SEVERITY TOWN

this cursed place works so graceless and so loud

The Blackshirts have imprisoned Mr. GLEE ‘cos he wants to be the children’s friend

run little Ernie, you’re so young and so free

let your faith and your feather lead you to ROCKPOMMEL‘s LAND

Ernie chased around and found the town gate

where two Blackshirts were on guard

their stoney heads looked so amazing and he laughed

that’s why they tried to seize him

he skipped and struggled hard to get off

t’was a real mess around

and undisigned the Blackshirts touched his feather

wich froze in their frozen town

announcements:

Little Ernie didn’t believe his eyes when suddenly he was alone. Maraboo gave him a magic feather, wich turned each Blackshirt into a stone.

Totally exhausted Ernie went off this severe place and followed a way leading to the mountains. Half an hour later he rested in the shade of a HOWARD JOHNSON’s where he began to consider whether he should turn around the record or have another hot dog ...

Anywhere

Anywhere on a desert stone, anywhere so far from home

where’s no friend to hold your hand

to dry your tears changed into sand

Anywhere there’s a lonely friend waiting for tears formed to sand

call him bird or tree or flower

he never won’t prevent you

from living all your dreams

from giving all your streams

from changing your ways of dealing into human feeling

Anywhere behind a desert stone, anywhere so far from home

you’ll find a grown blind flower

she never is alone, far from home

she feels wind around her

she feels a warming sun

she feels some raindrops wet her leaves

since that time she lost her griefs

Anywhere, my friend, you’ll find a human land

behind all mountain’s sand

be born or died – it’s not your end

announcement:

Here we come, here we are all around

taking forth our stoney sound

stoney arms, stoney legs, stoney brain

one – two – three and again

Rockpommel’s Land

Ernie found a hiding place, the only way to stay

a gang of stoney men was scuffing down the way

stoney noses, stoney heads armed with poisonious eyes

orches in their bushlike hands, smoking their stoney size

run away from this dangerous smoke wich wraps those cursed guys

it turns the air to dusty slime an little boys into flies

Ernie, the stoney men have left this place

that is your chance to win the race

Ernie walked for hours with the midday sun

was it the right or something-gone-wrong-way, that carried him on

right thru stoney desert and sand, all around no one was near

was it the way to ROCKPOMMEL’s LAND – little Ernie began to fear

Ernie thought of old Maraboo

he just was so fair

sadly he touched his magic feather

suddenly a rush moved the air

Don’t fear the shadow over you

it’s your old friend Maraboo

when you touched your feather he preceived your pain

and came to help you again

Full moon was shining at their journey’s end

Maraboo and Ernie reached ROCKPOMMEL’s LAND

The Valley Of The Caves, The Peak Of Liberty

The Great Gritty Grotto

wherein they saw Mr. GLEE

Suddenly little Ernie heard a thousand children singing

and whe he looked up, he saw their shadows filing

towards the Gritty Grotto shade, where a lattice bared the gate to Mr. GLEE

the good man touched the children’s hands

thru a space in the iron fence, and felt so free

The lattice burst down like the ice on the water

Ernie had touched it with his feather

and from drawers at the walls of the cave

hundreds of goblins tumbled down and danced and sang

Now we’re free in ROCKPOMMEL’s LAND, one – two – three

We love thee and ROCKPOMMEL’s LAND, Mr. GLEE

Now we’re free in ROCKPOMMEL’s LAND, one – two – three

We love thee and ROCKPOMMEL’s LAND, Mr. GLEE

The mornig awoke, blurning sun warmed the children

they walked hand in hand with each other

together with Ernie they escorted Mr. GLEE

home to their town wich now was free

Free from hate is ROCKPOMMEL’s LAND, it ain’t too late

to open your gate to ROCKPOMMEL’s LAND, don’t be afraid

ROCKPOMMEL'S LAND

1. Ernie's Reise (10:56)

2. Severity town (10:05)

3. Anywhere (4:13)

4. Rockpommel's Land (20:55)

Bonus track on cd release:

5. Tontillon (6:15)

Anywhere bir başka. Melodik kısmı fazlaca ruhumu okşuyor. Sizin yolculuğunuzun sonunda da dolunay yeterince parlak olacak mı?

Progressive / Psychedelic

Çarşamba akşamları Baraka Bar'da sadece Progressive ve Psychedelic Rock çalıyoruz. Bekleriz...Neresi mi? O bildiğimiz Baraka işte...Kim mi çalıyor? Umut Öz (Gentleoctopus) ve Dogan Yerlikaya (Kvartetten)

Aquelarre - Aquelarre (1972)

Sabah sabah arkadaşın biri "Todos los pueblos del Argentina" diye bi mesaj atınca aklıma ilk Peron'lar, oradan yola çıkarak Che, ardından Kelebekler Vadisi'nde karşılaştığımız ve beni Almendra ile tanıştıran Arjantinli eleman (Jaime, Jose gibi J'li bir ismi vardı) ve en son da Aquelarre geldi. O todos'lu cümlenin anlamını bilmiyorum ama işe yarayan bi cümle olduğu da bir gerçek artık. :)

Grubumuz anlaşıldığı üzere Arjantin'den. 60'ların sonunda kurulan ve psychedelic rock/pop arası gidip gelen Almendra'nın 2 elemanı Emilio del Güercio ve Rodolfo Garcia grubun dağılmasının ardından Hector Starc ve Hugo González Neira ile birleşerek 71 yılı sonlarında Aquelarre'yi kurarlar. Birkaç önemli konserde boy gösterdikten sonra grubun adını taşıyan ilk albüm Aquelarre 1972 yılında piyasaya çıkar. Dönemin yani 70'li yılların başına ait Arjantin rock müziği düşünüldüğünde Aquelarre tam anlamıyla "bir güneş gibi doğar". Zira psychedelic, rock'n roll, pop ve blues etkileri taşıyan dönem müziği ile karşılaştırıldığında köken olarak bu saydıklarımızı temel alıp üzerine progressive rock ve free jazz arası bir karışımı ortaya çıkaran grup Arjantin'deki müziğin değişiminin öncüsüdür diyebiliriz. Konumuz olan bu ilk albümlerinde gerçeküstü sözler ile bezenmiş, ritim ve melodi anlayışı değişmiş bir heavy psychedelic progressive diye abuk subuk şekilde tanımlayabileceğimiz bir türe imza atmışlardır. Abuk subuk olması benim tanımlamamın eksikliğinden ileri geliyor. Progressive etkileri bir hayli içinde barındıran ve psychedelic akımdan beslenerek her ikisini ağır hale getiren bir türü tanımlayamadım açıkçası...

Sonuç olarak dinlemek gerekiyor işte her zamanki gibi. 

AQUELARRE

Emilio del Güercio - Bass, Vokal

Héctor Starc - Gitar, Vokal

Hugo González Neira - Klavye, Vokal

Rodolfo García - Davul, Vokal

AQUELARRE

01. Canto, Desde El Fondo De Las Ruinas - 3:57

02. Yo Seré El Animal, Vos Serás Mi Dueño - 5:17

03. Aventura En El Árbol - 8:50

04. Jugador, Campos Para Luchar - 6:53

05. Cantemos Tu Nombre - 5:25

06. Movimiento - 7:50

Placebo - Placebo (1974)

E madem "yeni yıla nasıl girersen öyle devam eder".. buyrun Placebo'ya... Gerçek anlamda farmakolojik açıdan hiçbir etkisi olmasa da Belçika çıkışlı bu grup yeni yıla daha sakin, daha rahat ve umutla girmenizi sağlayacaktır. Bu da iyi bişey tabi. Di mi?

Genel olarak Jazz Rock / Fusion olarak tanımlayabileceğimiz Placebo müziği 1974 tarihli bu albümde en yalın, en sade hali ile karşımıza çıkar. Standart tempo ile giden ve birbirine basit geçişlerle bağlanan sağlam melodiler enstrümentalistlerin başarılı yorumlarıyla kulaklarımıza enfes bir ziyafet sunar. Özellikle nefesli çalgıların ön plana çıkarak zarif dokunuşlarla parçaları işlemesi ve bununla birleşen grup lideri Marc Moulin'in klavyesi ile tabi ki Philip Catherine'in gitarı basitlik ve durağanlığı karşı konulmaz bir haz/keyif durumuna dönüştürür.

Geniş kitlelerce pek bilinmese de Belçika müziğinin önemli isimlerinden olan Moulin'in kişisel projeleri olarak bile sayabileceğimiz Placebo albümleri toplamda 4 tanedir ve her arşivde mutlaka bulunmalıdır. Moulin'in Placebo'dan hemen sonra yine Belçikalı grup Aksak Maboul'un kuruluş kadrosunda yer aldığını de belirtmeden geçmeyelim. 

Sayısal olarak bakıldığında blog 7.yılına giriyor bu yeni yıl ile birlikte. Bu süre zarfında aramıza katılanlara, bizimle birlikte eldeki bilgilerini paylaşanlara, eleştirileriyle bilgi eklemeleriyle bize destek olanlara ve en çok da "iyi bişeyler yapalım" mottosuyla çıktığımız yolda yapabildiklerimizin gerçekten iyi etki bırakabileceğine bizi inandıran takipçilere teşekkür ederiz. 

İyi bir yıla iyi bir başlangıç yapmanız dileğiyle...

PLACEBO

- Marc Moulin / Klavye, Synthesizer

- Nick Fissette / Trompet

- Richard Rousselet / Trompet

- Alex Scorier / Saksofon, Flüt, Akordeon

- Frans Van Dijk / Trombon

- Johnny Dover / Bass Klarnet, Saksofon, Flüt 

- Francis Weyer / Gitar, Bass

- Nick Kletchkovski / Bass

- Freddy Rottier / Davul, Vurmalılar

- Garcia Morales / Davul

- Yvan de Souter / Bass

- Philip Catherine / Gitar

PLACEBO

1. N. W. (8:38)

2. Plotselling (7:37)

3. Bosso (3:20)

4. Dag Madam Merci (3:10)

5. Hop Hop (4:32)

6. Tanga (3:33)

7. Stomp (7:35)

8. S. U. S. (4:22)

Light of Darkness-Light of Darkness (1971)

Deyişik!

Az tanınan grupları dinlemeye devam... İskoç asıllı grubumuzun Alman müziği icra ediyor olmaları grubun Alman sanılmasını sağlamış tabii. Deyiller! Bir tek davulcuları Alman. 

Grubun kendi adını taşıyan tek albümleri var. 1971 çıkışlı albüm, fazlasıyla bağımlılık yaratıcı parçalar içermekte. Özellikle soul francisco'nun sıyırmış bir versiyonu var ki... Grubun ağababası JOHN LATIMER, soul francisco'da denizleri aşmış da gelmiş. Blues gibi başlayan sonrasında heavy progressive garage rock olarak devam eden bir parça denizleri aşmaz mı lan! Önce tek bir şarkıya dadanıyorsunuz albümde sonra, diğerleri de ağızda eriyor yeminle. 

John Latimer'in sesi Captain Beefheart taklidi yapan Art Garfunkel gibi çıkıyor. Adamın sesi kaçıklık seviyesinde farklı. Diğer parçalarda daha da keyifli oluyor dinlemesi. Bir freedom fight kolay lokma değil. Çok dinlemek lazım, tadına ancak varabildim ben. Sonra movin' along titreye titreye girer kulaklarınıza. Gitar titreşimleriyle bir ses bu kadar uyumlu olabilir. Yazık ki tek albümleri var, çabuk tüketmiyoruz biz de. 

Perkusyonlar, mızıkalar, gitarlar ve harmonika eşliğinde leziz bir albüm bu. Dinlemeyen karanlıkta kalır. 

Line-up

*Mike Reoch - bass, flute, piano, harmonica
*Byron Grant - guitars, fiddle
*John Latimer - vocals, piano, organ, percussion
*Manfred Bebert - drums

Track list

Movin Along

Love in Your Heart

Ain't no Place Where I Belong

Soul Francisco

Freedom Fight

Time

Down 'n' Out

Lightshine - Feeling (1976)

          
                LIGHTSHINE ( KRAUTROCK ) :

                 Joe                           Lead Guitar, Vocal

                 Ulli             Ryhthm Guitar, Flute, Vocal

                 Olli                                      Synthesizer

                 Wolfgang                 Bass Guitar, Vocal

                 Egon                                           Drums

Lightshine, 1974 yılında, Almanya’nın Kuzey Ren Vestfalya Eyaletinin, Hollanda sınırına yakın bölgesinde bulunan, Emmerich am Rhein şehrinde yaşayan beş Alman genci tarafından kuruldu. Soyadlarını bilemediğimiz bu beş delikanlı, Krautrock’ ın önemli olduğu kadar, az duyulmuş bu topluluğunu kurduklarında, yirmili yaşlarındaydılar.

Lightshine, Krautrock, Psyhdelic Rock ve Space Rock dinleyicilerini keyiflendirecek birçok ögeye müziğinde yer veren, özellikle Krautrock türüne, özgün bir yaklaşım, yeni bir soluk getirerek, keşfedilmeyi fazlasıyla hak eden bir topluluk …

1977 yılında dağılan, sonraki dönemde tüm çabalarıma rağmen herhangi bir  izine rastlayamadığım, Krautrock’ın bu kısa ömürlü underground topluluğunu, sadece ilk ve tek albümleri olan ‘Feeeling’ ile sizlere tanıtabiliyorum ne yazık ki…

1976 Yılında Trefiton ( Trepitia Film Ton Studio ) plak şirketinden yayımlanan, daha sonraları ‘Garden of Delights’ etiketiyle daha fazla dinleyiciye ve günümüze ulaşabilmiş, Krautrock’ ın bu bilinmeyen klasiğinin çıkış yılı bazı kaynaklarda 1973 olsa da, genelde kabul gören yıl 1976. Albümün yaklaşık bir sene kadar plak şirketlerinin ilgisizliğinden yayımlanamadığını, daha sonra topluluğun ısrarcı çabalarıyla sınırlı sayıda, 500 kopya kadar, basılarak yayımlanabildiğini de eklemeliyim.

         Albüm beş adet melodik parçadan oluşuyor. Tüm parçalar, epik ve teatral vokaller, sürükleyici gitar ritim ve efektleri, çarpıcı ve melodik elektro gitar soloları, oldukça doyurucu ritmik ve melodik bas gitar partisyonları, renkli ve bol zilli davul altyapısı, deneysel ve spacey synthesizer sesleri içeriyor. Açılış parçasındaki flütün de albüme olan katkısını es geçmek istemem doğrusu…

Vokal ve gitar Lighthshine’ ın ruhunun temel ögeleri. Vokal dili İngilizce ve şarkı sözleri zaman zaman enteresan, şiirsel ve felsefi. Kulaklarımızı tırmalayan, irkilmemize neden olan çığlıklar, delice haykırışlarla birlikte, ruhumuza hitap eden, kadife tonlu hoş vokaller bir arada kullanılmış ve çok etkileyici olmuş. Uzun soluklu gitar soloları oldukça melodik, gitar tonları fazlasıyla doyurucu, başarılı ve tabi ki eski kafa…

Parçalar arasında bir tercih yapmak istemesem de açılış parçası ‘Sword in the Sky’ etkileyici bir giriş, dördüncü parça ‘King and Queen’, albümün en uzun parçası, farklı pasajlarıyla çok doyurucu. Albüme ismini veren son parça ‘Feeling’  akılda kalıcı bir veda…

Tüm parçalardaki ani ruh değişimleri temel ve albümü bir solukta dinlememizi sağlayan özellik.

Bu albümü tanıtırken sadece bir fikir vermesi amacıyla, oldukça özgün olduğundan dolayı gönlüm el vermese de, Eloy ve Grobschnitt’ te rastlayabileceğimiz türden bazı yapılar içerdiğinden de söz edebilirim.

Lightshine’ ın ‘Feeling’ albümünü ‘hissedebilmeniz’ dileğiyle…

FEELING ( 1976 ) :

1. Sword in the Sky    4:50

2. Lory                         5:31

3. Nightmare             10:33

4. King and Queen    13:44

5. Feeling                    7:37

Toplam süre              42:15