Yıl
1969... Hepsi 18-19 yaşlarında ve grup çalışmalarına başlayalı iki yıl olmuş. Grubun
üzerinde, o dönemde İngiltere’deki en önemli pop müzik prodüktörlerinden biri
olan ve aynı zamanda Genesis’i ‘keşfeden’ Jonathan King’in etkisi çok fazla. Biraz
da bu yüzden çoğu progressive rock dinleyicisi bu albümü Genesis’in ilk albümü
olarak değerlendirmez, çünkü albümün genel yapısı The Moody Blues’u ve bir
parça da Bee Gees’i anımsatacak nitelikte. Hatta albümdeki parçaların çoğu, pek
çok Genesis hayranı tarafından ‘’yan sanayi pop ballad’ları’’ olarak
nitelendirilse de henüz daha çok genç olan bu müzisyenlerin iyi bir iş çıkardıkları
da aşikâr.
Her
ne kadar olumsuz eleştirilerin hedefi olup yok sayılsa da bu albüm, Genesis
hayranları tarafından en az bir kere dinlenmeli. Şarkılar ise aralarında tek
tek incelenecek farklılıklar göstermiyor fakat That’s Me, hem Peter Gabriel’ın vokal yeteneklerini hem de
Genesis’in şarkı yazma yeteneklerini göstermesi açısından yeterince güzel bir
tercih olabilir.
1. Where The Sour Turns To Sweet (3:13)
2. In The Beginning (3:46)
3. Fireside Song (4:18)
4. The Serpent (4:38)
5. Am I Very Wrong? (3:31)
6. In The Wilderness (3:29)
7. The Conqueror (3:40)
8. In Hiding (2:37)
9. One Day (3:21)
10. Window (3:33)
11. In Limbo (3:30)
12. Silent Sun (2:13)
13. A Place To Call My Own (1:58)
14. The Silent Sun (2:11)
15. That's Me (2:36)
16. A Winter's Tale (3:27)
17. One-Eyed Hound (2:33)
15. That's Me (2:36)
16. A Winter's Tale (3:27)
17. One-Eyed Hound (2:33)
http://yadi.sk/d/fMx4u0vX0zhDs
YanıtlaSildeğişik bir genesis, bee gees, erken dönem moody blues etkisi yok değil, unutulmamalı ki grup elemanları henüz 18 yaşına bile basmış değiller bu albüm sırasında, üstelik collins ve hackett'ta yok daha... kesinlikle ilginç bir albüm, gece otur dinle, eğlencelik.
YanıtlaSil