14 Nisan 2009 Salı

The Soft Machine - Soft Machine (1968)

Evet... Baharın gelişiyle birlikte artık kıçımı kaldırıp bir şeyler yapma vaktinin geldiğini anladım ve bir albüm tanıtımı yapmaya karar verdim. Aklım karışık, ilk yazının verdiği ne yapacağını bilememe durumu beni esir almış durumda, üstelik size Soft Machine gibi önemli bir gruptan bahsetmeliyim.

Grup, adını Beat Kuşağının en baba yazarlarından olan William Burroughs'un Soft Machine adlı romanından almış. Canterbury Scene akımı denince akla gelen ilk gruplardan biridir Soft Machine. Kişisel kanaatim akla zarar denebilecek bir müzik icra ediyolar. Albüm hakkında konuşacak olursak genel anlamda jazz etkilerinin (doğal olarak) çokça hissedilmesinin yanı sıra albümün psikedelik tarafının da çok kuvvetli olduğunu belirtmeliyim. Benim gibi üşengeç bir insanda bile durup dururken bir enerji patlaması yaratabiliyor. Özellikle “So Boot If At All” şarkısı bende kendini duvardan duvara vurma hissi uyandırıyor(ama bence bu iyi bir şey tabii). Bunun yanı sıra “A Certain Kind” gibi insanı asude yerlere sürükleyen, darmadağın eden bir şaheser de barındırıyor bu albüm. Dikkat çekilebilecek başka bir nokta ise grubun davulcusu Robert Wyatt'ın alışılmadık bir şekilde albümdeki vokalleri bizzat yapmış olması. Grubun kurucu üyelerinden olan Wyatt, başarılı bir solo kariyere sahip olmakla birlikte envai tarakta bezi olan da bir şahsiyet aynı zamanda.

Deneysel materyallerden hoşlanıyorsanız mutlaka dinlemelisiniz. Bence başından sonuna kadar sıkılmadan dinlenebilecek, "aman canım bu şarkıyı da geçiim direk şunu dinleyim" gibi cümleler kurmaya fırsat bırakmayacak bir albüm. Siz Soft Machine'i dinleyedurun benim artık bir sigara içmem gerekiyor...


THE SOFT MACHINE

Kevin Ayers / Bass, Vokal
Brian Hopper / Saksofon
Hugh Hopper / Bass
Mike Ratledge / Piyano, Org
Tom Wilson / Vurmalılar
Robert Wyatt / Davul, Vokal

SOFT MACHINE

01 - Hope For Happiness (4:22)
02 - Joy Of A Toy (2:26)
03 - Hope For Happiness (Reprise) (1:31)
04 - Why Am I So Short? (2:33)
05 - So Boot If At All (2:33)
06 - A Certain Kind (4:06)
07 - Save Yourself (2:26)
08 - Priscilla (1:05)
09 - Lullabye Letter (4:26)
10 - We Did It Again (3:40)
11 - Plus Belle Qu'une Poubelle (1:05)
12 - Why Are We Sleeping? (5:26)
13 - Box 25/4 Lid (0:48)

6 yorum:

Jamais dedi ki...

http://rapidshare.com/files/221359718/The_Soft_Machine.zip.html

KozmikKedi dedi ki...

canım çekti walla dinliyim hemen şimdi
evet tam sırası:şimdi

yonçin dedi ki...

vay,çok baba bi gruptan griş yaptın be jamais.bu tembellik ve bezginlik nereye kadar dimi.bak kiçinı kaldirmak okadarda zor değilmiş(hahaha diyene bak)ellerin dert görmesin güzel olmuş canternury ekolünde bayıldığım ender gruplardan biridir soft machine.devam

Banjhakri dedi ki...

The Soft Machine demek sadece Canterbury Scene den bir grup demek değil, Canterbury Scene'nin esas ve ana grubu demektir. İşin aslı Canterbury Scene The Wilde Flowers'la başlar. Daevid Allen, Robert Wyatt, Hugh Hoppers, Kevin Ayers, Richard Sinclair, Mike Rathledge ve daha nicelerin kurduğu ve ardından herkesin kendi yolunu çizdiği yinede birçoğunun The Soft Machine de kaldığı Wilde Flowers, ne yazık ki (benim bildiğim kadarıyla) tek albüm kayıdına sahip. The Soft Machine müzik dünyasında özellikle İngiltere'den çıkan birçok müzik akımına ve gruba öncülük etmiş, etkilemiştir. Ne yazıkki dünya çapında belirli bir dönem başarı yakalamış olmasına karşın kalıcı olamamıştır(Bu kötü birşey mi? Bence değil). Robert Wyatt grubun ilerleyen dönemlerinde daha pop akımına uygun şarkılar çalmak istemesi ancak Karl Jenkins, Elton Dean gibi gruba sonradan katılan sanatçıların jazz ağırlıklı şarkılar çalmak istemesi grubu sürekli bir huzursuzluğun içine sürüklemiştir. Sonuç olarak grubun demirbaşı olan Wyatt pek öyle denmek istemese de gruptan atılır. Ve grup Vokal ağırlığını kaybedince kendi ruhunu da kaybetmiş olur. Ardından Robert wyatt bir kaza! sonucu sakat kalır ve başka gruplarla olsun kendi solo albümleri olsun başarıdan başarıya koşarken, grubun başından beri tek üyesi olan Mike Rathledge ise bir türlü eski başarılara ulaşamasa da oldukça güzel albümler yapmıştır. Bana göre Grubun en sofistike elemanıdır Mike Rathledge ve canterbury scene altında beyin o dur. Ancak grubun başarısız olduğunu kabul ettiğini düşünerek solo ya da başka bir grupla çalmamış müziği bi nebze olsun bırakmıştır.
Soft Machine öncü olmasına rağmen birçok canterbury scene grubundan(Caravan, Gong vs.) az sayıda albüm satmıştır. Bu da acı verici birşey bence.

Adsız dedi ki...

Ölü link :(

yonçin dedi ki...

yeni link: http://www.upload.gen.tr/d.php/s14/2zi0nyc4/soft_machine-soft_machine_68.rar.html