Bad Company - Straight Shooter (1975)

Uzun bir aradan sonra tekrar selamlar blog ahalisine. Arayı çok uzattım ama bu süre içinde müzik bile dinleyemedim desem anlarsınız halimi herhalde. Daha fazla gevezelik etmeden Bad Company'ye geçelim.

Bad Company dendiğinde ilk akla gelen isim Paul Rodgers. Free grubundan Simon Kirke ile birlikte ayrılıp 1973'te Boz Burrell ve Mick Ralpstir ile grubu kurdular. Grubun menajeri oldukça dikkat çekici bir isimdi; Peter Grant. Peter Grant'i efsanevi Led Zeppelin'den hatırlayacaksınız. Zaten Bad Company ilk albümlerini Zeppelin'in plak şirketi olan Swan Song'tan çıkardılar. İlk albümleri "kendi isimleri" ile piyasaya çıktı. Hemen belirtmek lazım ki ilk albümleri gerçekten muhteşemdir. İleride elbette ona da değiniriz. Bu arada Paul Rodgers'ın bir de Queen hikâyesi vardır ki o çok ayrı bir yazının konusudur.

Bad Company'yi ilk dinlediğinizde size "Ben Amerika'nın güneyinden geliyorum" diye bağıracak. Grubun tarzı net bir şekilde Country Blues olarak tanımlanmakta zaten. Fakat Bad Company bir İngiliz grubu.

Straight Shooter benim özellikle sevdiğim bir albüm ve grubun ikinci (1975) albümü. Country, blues ve rock ezgileri albümün tamamına mükemmel bir şekilde dağılmış durumda. Albümde benim özellikle sevdiğim bir tarz var; şarkılarda bariz bir duygusallık var fakat bu duygusallık biraz enteresan. Ben bunu; kafası pek güzel, elinde de bir içki şişesi ile sakin sakin takılan bir adamın duygusallığı olarak tanımlıyorum. Zorladığımın farkındayım ama tam olarak hissettirdiği budur bana.

Paul Rodgers'ın vokali bence bu grup için çok kritik. Bu gruba başka bir vokal kesinlikle yakıştıramıyorum. (ki emin olmamakla beraber böyle bir dönemleri olduğunu hatırlıyorum)

Albümde yılların eskitemediği (klişe timi alsın beni) Feel Like Makin' Love şarkısını birçoğunuz hatırlayacaksınız muhtemelen. Bad Company'yi en güzel tanımlayan şarkı da bence budur işte. Bu şarkıyı dinleyen bundan sonra da Bad Company şarkılarını duyduğu zaman tanımaya başlayacaktır.

Shooting Star ise bu albümdeki bir başka şaheser. Elinde içki şişesi diye sayıklama sebeplerimden bir tanesini de bu şarkıda bahsederler. Deal With The Preacher ile biraz hareketlenecek, Wild Fire Woman ile tatil yolculuklarına çıkacak, Anna ile durulacaksınız.

Eminim ki bu albümü sık sık pikabınıza koyacaksınız ve bol bol dinleyeceksiniz. Bad Company'ye de ilk adımınızı atmış olacaksınız. Şimdiden uyarayım, sakın ha Feel Like Makin Love ve Shooting Star'ı tekrar tekrar dinleyip albümün tamamının keyfini kaçırmayın. Gerçekten bütün halinde muhteşem bir albüm.

BAD COMPANY

Paul Rodgers / Vokal, Gitar, Piyano
Mick Ralphs / Gitar, Klavye
Simon Kirke / Bateri
Boz Burrell / Bass

STRAIGHT SHOOTER

1 - Good Lovin' Gone Bad (03:35)
2 - Feel Like Makin Love (05:13)
3 - Weep No More (03:59)
4 - Shooting Star (06:15)
5 - Deal With The Preacher (05:01)
6 - Wild Fire Woman (04:33)
7 - Anna (03:42)
8 - Call On Me (06:04)

St. Tropez - Icarus (1978)

Ciro Perlino, müzik hayatına davul-perküsyonla başlamış olmasına rağmen, on parmağında on marifeti olan, klavyeliler başta olmak üzere pek çok enstrümanı çalabilen güzel bir abimiz. İlk grubu Il Sistema, önemli bir oluşum çünkü bir süre sonra dağılmasından Celeste ve Museo Rosenbach ortaya çıkıyor.

Celeste 1976 yılındaki "Principe di un Giorno"nun ardından 90'larda yine Celeste adı altında eski yayınlanmamış kayıtlarından oluşan iki albüm daha yayınlıyor. Ayrıca 80'ler ve sonrası Ciro Perlino, Celeste müziğinden farklı olarak (Solare ile başlayan) New Age tarzında daha bi yoğunlaşıp solo albümler yayınlıyor.

Pek duyulup bilinmeyen Icarus, Celeste sonrasında St. Tropez'i tek albümlük gruplar sınıfına sokuyor. Bu albüm, Ciro Perlino ve arkadaşlarının 1977-1978 arası kayıtlarını içeriyor. Mellow Records tarafından 1992 yılında dinleyiciye CD olarak sunulan St. Tropez – Icarus, Ciro Perlino'nun Snc, Compagnia Digitale gibi dahil olduğu kısa ömürlü gruplardan biri.

Kısaca albüm içeriğine de değinecek olursak, parmaklarınızın arasından bir avuç deniz kumu kayıyor hissiyle dalıyorsunuz 11:18 dakikalık ilk parçaya. Müzik yaz güneşi sıcaklığında ve öyle umutlu ki, bir anda her şeyi olduğu gibi bırakmış bir kumsalda düşlüyorsunuz kendinizi. Derken... Birçok parçada sesini duyup hayran kalacağınız Lady Mantide çıkıyor karşınıza. Bu bayanın sesi, neredeyse albümün olmazsa olmazı durumunda. Albümün Gong'a benzerliğine değiniliyor pek çok yerde, haksız da sayılmazlar doğrusu. Hatta Steve Hillage'ın isim değiştirerek gitarcı Alex Magazzino adıyla grupta yer aldığı söylentiler arasındaymış falan :)) gibi de bi espri yapıp son noktayı koyalım yazıya. Zira albümü upload edeli 1 ay oldu, bir kaç cümle için kaldı gitti işte öyle... Uzatmayalım, ekleyiverelim siz de dinleyin güzel güzel... Link de ölmüş zaten…

ST. TROPEZ

Ciro Perrino / Synths, Eminent, Fender Rhodes E-Piyano, ARP Sequencer, Davul, Bass, Flüt, Vokal, Perküsyon, Marimba, Glockenspiel & Ritm Makinesi
Giorgio Battaglia / Bass
Silvano Cecchini / Bass
Francesco "Bat" DiMasi / Davul
Enzo Cioffi / Davul
Mimmo De Leo / Davul
Alex Magazzino / Gitar, Bass, Vokal
Lady Mantide / Ses

ICARUS

1 - Noccioline, caramelle, gelati (11:12)
2 - Segnale limpido (8:55)
3 - Il Laghetto del Cigna (4:24)
4 - Nella cascata (6:23)
5 - Bollito misto (4:05)
6 - Icarus (8:37)
7 - Re del deserto (12:17)
8 - Verdure saltate (6:09)
9 - Luna in vergine (7:18)
10 - Il Lato sconosciuto (4:34)