Traffic / Traffic (1968)

Aralardan sonra DMC-12 ön koltuğundan 68'e doğru adımlarsak artık albümlere göre anlatım yapılacakmış. Deneyelim.

Genele bakarsak enerjisi oldukça yüksek bir albüm. Sözleri demek istemiyorum çünkü daha da güzeli hikaye tadındaki şarkılarla dinleyicinin hayal gücünü harekete geçiriyor. 2000 ve 2001 yıllarında yeniden paketlenirken içerisine eklenen bonus parçalar da ayrıca keyifli. Bu albümün ışıltısı hep Feelin' Alright? ve 40,000 Headmen üzerinde kalmıştır. Şahsen Feelin' Alright? sevdiğim bir Traffic şarkısı değil. Ön sıralardan Pearly Queen değişiktir ve artık kapanışa yakın bütüne oynamayarak albümün en güzeli bana göre No Time to Live olmuştur. Hem de sözler bu sefer genelin aksine sadeleşmişken.

Her şarkıda enstrüman konusunda ciddi bir zenginlik varolduğu için vokalin tatlı uyumu zaman zaman geri planda bile kalabiliyor.

Tekrarlı dinledikçe daha fazla ayrıntı yakalatan erken dönem ustalık eserlerinden bir albüm, meraklısına.

TRAFFIC

Steve Winwood / Vokal (2,4,7,9,10), Org (2,3,7,8), Piyano (5,6,9), Harpsichord (8), Gitar (1-4,7), Bass (1,2,5,6,9)

Dave Mason / Lead Gitar (3), Akustik Gitar (1,5,6), Armonika (2,3), Bass (8), Org (9), Vokal (1,3,5,6,8)

Chris Wood / Flüt (2,6,7), Tenor Saksafon (1,5), Soprano Saksafon (3,8,9), Ziller (7), Davul, Vurmalılar (10)

Jim Capaldi / Davul, Vurmalılar (4), Klavye, Vokal, Alto Klarnet (6)

TRAFFIC

01 - You Can All Join In 3:40

02 - Pearly Queen 4:21

03 - Don't Be Sad 3:25

04 - Who Knows What Tomorrow May Bring 3:15

05 - Feelin' Alright? 4:20

06 - Vagabond Virgin 5:22

07 - Forty Thousand Headmen 3:14

08 - Cryin' to Be Heard 5:12

09 - No Time to Live 5:20

10 - Means to an End 2:35

Traffic - The Low Spark Of High-Heeled Boys (1971)

Bu albüme 5 yıldız vermeyen Saku gibi olsun. E daha ne diyeyim ki? Oblomov da severdi bunu. Ben başta pek sevmemiştim ama o sıralarda fena halde Barclay James Harvest dinlemekteydim ve dünya yemyeşil bi vadinin orta yerine düşüldüğünde umursamazca sevilecek bi durumdaymış hissi uyandırıyordu bende.

Albümü ancak aylar sonra tekrar elime aldım ve pişmanlığın ne demek olduğunu ilk o zaman anladım. Tuf Tuf The Puff da severdi diye hatırlıyorum bu albümü. Hatta bendeki albümü ben ondan tırtıkladıydım. Umarım okumuyodur bu satırları. Gerçi okusa da anlamaz. Ha bu arada Tuf Tuf The Puff; en kısa zamanda Mister No'larımı, Tapınak Şövalyelerini ve diğer iki kitabı getir, adamın asabını bozma!

TRAFFIC

Steve Winwood / Vokal, Gitar, Piano, Org
Jim Capaldi / Vokal, Vurmalılar
Rick Grech / Violin, Bass Gitar
Chris Wood / Flüt, Saksofon
Jim Gordon / Davuk
Reebop Kwaku Baah / Vurmalılar

THE LOW SPARK OF HIGH-HEELED BOYS

01 - Hidden Treasure (4:16)
02 - The Low Spark Of High-Heeled Boys (12:10)
03 - Rock & Roll Stew (4:29)
04 - Many A Mile To Freedom (7:12)
05 - Light Up Or Leave Me Alone (4:53)
06 - Rainmaker (7:39)

Traffic - On The Road (1973)

Saku sağolsun. Beni taaa 10-12 yıl öncesine götürdü. Daha yeni yeni yeryüzünün diğer yüzlerine alışmaya başladığım bir sırada Jack Kerouac'ın Yolda (On The Road) isimli kitabını henüz bitirmişken bulmuştum bu albümü. Şaane bi konser kaydı. Kerouac'ın kitabıyla hiçir bağlantısı olmasa da insan bağlantı arayınca buluyor, tıpkı aradığı diğer kötü şeylerde olduğu gibi.

Albüm Traffic'in 1973 yılındaki konserlerde yaptıkları kayıtlardan oluşuyor. Dinledikçe Steve Winwood'un ne dehşet bi müzisyen olduğunu, Jim Capaldi ve Chris Wood ile neden çok iyi dost olduğunu anlıyor insan. Ha bi de öyle güzel takılmışlar ki sahnede dinlerken anlıyosun ne biçim keyif aldıklarını.

TRAFFIC

Barry Beckett - Klavye
Jim Capaldi / Vokal, Davul, Vurmalılar
Roger Hawkins / Vurmalılar
David Hood / Bass Gitar
Reebop Kwaku Baah / Vurmalılar
Steve Winwood / Vokal, Gitar, Piano
Chris Wood / Saksofon, Flüt

ON THE ROAD

01 - Glad / Freedom Rider (20:49)
02 - Tragic Magic (8:30)
03 - (Sometimes I Feel So) Uninspired (10:20)
04 - Shoot Out At The Fantasy Factory (6:40)
05 - Light Up Or Leave Me Alone (10:30)
06 - Low Spark Of High-Heeled Boys (17:35)