Frob - Frob (1976)

Geldik Almanlara… Neden Frob ile başlıyorum bilmiyorum. İlk onu gördüm listemde herhalde. Adamlar öyle bir okyanus ki… Zamanında sadece 1000 kopya basılan bu albümü her zamanki gibi “Garden of Delights” tozlu raflardan çıkarmış ve bizlere sunmuştur. İyi de etmiş… Su gördüğünüz albüm Progressive in her türüne el atmış ve üst düzey albümler yapmış olan Almanların yaptığı başarılı Fusion/Jazz Rock albümlerinden sayılabilir. Hem de zamanında hiç ilgi görmese de… 1975 ve 76’da güney Fransa’da kaydedilen albüm başlangıçtan sonuna kadar aynı kalitede ilerliyor. Kaliteli müzisyenlerden kurulu bir grup Frob. Kimdir bilmediğim Phillipe Caillat diye bir gitariste sahip ki onu bu işin erbaplarından ayıran pek de bir farkını göremedim. Özellikle “Sphares” ve “La Siesta”daki performansı oldukça etkileyici ama genel olarak albümün genelindeki performansı çok başarılı. “Calypso” ve “Spaces” belki de albümdeki en ilgi çekici şarkılar. Bunda Schmits’in klavyesi önemli bir role sahip. Değinmedik ama bu baterist ve basist arkadaşlar da sağlam müzisyenler. Her ne kadar albüm vaktiyle 1000 adet basılmış olsa da son vakitlerde baya bilinir olmaya başladı. Bunda en büyük pay Garden of Delights’ın gibi dursa da yapılan kaliteli ve üst düzey müziğin de önemli etkisi olduğunu söylemek lazım. Aynı kalitede giden, kolay dinlenebilen ve ne olduğunu anlamadan bitiveren bu albüm, başarılı bir alman grubun ilk ve tek albümü… Keyfini çıkarın…

FROB

Philippe Caillat / Gitar

Peter Schmits / Klavye

Klaus-Dieter Richter / Bass

Peter Meuffels / Bateri

FROB

01 - Wassertropfen (4:56)

02 - Spaces (6:03)

03 - Calypso (5:22)

04 - Spheres (3:50)

05 - Flash (4:16)

06 - Locomotive (4:47)

07 - Hektik (4:20)

08 - La Sieste (6:30)

Billy T.K.'s Powerhouse - Life Beyond the Material Sky (1975)

Eh ilk post olarak bildik tanıdık kraut bişiler koyacaktım ama, bir teşekkür yazısı yazılması gerektiğini gördüm, ki bu yazıda bana düştü sanırım. Ekşi Sözlük’te blog ile ilgili olumlu yazı yazan bir arkadaş varmış… Sağ olsun var olsun Allah uzun ömürler versin… Tuttuğunu altın etsin… Bu yazıya istinaden o bildik tanıdık post’un yerine pek bulunmayan, hani “obscure” derler ya, bişi koymak istedim. Her ne kadar ismi komik olsa da dinleyince hastalanacağınızı umuyorum. Yeni Zelandalı grup The Human Instinct ile 3 albüm çıkaran Yeni Zelandalı gitarist Billy T.K, 1971 yılında grubu bırakır. Bir süre sonra Billy, Powerhouse adlı grubu kurar. Canlı performanstan oluşan bu albüm 1975 yılında Wellington St. James Theatre’da kaydedilir ancak o vakitlerde yayınlanamaz. Zaten bu grubun yayınlanan herhangi bir albümü de olmamıştır. Bu durum bu grubun varlığını dahi ülkede efsane mertebesine koymuştur. Billy bu grubu bir rock grubundan çok ailesi gibi görmüştür. Albüm Psychedelic öğeler taşımasının yanında efsane Billy T.K.’nın muazzam soloları ve melodik gitar tekniği ile donatılmıştır. Ancak şunu belirtmem gerekir ki bu grup bir “jam-band “ değildir. Birçok yerde görüleceği üzere emprovizasyon Powerhouse’da da yeterince mevcuttur. Albüm daldan dala konarak baştan sona sizi değişik duygulara sokar. Zaten grubun kaç kişiden oluştuğu müziğin yoğunluğu ile ilgili bazı bilgiler verecektir. Aşağıda da görüleceği üzere 2 albüm büyüklüğünde olan “Life Beyond The Material Sky”da şarkıların hepsi aynı kalitededir. Ayırt etmek, birini diğerinden ayırmak zordur. Ama “Love Love”da ki soloyu diğerlerinden biraz ayırmak lazım. Roman Bunka soloları gibi insanın içine işler. Heaven’s Melody’nin “rahatsız” halinden de bahsetmemek olmaz. Son şarkı “Funky Trucking”in hafif fusion hali, Billy’nin gitarı ile muhteşem bir bitiriş yapar. Sakin giderken patlar… Dediğim gibi bu albüm ekşi sözlükteki arkadaşa ithaf olunur. Blog’a bir jest yapmış, blog’un da ona jesti ancak böyle albümle olur...:) Kolay kolay bulunmaz harika bir albüm… Tadını çıkarın…

BILLY T.K.’s POWERHOUSE

Billy T.K. / Gitar, Vokal

Piahana Tahapeti / Gitar

Ara Mete / Bateri

Peter Mataparae / Bass

Mana Rauhina / Congos

Jamie Tait Jamison / Klavye

Pauline Pool / Çello, Vokal

Eva Keuti / Vokal

Maria Keuti / Vokal

LIFE BEYOND THE MATERIAL SKY 

01 - Heaven's Melody (12:54)

02 - Beyond The Material Sky (5:49)

03 - Guru Deva (9:03)

04 - Race Into The Infinite (10:37)

05 - Secret Of Life (11:49)

06 - City Of Things (3:57)

07 - Love Love (13:17)

08 - Funky Trucking (5:26)

Eiliff - Eiliff (1971)

Şu yaz bitse de üzerimizdeki ölü toprağı kalksa diye düşünürken aklıma aslında bunu bi bahane olarak sunduğumuz geldi. Sanki dünyanın en zor işi de bi türlü vakit bulamıyormuşuz gibi bi anlam çıkıyor. Yok aslında öyle bişey, külliyen yalan. Kıçımızı kaldırma konusunda zorlanmanın dışında kişisel iç sıkıntıları da etkili oluyor şüphesiz. Yine de Gereksiz İşler Kulübüne yakışmayan bi tavır sergiliyoruz. Bunca gerekli işin yanında kalkıp da gereksiz işleri unutuyor ya da önemsemiyoruz. Ayıp ediyoruz. Bu arada sadece Cyphre'dan haberim var, buralarda bi yerlerde olduğunu biliyorum. Emptytrashcan, Clapton is God, Surreal Kavun, Lysterfjord, ve diğerleri nerede ve ne yapmaktalar haberdar değilim. Gören, bilen varsa bana da haber etsinler. Geçelim Eiliff'e... 60'ların sonunda Almanya'da kurulan bi gruptur. Her ne kadar Progressive Jazz Rock icra etmektelerse de o salak müzik eleştirmeninin kendini bilmez bi şekilde tek bi cümleyle aşağılamaya kalktığı ama ters tepen ve muhteşem bir müziğe dönen Krautrock içinde yer alırlar. Bu kadar uzun cümle kurdum çünkü son bikaç günde Krautrock üzerine bir iki arkadaşla konuştuk. Ben de araya sıkıştırayım istedim, nedir, ismini nereden almıştır diye. Yanılmıyorsak bi İngiliz müzik eleştirmeni II.Dünya savaşında Amerikalıların ve Rusların Almanları aşağılamak için söyledikleri Krautlar (lahanalar ya da lahana turşuları) sözünü yaptıkları müziği beğenmediği bi Alman grubu için sarfeder. Fakat bu aşağılama ters teper ve Alman müzisyenler Lahana öyle olmaz böyle olur diyerek hem kendini bilmezliği, hem insanların birbirini aşağılamasını hem de geoid bi cisim üzerinde gidecek başka bi yerimiz olmadığı için yaşamı hepimiz için kolaylaştırmamız gerektiği gerçeğini insanların yüzlerine vurur. Eiliff de bu kuşaktan bi gruptur. Geneline baktığımızda tam da o dönemin klasik yapısına sahiptirler; değişik enstrümanların birlikteliği, yaratıcılığın had safhası, uzun sanki sonu hiç gelmeyecekmiş gibi devam eden parçalar... Bu Eiliff'in ilk albümüdür. Zaten bi de ikinci ve son albümleri vardır. Yanlış hatırlamıyorsam biri 1999'da diğeri 2002'de yayınlanmış 70'li yıllara ait iki tane de konser kayıtları bulunmakta. Albümü dinleyince "yahu öteki albümleri de koysana" diyeceğinize eminim. Yaptıkları müzikle ilgili söyleyebilecek çok şey bulamıyorum, yani teknik alt yapısından bahsedecek değilim ama adamların ruhu konusunda bi iki kelime de etmeden geçmeyeceğim. Belli ki çalarken kendilerini kaptırıp, dünyayı unutuyorlar ve yaptıkları tek şey çalmak oluyor. Sanki parçaları bitirmemek için gayret ediyorlar ama sonra birinin aklına bitirmeleri gerektiği geliyor ve aniden karar değiştirip hadi bitsin bari gibi mantığa kayıyorlar. Oblomov'un bu albüme hasta olacağına eminim. Saku buralarda olsaydı o da severdi ama o şimdi yanılmıyorsam 5.5 aylığına aramızda değil. Hard Disk'e format atıp gelecekmiş kendi deyimiyle. Eee ne beklyosunuz daha, "dünyanın bütün lahanaları, Dinleyin!"

EILIFF

Bill Brown / Bass

Rainer Brüninghaus / Klavye

Herbert J. Kalveram / Saksofon

Detlev Landmann / Vurmalılar

Houschäng Nejadepour / Gitar, Sitar

EILIFF

01 - Byrd-Night of the Seventh Day (5:05)

02 - Gammeloni (6:43)

03 - Uzzek of Rigel IV (10:53)

04 - Suite (20:38)