Take No Prisoners'a oranla bambaşka bir albümdür bu. Altyapı tamamen rock'n roll'a dayanır. Byron vokal tekniğinde yaptığı değişikliklerle hem Heep tarzına uzak bir portre çizer hem de farklı işler de yapabileceğini gösterir. Albümdeki tüm parçalar Byron ile birlikte bir nevi 2.derece Hensley olarak düşünülebilecek olan Daniel Boone'a aittir.
Boone, Hensley kadar olmasa da yetenekli bir müzisyendir ve gitar, klavye, vurmalılar gibi değişik aletlerle haşır neşirdir.
Baby Faced Killer'ın genelinde yüksek ritimler, tempolu bir ilerleme ve değişken geçişler mevcuttur. İlk iki parça Baby Faced Killer ve Rich Man's Killer'ın girişlerine dikkat etmek gerekir. Çünkü her ikisinde de ama özellikle ikinci parçada modernize edilmiş bir rock'n roll havası sezinlenir.
Şüphesiz görülmemiş bir yenilik değildir ama ilgi çekici ve kayda değer bir sonuçtur. African Breeze'deki 80'leri haber veren ama bir bakıma dinleyiciyi Afrika'da safariye çıkmış gibi hissettiren ritmik yapı, Only You Can Do It'de karamsar başlayan fakat bir anda yumuşak ve sevecen bir hal alan müzikal anlayış, son parça olan I Remember'da Byron'ın birkaç yıl öncesine özlemini dile getirirmişçesine geriye doğru evrilir ve Uriah Heep'e saygı duruşu niteliğine bürünür.
O diil de... şaane yazdım bence. :)
DAVID BYRON
David Byron / Vokal
Daniel Boone / Gitar / Klavye / Vurmalılar
Alan Jones / Bass
Stuart Elliot / Davul
BABY FACED KILLER
01 - Baby Faced Killer (3:10)
02 - Rich Man's Lady (3:51)
03 - Sleepless Nights (3:48)
04 - African Breeze (4:12)
05 - Everybody's Star (4:20)
06 - Heaven Or Hell (4:42)
07 - Only You Can Do It (4:04)
08 - Don't Let Me Down (3:21)
09 - Acetylene Jean (3:19)
10 - I Remember (4:08)
