Fear Itself - Fear Itself (1969)

Faust'a özür mahiyetinde tanıttığımız (birader kusura bakma, Sweet Smoke ve Aguaturbia'ları atladım ben ama yakında.. çok yakında...) bu albüm gene yeni keşiflerden. Pek bi bilgimiz yok doğal olarak haklarında. Adamlar ve 1 kadın olaraktan psychedelic blues rock yapıyorlar. E yıl da 1969 olunca muhtemelen Frisco'dandır bu elemanlar sanısı oluşuyor bende. Kesin olmasa da yüksek ihtimal öyledir. Bilgi sahibi olan haberdar etsin, tanıtıma bişeyler ekleyelim.

Sabahtan beri bu albümü dinliyorum, elemanlar Grateful Dead ayarındalar (taam taam abarttım ama gene de iyiler). Birader Cyphre sever eminim, hayattan elini eteğini çekmiş ve kendini kendine vurmuş olan birader Tuff Tuff The Puff da sever muhtemelen, kar yağarken kıçını kaşıyıp "yaw şu koltuktan kalksam da tuvalete gitsem" modunda olan birader Saku'nun albümle ilgili ne diyeceği her zaman olduğu gibi belirsiz... (adamı anlamak başlı başına problem).

Crawlin' Kingsnake, In My Time of Dying ve Lazarus ilk başta ilgimi çekenlerden oldu. Hava soğuk ya beyin hücreleri donmuş durumda, ancak bu kadar çıktı bugün, idare edin...

FEAR ITSELF

Ellen McIlwaine / Vokal, arp, Rhythm Gitar, Org
Chris Zaloom / Lead Gitar
Paul Album / Bass Gitar
Bill McCord / Davul

FEAR ITSELF

1 - Crawling Kingsnake (J.L.Hooker, B.Bassman)
2 - Underground River (Ellen McIlwaine)
3 - Bow'd Up (Ellen McIlwaine)
4 - For Suki (Ellen McIlwaine)
5 - In My Time Of Dying (Traditional arr. by Ellen McIlwaine)
6 - The Letter (W.C. Thompson)
7 - Lazarus (Traditional arr. by Ellen McIlwaine)
8 - Mossy Dream (Ellen McIlwaine)
9 - Billy Gene (Ellen McIlwaine)

10 - Born Under a Bad Sign

Chase - Chase (1971)

Hayat enteresan.. hergün yeni bişey öğreniyosun ya da benim gibi kendi şansını yaratmaya çalışıyosan mutlaka keşifte bulunuyosun. Ahan da yeni keşfim: Chase. Gene aynı dönemden Chicago ve Blood, Sweat & Tears ile aynı kulvardalar. Fakat ben her ikisinden de daha bi çok sevdim Chase'i. Belki de yeni duymuş olmamla alakalıdır, bilemiyorum. Yine de müzik arşivi yapan kişinin elinde bulunması gereken albümlerden biri.

Saku biraderimiz Sacred Mushroom'dan sonra enteresan bi grup bulamadığını söylemişti dün, buna bayılacağına eminim. İçinde saksofon yok bu arada, için rahat etsin. Trompet var bi dolu. Trompeti de sevmem diyosan allaandan bul ne diyim daha sana. Neyse elemanlar (Chase'den bahsediyorum) bi sürü kırık kafanın bir araya gelmesinden müteşekkiller. Progressive Rock içerisine sokabileceğimiz Jazz Rock/Fusion tarzında takılıyolar. Ben de hala etüd etme aşamasındayım Chase'i, üzerine çalışmalarım devam etmekte yani. Ama burada tanıtılmayı hakettikleri konusunda tartışma kabul etmem. Keşfedin işte yaw siz de...

CHASE

Bill Chase / Trompet
Ted Piercefield / Trompet, Vokal
Alan Ware / Trompet
Jerry Van Blair / Trompet, Vokal
Phil Porter / Klavye
Angel South / Gitar
Dennis Johnson / Bass, Vokal
Jay Burrid / Vurmalılar
Terry Richards - Lead Vokal (bunu da bi türlü bizim dile uyarlayamadık.. gerek varsa çalışalım üstüne..?)

CHASE

1 - Open Up Wide (3:48)
2 - Livin' In Heat (2:54)
3 - Hello Groceries (2:56)
4 - Handbags and Gladrags (3:23)
5 - Get It On (2:59)
6 - Boys and Girls Together (2:56)
7 - Invitation to a River (14:13)
a) Two Minds Meet
b) Stay
c) Paint It Sad
d) Reflections (ad lib)
e) River

Little Bitch (2008)

Gentleoctopus Records kendinden mi yoksa çevresinden mi sıkıldığını bilmeyenlere gururla sunar: Little Bitch. Bazen kaybettiğimizde, bazen görmediğimizde bazense umursamadığımızda, var olan hayatımızın içinde var olmaktan sıkılıp yok olmayı tercih edişlerimize ithaf ettiğimiz bu albümde kişisel tarihlerimize unutulmaz damgalar vuran parçaları toplamış bulunmaktayız. Tepe tepe kullanın. Zaten yaptığımız başka da bişey yok.

Ruhuna güvenmeyenlere önerilmez. Uykusuzluk ve depresyona yol açabilir ama ikisi aynı anda olmaz, korkmayın. Sakın yanılgıya düşüp sevgilinizle birlikte dinlemeyin, işin b.ku çıkabilir. Kırmızı bi gece hayali aşırı strese ve terleyen ellere dönüşebilir. Hareket halindeyken dinlenilmesi de tarafımızdan önerilmemektedir. Beklenmedik sonuçlar doğurabilir. Karın ağrısı, mide bulantısı, geçici görme veya duyma bozukluğuna yol açmaz. Sürekli ağlama ihtiyacı hissettirebilir. Kapaktaki kıza asılmak serbesttir, adresi müdiriyette saklıdır.

LITTLE BITCH

1 - Stairway To Heaven / Led Zeppelin (Bam bam'a saygıyla...)
2 - Soldier Of Fortune / Deep Purple (Cyphre'ın bebekliğine ithafen...)
3 - July Morning / Uriah Heep (Tuff Tuff The Puff'la birlikte geçen zamana ithafen...)
4 - Solitude / Black Sabbath (Kişisel öngörü...)
5 - Handy / Wishbone Ash (Junior'ı onca zaman taşıyan buz cadısına ithafen...)

Catapilla - Catapilla (1971)

Bu pek de ööle gecenin bi vakti insanın aklına gelecek albümlerden değil ama benimkine geldi işte. Akıl akıl değil ki! (Bu noktada bir önceki cümlenin ardına konabilecek ikinci ve tamamlayıcı bi cümle aradım ama bendeki akılın ne olduğuna dair en ufak bi fikrim olmadığından olsa gerek aklıma hiçbişey gelmedi. İçinden fazlaca akıl geçen cümleler kurmamak lazım!) Bu arkadaşlar 60'lı yılların sonunda İngiltere'de kurulmuşlar. Deneysel Jazz Rock yapıyolar. Grubun has adamı Gilli Smyth's Mothergong'daki Robert Calvert. Saksofon ağırlık bi grup bu Catapilla ve çıkardıkları her iki albümde de (ki biz ilkinden bahsediyoruz) tarzlarının dışına çıkmıyorlar ama bu ne menem bi tarz ise artık her dinleyişinde farklı bi albüm ya da grup dinliyormuş gibi oluyorsun.

Gecenin bi vakti dinlerseniz beton olma ihtimaliniz yüksek, yanında ottan boktan bişeyler olmasına da gerek yok. Alkolizm'e Hayır! :) Hepi topu 4 parça ve dördü de dehşetengiz parçalar ama "ne kadar uzunsa o kadar iyidir" mantığına inananlardansanız Embryonic Fusion favori parçanız olacaktır. Saksofona ve ritimlere dikkat.

CATAPILLA

Anna Meek / Vokal
Hugh Eaglestone / Saksofon
Graham Wilson / Gitar
Robert Calvert / Saksofon
Thiery Rheinhart / Wind instruments

CATAPILLA

1 - Naked Death [15:38]
2 - Tumbleweed [3:54]
3 - Promises [5:42]
4 - Embryonic Fusion [24:08]

Chicken Translate with Egg Sauce (2008)

Söz verdik mi tutarız. Unuttuğumuzu sanmış olanlara cevabımızdır. Kimsenin sallamadığı bi blog da olsak (3-5 kişi dışında kimsenin yorum yazmadığı ortada) bi söz verdik mi geç de olsa yerine getirmek için çabalıyoruz. Uzun zaman önce dediydik; Gentleoctopus Records 3 toplama albümle geliyor, diye. Ahan da bu üçlemenin son ayağı. İnsanı insanlıktan çıkarıp Deli Cevat moduna sokan gruplardan parçaları bir araya getirdik: Hawkwind (ki çoğu kimse Motorhead'den Lemmy'nin ilk grubu olarak bilir), Kanada'nın medar-ı iftiharı Rush, eskiden kalma bi alışkanlık olarak Eloy, Oblomov'un bize en büyük iyiliklerinden biri Gong, kendi keşfimiz olan Triumvirat veeee kafayı yediğimiz anlarda mı dinlediğimiz yoksa dinlediğimiz için mi kafayı yediğimiz konusuna bi türlü açıklık getiremediğimiz King Crimson.

Gönül ister ki bu paylaşımlara bi ses gelsin. Biri de desin ki yaw birlikte bişeyler yapalım, hiç olmadı oturup muhabbet edelim, yeni yüzleri adres defterimize kaydedelim. Bu durumdan çok sıkıldık. Ha birileri ses vermiyo diye bırakıcak değiliz ama iki çift laf etsek fena da olmaz hani. Eskiden, insanları bir araya toplayabiliyorduk. İmece diye bi kafe vardı. Dinleti filan yapardık orda; hem şimdi blog'a eklediğimiz grupları tanıtır hem de (bi iki defa oldu abartmayayım) canlı performanslar olurdu. Hatta Levent diye bi kardeşimiz vardı.. şimdilerde (tabi ben en son dinlediğimde) funk ağırlıklı karmakarışık bi müzik yapıyodu barlarda, kendi grubuyla birlikte. Yanlış hatırlamıyosam ilk biz çıkarmıştık onu.

Teheeeyyy! Ahan da buraya yazıyorum (hakkaten yazıyorum ööle el hareketi filan yok) bi süre sonra Levent adında bi elemanın dünya müzik tarihinde gitarıyla Eric Clapton, Ritchie Blackmore, Jimmy Page gibi adamların yanında durduğunu görürseniz şaşırmayın. Demir Kelebek Gereksiz İşler Kulübü'nün lafıdır bu. Yahu konuyu dağıttıkça dağıtmışım. Neyse... sözün özü bi ses verin yaw artık!

Unutmadan... seçki Cyphre'a ait.

CHICKEN TRANSLATE WITH EGG SAUCE

1 - Magnu / Hawkwind
2 - Cygnus X-1 / Rush
3 - Castle in the Air / Eloy
4 - Cat in Clark's Shoes / Gong
5 - Panic on the 5th Avenue / Triumvirat
6 - 21st Schizoid Man / King Crimson

Led Zeppelin - Led Zeppelin (1969)

Eskidendi... uzun zaman önce... hani o baharın kokularını duyduğumuz zamanlarda. Henüz İzmir'de bir yalnızlık yoktu. İstanbul'sa anlamsız bir boşluktan çok alışamadığımız yanımızdı; bizi biz yapan, bizi bizden çıkaran. Ve parmaklar kaşınırdı o zamanlar. Bi elde "Yolda" diğerinde "Amerika'da Alabalık Avı". Çantada da mutlaka "Suç ve Ceza". Bi sıcaklık kaplardı insanın her yanını o zamanlar. Bazen Beyoğlu'nda yağmurda, bazen Boğaziçi peteğinde soğuk rüzgara karşı, bazen sıcacık bi evde soğumuş insanlarla yaşanan sıcacık günlerde... Kelimeler de uzardı. Kelimelerin de bi anlamı vardı. Hatta kelimeler vardı eskiden. Şimdi bi bok yok! (ufacık tefecik bişey var ki o bunların hepsinin üstesinden geldi)

İşte o zamanların fon müziğiydi bu albüm. Günlerce, haftalarca bıkmadan usanmadan dinlenirdi. Kimse kimseye de sormazdı ne dinliyosun diye. Herkes kendine bi hayat seçmiştir bu albümün içinden. Ben ilk Baby I'm Gonna Leave You ile çarpıldıydım. Sonra da bi blues klasiği olan I Can't Quit You Baby. Sonra bu Tuff Tuff The Puff dallaması benim şarkım bunlar demeye başladı, ben o ara daraldım biraz bu durumdan ama neyseki o kazmadan daha da baskın çıktı albüm. Ööle işte.

LED ZEPPELIN

Jimmy Page / Akustik, Elektrik ve Pedal Steel Gitar, Vokal
Robert plant / Vokal, Armonika
John Paul Jones / Bass Gitar, Organ, Klavye, Vokal
John Bonham / Davul, Timpani, Vokal

Konuk Müzisyen (ne demekse..?)

Viram Jasani / Tabla drum (6.Parça)

LED ZEPPELIN

1 - Good Times, Bad Times (2:46)
2 - Babe, I'm Gonna Leave You (6:41)
3 - You Shook Me (6:28)
4 - Dazed And Confused (6:26)
5 - Your Time Is Gonna Come (4:34)
6 - Black Mountain Side (2:05)
7 - Communication breakdown (2:27)
8 - I Can't Quit You Baby (4:42)
9 - How Many More Times (8:28)

Brave New World / Impressions On Reading Aldous Huxley (1972)

Gecenin bi vakti, uykulu gözlerle, beton bi kafayla, dinlenilecek bir albüm aranmaktadır. Arşivde, tahminen 15 dakikalık bir göz gezdirme sonucunda aslında müzik arşivinde değil film arşivinde göz gezdirildiğinin farkına varılır ve tahminen bi 5 dakikada müzik arşivinin yeri saptanır. “Bu kafaya her şey gider” zihniyetiyle yola çıkılarak üç-beş kere yön tuşlarına, ardından da Enter’a basılır. Ve bu albüme denk gelinir. Böylece tribimiz başlar.

Huxley’in, Cesur Yeni Dünya kitabına mest olmuş üç-beş şerefsiz (iyi anlamda) bir araya gelip grup kurarlar. Grubun ismini kitaba, albümün ismini yazara adarlar. Ortaya ne çıkar? Tabi ki arıza bişi. Elemanlar da zaten Alman. Yaptıkları müzik de Krautrock. Albümü adadıkları kitap da malum. Şimdi bu albüm arıza olmayacak da hangi albüm olacak?

Soma ve Lenina şarkısı da favorilerimdendir. Somayı dinlerken insanın canı soma çekiyo şerefsizim. Bi de bizim, bu Lenina kaltağı üstünden bi projemiz vardı, ulan o da yalan olmuş. Vay anasını…

BRAVE NEW WORLD

Dicky Tarrach / Davul, Perküsyon

Lucas Lindholm / Bass, Bass keman, Org, Piyano

Herb Geller / Flüt, Korangle, Saksafon (Alto, Soprano & Tenor), Org

Reinhart Firchow / Flüt, Ocarina, Stylophone, Perküsyon, Vokal

John O'Brien-Docker / Gitar, Org, Perküsyon, Vokal, Wind Chimes

Esther Daniels / Vokal

IMPRESSIONS ON READING ALDOUS HUXLEY

1. Prologue (1:01)

2. Alpha Beta Gamma Delta (7:38)

3. Lenina (4:21)

4. Soma (5:18)

5. Halpais Corn Dance (3:24)

6. The End (17:42)

7. Epilogue (1:28)

LOUIS CYPHRE

Wallenstein / Blitzkrieg (1971)

Şimdi aşağılara gidin ve Walpurgis’in Queen of Saba albümü yazısına bakın. Ya da bakmayın ben özet yapayım;

“Bununla da yetinmeyip Wallenstein grubundan tanıdığımız (ki yakındır bu cenabetlerden de bi albüm koymamız...) Jurgen Dollase'i kafaya almışlar ve klavye çaldırmışlar.”

Üç aydan sonra, ahan da koyuyoruz bu cenabetlerden bir albüm. Ben upload mevzusunu yaptım, Octopus da yazısını yazsın, not olaraktan.

Gentleoctopus'un Notu: Sypmhonic Rock müziğin Almanya'daki en önemli temsilcilerindendir bu grup. Jürgen Dollase gibi bi eleman da bu grupta olunca yaptıkları müziğe doyum olmuyor. Dollase epeyce deneyimli bi müzisyen. The Cosmic Jokers, Ashra, Walpurgis gibi gruplarla çalmış, çoğunlukla da müziğe ağırlığını koyarak grup müziğinde etkisini hissettirmiştir. Grubun orijinal adı aslında Blitzkrieg'dir, fakat albüm kayıtları sırasında Wallenstein'da karar kılmışlar. İyi de olmuş, Blitzkrieg diye grup adı mı olur yahu? Bu arada bu en iyi albümleri.

WALLENSTEIN

Bill Barone / Gibson 335 gitar, akustik gitar, vokal

Jerry Berkers / bass, lead vokal

Jürgen Dollase / klavye, Mellotron, lead vokal, sözler

Harald Großkopf / davul, perküsyon

BLITZKRIEG

1 - Lunatic (11:55)

2 - The Theme (9:37)

3 - Manhatten Project (13:47)

4 - Audiences (7:38)

LOUIS CYPHRE

Ten Years After - Ssssh! (1969)

Az önce Saku'nun John Mayall - Crusade'e yaptığı yorumu okurken aklıma geldi de elde bi dolu materyal olunca bi dolusunu unutmak çok kolay oluyo. Cyphre'la da konuştuk şimdi aynı konuyu. Ten Years After hayatımıza (en azından benimkine) etki eden şaaneliklerden biridir. En boktan zamanlarda kulaklarımızda çınlayan, aşık olurken de dayak yerken de rahatlıkla mırıldanabildiğimiz ve her daim hafızada saklı tuttuğumuz bi gruptur. Lakin unuttuk işte! Ayıp ettik. Ayıbımızı örtüyoruz.

Alvin Lee dengesizinin başı çektiği grup harbi blues yapıyor. Bi parçayı arka arkaya 20 kez dinlesen 20 farklı şekil çıkıyor ortaya. Ben bu duruma bi isim koyabilmiş değilim. Kısaca Alvin işte deyip geçiştiriyoruz. İlginç olanı grup elemanları kendi kulvarlarında sırtı yere kolay getirilemeyecek tipler fakat Ten Years After müziğinde etkisi yadsınamaz şekilde ortaya çıkan genelde Alvin Lee olmuyor. Amaaan canım , olsun.. o olsun bu olsun ama Ten Years After olsun. Dinleyin bu albümü mutlaka. Beğenmeyen yorum yazsın desin ki beni kandırdın. En şaanesinden bi albüm hediye edicem. Ama dürüst olsun bunu yapıcak olan arkadaş. (üçkağıtçı tayfasına mensup Saku ve Cyphre hiç heveslenmesin, bu laf onları bağlamıyor.)

Ha bi de Good morning Little Schoolgirl ile I Woke Up This Morning diyorum.

TEN YEARS AFTER

Roy Baker / Özel Efektler
Chick Churchill / Org, Piyano, Davul, Klavye
Alvin Lee / Gitar, Vokal
Ric Lee / Davul
Leo Lyons / Bass

SSSSH

1 - Bad Scene (3:30)
2 - Two Time Mama(2:02)
3 - Stoned Woman(3:30)
4 - Good Morning Little Schoolgirl(7:01)
5 - If You Should Love Me(5:27)
6 - I Don't Know That You Don't Know My Name(2:02)
7 - The Stomp(4:35)
8 - I Woke Up This Morning(5:30)

Premiata Forneria Marconi / Per Un Amico (1972)

Bir İtalyan Senfonik Progressive Rock albümü. İtalyanca vokal, hayvani besteler, şahane atmosfer… Hızlı değişebilen bi ritmi var. Üst üste dinlenebilecek bir albüm. Tam bir Progressive klasiği. Kısaca.

Hiçbir şey yazasım yok bu sefer valla. Zaten kendime mi yazıyorum bunları acaba diye düşünmüyor değilim. Zira, biraderin bile haberi olmayabilir blog’u güncellediğimden. He yok pardon, varmış. Hmm. Güzel de laf sokmuş, vaaay. Ben zaten sokacağın lafın ebat ve şeklini merak etmiştim. İyiymiş.

Zamanında sıkça ziyaret ettiğim bi blog’u sahibi, yorum-download oranı tutmadığından dolayı blog’unu davetiyeli şekle sokmuştu. Şimdi anladım herifin derdini. Vay anasını. Gerçi adamdan davetiye alıp, 2-3 dandik yorum atıp tüm blog’u download etmiştim ama olsun. Gerçi, böylesi de bir başka zevkli. Şimdi burada küfretsem kimse sallamayabilir mesela? Olsun yorum atın siz, görüyorum buradan ben, indiriyorsunuz çat çat. Kaçamazsınız! Bari “indirdim” diye yorum atın yahu.

Not: Bu albüm, 13 Aralık 2007 gününün sıkıntısına, 14 Aralık 2007 gününün güzelliğine, 15 Aralık 2007’nin eğlencesine, şahsi kanaatim tarafından, adanmıştır.

PREMIATA FORNERIA MARCONI

Franco Mussida / vokal, gitar (12 Tel), chitarrone, mandocello, gitar
Franz Di Cioccio / davul, perküsyon, vokal
Mauro Pagani / flüt (alto), pikolo, vokal, flüt, keman
Giorgio Piazza / bass, vokal
Flavio Premoli / spinetta, klavye, org (Hammond), vokal, Moog synthesizer, Mellotron, tubular bells, clavicembalo, piyano

PER UN AMICO

1 - Appena un Po' (7:43)
2 - Generale (4:18)
3 - Per un Amico (5:23)
4 - Il Banchetto (8:39)
5 - Geranio (8:03)

LOUIS CYPHRE