Radiomöbel - Gudang Garam (1978)

Hep düşünürüm neden bu İskandinavlara da bir başlık verilmemiş ki? Almanlarda, İtalyanlarda olan bu heriflerde yok mu? Fazlasıyla var. Belki de tek başına yeni bir tür keşfetmedikleri içindir. Magma çıkmış Zeuhl doğmuş. Bir grup bir başlık hakkı doğuruyorsa rahatlıkla söyleyebilirim ki bu kuzeyliler bu başlığı çoktan hak etmişler. Progressive’in neredeyse her türüne bulaşıp, inanılmaz albümler yapmışlar. Flasket Brinner’dan (İsveç) tutun Alrune Rod’a (Danimarka), Host’dan (Norveç) tutun Piirpauke’ye (Finlandiya)… Bugün bahsedeceğim albüm Radiomöbel’in “Gudang Garam” albümü. Niye bunu seçtim? Çok bilinen kuzeyli grupları bulmak çok zor değil. Biraz daha gölgede kalmış albümleri tanıtmak daha faydalı. Ayrıca çok baba albüm yapmalarına karşın zamanında pek de ilgi görmemiş o kadar çok grup ve albüm var ki. Biraz da bunları öne çıkarmak lazım. Bu albüm İsveçli grubun 2. ve bilinen son albümü. İlki Tramseböx’e nazaran daha başarılı bulduğum bu albüm yarı space yarı psychedelic tarzda diyebilirim. Albüm baştan sona 70’lerin albümü. Klavye ve Gitarın ön planda olduğu melodik ama etkili, insanın içine işleyen bir anlayışları var. Andrus Kangro gitarda gerçekten çok güzel iş çıkarmış. Underground hissiyatı albüm boyu had safhada. Carin Bohlin’in vokal tarzı Renata Knaup’un (Amon Düül 2) All the Years Around’daki vokal tarzını fazlasıyla andırıyor. Şarkılara gelince: daha önce tanıttığım albümler gibi bu da baştan aşağı kalitesini bozmayan güzel bir albüm. Buna rağmen son iki şarkı “Flugomas Morgan” ve “The Finalen” albümde biraz öne çıkmakta, güzel bir son… Farklı ruh hallerini yansıtmakta. Sürekli gelgitler yaşanmakta. Albümün en uzun şarkısı olan “E-matt” orta bölümlerinde güzel bir soloyu barındırıyor. Hani Jane’in “Between Heaven and Hell” şarkısında Klaus Hess’in muhteşem solosu vardır ya onun gibi. Bu Kangro hisli ve yetenekli bir adam burası kesin. Gerçekten harika bir albüm tabi bu spacy, psych ve karanlık tarzı sevene… Dinleyeceğiniz albüm bir LP riptir belirteyim. İskandinavların ,çok sevdiğim Almanlardan gerçekten aşağı kalır yanları yok. Ne yazık ki bu albüm Radiomöbel’in son albümü. İlk albümleri ile ikinci arasında bariz bir biçimde müziklerini geliştirdikleri ortada. Devam etselerdi daha neler çıkarırlardı kim bilir… Neyse keyifle dinleyin…

RADIOMÖBEL

Carin Bohlin / Vokal

Göran Andersson / Bass

Andrus Kangro / Gitar

Richard Moberg / Klavye

Mikael Skoog / Bateri

GUDANG GARAM

01 - Gudang Garam – Höstsång (3.43)

02 - Fasa (0.41)

03 - E-Matt (15.51)

04 - Vaggvisa(1.22)

05 - Kylle (6.57)

06 - Flugornas Morgon (7.10)

07 - Finalen (8.24)

Frob - Frob (1976)

Geldik Almanlara… Neden Frob ile başlıyorum bilmiyorum. İlk onu gördüm listemde herhalde. Adamlar öyle bir okyanus ki… Zamanında sadece 1000 kopya basılan bu albümü her zamanki gibi “Garden of Delights” tozlu raflardan çıkarmış ve bizlere sunmuştur. İyi de etmiş… Su gördüğünüz albüm Progressive in her türüne el atmış ve üst düzey albümler yapmış olan Almanların yaptığı başarılı Fusion/Jazz Rock albümlerinden sayılabilir. Hem de zamanında hiç ilgi görmese de… 1975 ve 76’da güney Fransa’da kaydedilen albüm başlangıçtan sonuna kadar aynı kalitede ilerliyor. Kaliteli müzisyenlerden kurulu bir grup Frob. Kimdir bilmediğim Phillipe Caillat diye bir gitariste sahip ki onu bu işin erbaplarından ayıran pek de bir farkını göremedim. Özellikle “Sphares” ve “La Siesta”daki performansı oldukça etkileyici ama genel olarak albümün genelindeki performansı çok başarılı. “Calypso” ve “Spaces” belki de albümdeki en ilgi çekici şarkılar. Bunda Schmits’in klavyesi önemli bir role sahip. Değinmedik ama bu baterist ve basist arkadaşlar da sağlam müzisyenler. Her ne kadar albüm vaktiyle 1000 adet basılmış olsa da son vakitlerde baya bilinir olmaya başladı. Bunda en büyük pay Garden of Delights’ın gibi dursa da yapılan kaliteli ve üst düzey müziğin de önemli etkisi olduğunu söylemek lazım. Aynı kalitede giden, kolay dinlenebilen ve ne olduğunu anlamadan bitiveren bu albüm, başarılı bir alman grubun ilk ve tek albümü… Keyfini çıkarın…

FROB

Philippe Caillat / Gitar

Peter Schmits / Klavye

Klaus-Dieter Richter / Bass

Peter Meuffels / Bateri

FROB

01 - Wassertropfen (4:56)

02 - Spaces (6:03)

03 - Calypso (5:22)

04 - Spheres (3:50)

05 - Flash (4:16)

06 - Locomotive (4:47)

07 - Hektik (4:20)

08 - La Sieste (6:30)

Billy T.K.'s Powerhouse - Life Beyond the Material Sky (1975)

Eh ilk post olarak bildik tanıdık kraut bişiler koyacaktım ama, bir teşekkür yazısı yazılması gerektiğini gördüm, ki bu yazıda bana düştü sanırım. Ekşi Sözlük’te blog ile ilgili olumlu yazı yazan bir arkadaş varmış… Sağ olsun var olsun Allah uzun ömürler versin… Tuttuğunu altın etsin… Bu yazıya istinaden o bildik tanıdık post’un yerine pek bulunmayan, hani “obscure” derler ya, bişi koymak istedim. Her ne kadar ismi komik olsa da dinleyince hastalanacağınızı umuyorum. Yeni Zelandalı grup The Human Instinct ile 3 albüm çıkaran Yeni Zelandalı gitarist Billy T.K, 1971 yılında grubu bırakır. Bir süre sonra Billy, Powerhouse adlı grubu kurar. Canlı performanstan oluşan bu albüm 1975 yılında Wellington St. James Theatre’da kaydedilir ancak o vakitlerde yayınlanamaz. Zaten bu grubun yayınlanan herhangi bir albümü de olmamıştır. Bu durum bu grubun varlığını dahi ülkede efsane mertebesine koymuştur. Billy bu grubu bir rock grubundan çok ailesi gibi görmüştür. Albüm Psychedelic öğeler taşımasının yanında efsane Billy T.K.’nın muazzam soloları ve melodik gitar tekniği ile donatılmıştır. Ancak şunu belirtmem gerekir ki bu grup bir “jam-band “ değildir. Birçok yerde görüleceği üzere emprovizasyon Powerhouse’da da yeterince mevcuttur. Albüm daldan dala konarak baştan sona sizi değişik duygulara sokar. Zaten grubun kaç kişiden oluştuğu müziğin yoğunluğu ile ilgili bazı bilgiler verecektir. Aşağıda da görüleceği üzere 2 albüm büyüklüğünde olan “Life Beyond The Material Sky”da şarkıların hepsi aynı kalitededir. Ayırt etmek, birini diğerinden ayırmak zordur. Ama “Love Love”da ki soloyu diğerlerinden biraz ayırmak lazım. Roman Bunka soloları gibi insanın içine işler. Heaven’s Melody’nin “rahatsız” halinden de bahsetmemek olmaz. Son şarkı “Funky Trucking”in hafif fusion hali, Billy’nin gitarı ile muhteşem bir bitiriş yapar. Sakin giderken patlar… Dediğim gibi bu albüm ekşi sözlükteki arkadaşa ithaf olunur. Blog’a bir jest yapmış, blog’un da ona jesti ancak böyle albümle olur...:) Kolay kolay bulunmaz harika bir albüm… Tadını çıkarın…

BILLY T.K.’s POWERHOUSE

Billy T.K. / Gitar, Vokal

Piahana Tahapeti / Gitar

Ara Mete / Bateri

Peter Mataparae / Bass

Mana Rauhina / Congos

Jamie Tait Jamison / Klavye

Pauline Pool / Çello, Vokal

Eva Keuti / Vokal

Maria Keuti / Vokal

LIFE BEYOND THE MATERIAL SKY 

01 - Heaven's Melody (12:54)

02 - Beyond The Material Sky (5:49)

03 - Guru Deva (9:03)

04 - Race Into The Infinite (10:37)

05 - Secret Of Life (11:49)

06 - City Of Things (3:57)

07 - Love Love (13:17)

08 - Funky Trucking (5:26)

Eiliff - Eiliff (1971)

Şu yaz bitse de üzerimizdeki ölü toprağı kalksa diye düşünürken aklıma aslında bunu bi bahane olarak sunduğumuz geldi. Sanki dünyanın en zor işi de bi türlü vakit bulamıyormuşuz gibi bi anlam çıkıyor. Yok aslında öyle bişey, külliyen yalan. Kıçımızı kaldırma konusunda zorlanmanın dışında kişisel iç sıkıntıları da etkili oluyor şüphesiz. Yine de Gereksiz İşler Kulübüne yakışmayan bi tavır sergiliyoruz. Bunca gerekli işin yanında kalkıp da gereksiz işleri unutuyor ya da önemsemiyoruz. Ayıp ediyoruz. Bu arada sadece Cyphre'dan haberim var, buralarda bi yerlerde olduğunu biliyorum. Emptytrashcan, Clapton is God, Surreal Kavun, Lysterfjord, ve diğerleri nerede ve ne yapmaktalar haberdar değilim. Gören, bilen varsa bana da haber etsinler. Geçelim Eiliff'e... 60'ların sonunda Almanya'da kurulan bi gruptur. Her ne kadar Progressive Jazz Rock icra etmektelerse de o salak müzik eleştirmeninin kendini bilmez bi şekilde tek bi cümleyle aşağılamaya kalktığı ama ters tepen ve muhteşem bir müziğe dönen Krautrock içinde yer alırlar. Bu kadar uzun cümle kurdum çünkü son bikaç günde Krautrock üzerine bir iki arkadaşla konuştuk. Ben de araya sıkıştırayım istedim, nedir, ismini nereden almıştır diye. Yanılmıyorsak bi İngiliz müzik eleştirmeni II.Dünya savaşında Amerikalıların ve Rusların Almanları aşağılamak için söyledikleri Krautlar (lahanalar ya da lahana turşuları) sözünü yaptıkları müziği beğenmediği bi Alman grubu için sarfeder. Fakat bu aşağılama ters teper ve Alman müzisyenler Lahana öyle olmaz böyle olur diyerek hem kendini bilmezliği, hem insanların birbirini aşağılamasını hem de geoid bi cisim üzerinde gidecek başka bi yerimiz olmadığı için yaşamı hepimiz için kolaylaştırmamız gerektiği gerçeğini insanların yüzlerine vurur. Eiliff de bu kuşaktan bi gruptur. Geneline baktığımızda tam da o dönemin klasik yapısına sahiptirler; değişik enstrümanların birlikteliği, yaratıcılığın had safhası, uzun sanki sonu hiç gelmeyecekmiş gibi devam eden parçalar... Bu Eiliff'in ilk albümüdür. Zaten bi de ikinci ve son albümleri vardır. Yanlış hatırlamıyorsam biri 1999'da diğeri 2002'de yayınlanmış 70'li yıllara ait iki tane de konser kayıtları bulunmakta. Albümü dinleyince "yahu öteki albümleri de koysana" diyeceğinize eminim. Yaptıkları müzikle ilgili söyleyebilecek çok şey bulamıyorum, yani teknik alt yapısından bahsedecek değilim ama adamların ruhu konusunda bi iki kelime de etmeden geçmeyeceğim. Belli ki çalarken kendilerini kaptırıp, dünyayı unutuyorlar ve yaptıkları tek şey çalmak oluyor. Sanki parçaları bitirmemek için gayret ediyorlar ama sonra birinin aklına bitirmeleri gerektiği geliyor ve aniden karar değiştirip hadi bitsin bari gibi mantığa kayıyorlar. Oblomov'un bu albüme hasta olacağına eminim. Saku buralarda olsaydı o da severdi ama o şimdi yanılmıyorsam 5.5 aylığına aramızda değil. Hard Disk'e format atıp gelecekmiş kendi deyimiyle. Eee ne beklyosunuz daha, "dünyanın bütün lahanaları, Dinleyin!"

EILIFF

Bill Brown / Bass

Rainer Brüninghaus / Klavye

Herbert J. Kalveram / Saksofon

Detlev Landmann / Vurmalılar

Houschäng Nejadepour / Gitar, Sitar

EILIFF

01 - Byrd-Night of the Seventh Day (5:05)

02 - Gammeloni (6:43)

03 - Uzzek of Rigel IV (10:53)

04 - Suite (20:38)

Darkness, Lightness & Twilight

Uzun zaman oldu. Her açıdan. Anlatılabilecek o kadar çok şey varken bi yerden başlayamamak çok kötü. Kafamı da toparlayamıyorum artık ama elde kalanları kullanarak hareket etmenin ne olduğunu iyi biliyorum. Belki de hepimiz biliyoruz, bu satırları okuyan herkes.. Yine de zamanı geldiğinde hiçbirimiz umursamıyoruz. Alışkanlıklarımız bizi yok ediyor sanırım. Neyse... karamsarlık başka bi yazının konusu olsa gerek. Bu ay hem blog için hem Demir Kelebek Gereksiz İşler Kulübü için hem benim için hem Skoer için önemli. Doğal olarak uzun uğraşılar sonucu ortaya çıkan bu seçki albüm de öyle.

Blogun 1.Yılını tamamlamış bulunuyoruz. Demir Kelebek'in ise 12.yılını. Ben 31'i, Skoer de yanlış bilmiyorsam 32'yi devirdi. Bi de Kapı aralıktı... ve artık kıpkırmızıydı hayat... meseline konu olan efsanevi kişilikle de bağlantısı var ama bunu sadece belirtmekle geçelim. Bi dolu gruptan seçtiğimiz bu albüm de blog'un 100.Albümü olma özelliğini taşıyor aynı zamanda. Keyfini çıkarırken bu sıraladıklarımı düşünmenize gerek yok, haberiniz olsun.

Birkaç isteğimiz var tabi.. bi arada durun mesela. Sıkı sıkı yapışın yanınızdakine. Olmayabilir çünkü o birazdan. Kimse sizden balıkçıları ya da geceyi çizmenizi istemese de bi renk verin etrafa. Gerekirse bukalemun taklidi yapın. Bunaltı anlarında kapıyı kendi üzerinize kilitleyin ki tehlike dışarıda kalsın. Hani delileri içeri atıyoruz mantığı var ya öyle bişey güdün işte. Deli gömleği giyen siz olmayın. Bi araya gelelim mesela bi ara. Biralar benden... Müzik de yaparız... Eskiden olduğu gibi eğlenmeye çalışın bi de. Hatırlayanlar vardır mutlaka.. eskiden daha güzel eğlenirdik niyeyse.. Şimdi her eğlence bi zulüm. Tamam kabul bende de bi garabetlik var ama yok eskiden daha kötüydü diyen çıkmaz herhalde. Aman neyse yahu.. takılın gene kafanıza göre. Nasıl olsa ne bi araya gelebiliyoruz ne de bi arada durabiliyoruz. Solcuların amip misali çoğalması gibi bölünüp gidiyoruz. Hoş kimse bizden tarih yazmamızı beklemiyor, öyle bişey olsa da hiçbirimiz önemsemeyiz de zaten ama en azından bi iki adım ataydık diye geçiyor bazen aklımdan.

Hemen kovuyorum bu tarz düşünceleri. Zaten hava sıcak bi de kıçımızı kaldırıp bişeyler mi yapıcaz? Pehh, zaten yıllardır da herkes diyor "başka bi dünya mümkün". Yalan! yok öyle bişey, başka bi dünya mümkün değil, öyle başka bi dünya mümkün demeyle bitmiyor çünkü iş. Biz o mümkün kısmını hayal etmekten aciziz, onu gerçekleştirmek kalsın orda. Kısacası gene bi bok yaptığımız yok, anca konuşuyoruz. En başta da ben varım haberiniz ola. iş lafa gelince çene düşüyor ama lafla peynir gemisi yürümezmiş. Elde biriken projelere bakıp bakıp iç çekmekten, "başka bi dünya mümken değil uleyynn" diye kendi zihninin içinde bağırmaktan, her sabah kötü bi hayata uyanıp günü daha da kötü hale getirmek için uğraşmaktan başka çaremiz, seçeneğimiz, derdimiz yok bundan sonra.

Unutmadan, her üç albüm kapağı için de poz veren sevgili Jenna Jameson'a teşekkürlerimizi sunarız. Albümü sevdiğimiz bi arkadaşımıza da ithaf ettiğimizi belirtiriz. O kendini bilir. Çok yardımları dokunmuştur son zamanlarda. Rengarenk biri değildir belki ama tek de olsa bi rengi vardır.

DARKNESS

01. AHORA MAZDA - Fallen Tree

02. ANDROMEDA - Rockets

03. ASTRAL NAVIGATIONS - Someday

04. PINNACLE - Assasin

05. ROOM - Pre-Flights Part I & II

06. BRAINSTORM - Smile A While

07. ARMAGEDDON (UK) - Buzzard

08. ATOMIC ROOSTER - Streets

LIGHTNESS

01. MORNING DEW - Crusader's Smile

02. WOLF - McDonald's Lament

03. CURVED AIR - Seasons

04. AFFINITY - All Along The Watchtower

05. BAKERLOO - Son Of Moonshine

06. DIES IRAE - Witche' s Meeting

07. QUELLA VECCHIA LOCANDA - Un Giorno, Un Amico

TWILIGHT

01. ALUSA FALLAX - Soliloquio

02. YEZDA URFA - To-Ta In The Moya

03. WALLENSTEIN - Manhattan Project

04. CRESSIDA - Munich

05. ARMAGGEDON (GER) - Rice Pudding

06. FOCUS - Anonymus Two

07. DAEVID ALLEN - The Switch Doctor

Finch - Beyond Expression (1976)

“Paramızla rezil oluyoruz resmen” geyiğini yapıp da Anti Klişe Timi’nden sopa yemek istemiyorum ama maalesef türk telekom insanları ayakta halletmeye var gücüyle devam ediyor. Bu kadar sorumsuz hizmet anlayışı 32 Mbit’i nasıl entegre edecek…!? Neyse.

Arslanlar gibi açıp grup hakkında copy paste ler yapacakken tehh… kınasan da bi şey değişmiyor… haydi kullanmayalım, topluca feshedelim sözleşmeleri, kapatalım internetleri kalsınlar dımdızlak desem de… neyse sonra tamamlayacağım öyleyse.

Albüm üç şarkıdan oluşsa da döneminin ortalama Lp sürelerine ve kaydedildiği seneye nazaran gayet uzuncana ve doyurucu. (kime göre tabi…) Aklımda kalan tek isim bu albümü kaydettiğinde henüz 20’li yaşlarına yeni girmiş olan Joop adlı gitaristleri. Yaşına rağmen üstün bir performans çıkartmış. Mutant soloları atarak parçalara düzeyli agrasyonlar katmış, alnından öpülesi. Davul çalar şahsiyeti de ayrıca tebrik etmeli zira böylesine hızlı ve aksak partisyonları çalmak… bilek ister.

Albümün son parçası, fatality yaparmışcasına crash darbeleriyle sizi uykunuzdan uyandırıp, 2-3 dakika içinde “neooluyoyaa” nidalarıyla, keyboard’un enfes solosunu duyar duymaz dirilmenize yol açıyor. Çok eğlenceli ve karanlık bir parça. (mega tezat ki bizim fantezi müzikte bolcana görürsünüz bunu, çok ender bir durum değil)

Focus, Earth & Fire ve Kayak gibi Hollandalı gruplar arasında isimleri yeteri kadar duyuramamış bir grup Finch fakat dünyanın ne kaybettiği umurumda değil, yeter ki biz farklarına varalım (seneler sonra da olsa) iyi eğlenceler.

FINCH

Cleem Determeijer / Klavye
Beer Klaasse / Davul
Joop Van Nimwegen / Gitar
Peter Vink / Bass

BEYOND EXPRESSION

1 - A Passion Condensed (20:05)
2 - Scars On The Ego (8:51)
3 - Beyond The Bizarre (14:24)

Satin Whale - Desert Places (1974)

Karşımızda bir jazz/krautrock klasiği… Tipik bir Alman yapımı olarak yer yer blues geçişleriyle gaza getirip yer yer atmosferik zamanlarıyla uçurucu nitelikte bir albümle karşı karşıyayız. Müzikalite ve enstrüman kullanımı üst seviyede ve her şarkı içimizde adeta bir enerji patlaması yaşatabilecek güçte. Ne denir; The Doors ‘u alın, Cream, Iron Butterfly ve Grobschnitt ile harmanlayın, üzerine bir tutam daha atmosfer ve melodi serpin. Albüm, ayık kafayla dinlenilmediği takdirde maksimum etki bırakacaktır. Beklenmedik ritm geçişleri de ayrı bir sizi ayrı bir moda sokacak olması cabası..

Albümde yer alan parçaların hepsi ayrı birer şaheser. Baştan sona gerilmeden, sıkılmadan dinlenebilecek parçalar ki bu da biz müzikseverler için önemli bir ayrıntı, beklentidir.

“ Desert Places” başarılı bir yan flüt introsuna sahip, “n’oluyo lan Jethro Tull bu!” demenize sebebiyet verebilecek, başarılı melodilerle süslendirilmiş bir parçadır kendileri..

“Seasons of Life” ablümdeki en enerjik parçalardan biri kesinlikle. Akıcı klavye ve gitar soloları ile muhteşem bir uyum içerisindeki bas ve davulun birlikte oluşturduğu ses topluluğuna kısaca Seasons of Life diyeceğiz bundan sonra..

“Remember” uysal ve melodik yapısıyla dikkat çeker, ritm geçişleriyle sevindirir. Albümdeki en önemli parçalardan biridir ve muhtemelen en çok tercih edilenlerden biri olacaktır..

“I Often Wondered” diğerlerinden farklı olarak jazz sounduna en yakın parçadır. Lord-Blackmore hesabı atışmalar mevcut bulunmakla beraber uzun gitar sololarıyla göze çarpar..

“Perception” iddialı bir girişten sonra başarılı vokal arayüzüyle kısa süre devam eder ve eşsiz bir jazz/blues jam ile sonlanır.

SATIN WHALE

Thomas Brück / Bas, Vokal
Gerald Dellmann / Klavye
Dieter Roesberg / Gitar, Saksafon, Yan flüt, Vokal
Horst Schöffgen / Davul

DESERT PLACES

1 - Desert Places (6:48)
2 - Seasons of Life (6:41)
3 - Remember (9:38)
4 - I Often Wondered (7:15)
5 - Perception (12:56)

Shaggy - Lessons For Beginners (1975)

Bu elamanlar İsveç'den teşrif ediyorlar. Haklarında bilgi edinmek pek zor, cami önüne bebek atar gibi bu albümü çıkarıp yeraltına sünmüşler, belli. Ancak İsveç'ten çıkma Blueset'ile birlikte şu ana kadar dinlediğim en canavar heavy prog culardır bu abiler. Yani line-up larını bile bulmaktan acizim ancak elimde müziklerinin öznesi, şarkıları var, ki bu da yeter be Erdener abi... Ha bir de albüm kapakları var ki sormayın gitsin (sormanıza gerek yok yanda zaten). Şimdi bu harikulade sanat eserini incelemeniz için bir dakika saygı arası veriyorum. Hıh, tamam. Dikkatinizi geri topladıysanız önermemi yolluyorum: Müzikleri en az albüm kapakları kadar güzel. diyorum yani ben. Dinleyin hak verirsiniz...

Bi kere albümde inanılmaz bir melodik cevher var. Bunu benden önce bazı gizli güçler de keşfetmiş olmalı zaten. Albümün 5. şarkısını dinlerken ne demek istediğimi anlayacaksınız. Tahminime göre, seneler önce bir çizgi film yapımcısı abi İsveç seyahatinde kelepir plakçıları dolaşırken kapağı beğenir inceler filan, fiyatı duyunca da hemen edinir ve evde dinlemeye başlar. Lessons for Beginners adlı şarkının melodisi de aklına takılır böyle bilinç altına filan kazınır herhalde. Yıllar sonra bir çizgi filmin yapım aşamasında da soundtrack için bu şarkıyı önerir ve pis pis sırıtarak ekler; "telif hakkını almamız da gerekmez Rahmi, kimenin dinlediği yoktur bu mereti, grup da zaten dağılmış işin peşine gidecek halde değildir". Ve böylece televizyon tarihinin en büyük komplolarından biri sessizce yürürlüğe konulur. İnspector Gadget'dan bahsediyorum. O mehşur gadget melodisi işte bu adamların icra ettiği Lessons for Beginners adlı şarkının ana teması. Tabii bu yapımcıların iğrenç bir elektronik sesle çalması Shaggy'nin çok sesli klavye ve gitarla çeşitli varyasyonlara sokup çalması gibi değil. O melodini altında sağlam bir cevher yatıyormuş meğersem.

Albümün bu şarkıyla sınırlı olduğunu söylemek cinayet gibim bişey olur. Değil öyle. Daha ne antemik, kusursuzca akıp giden sağlam altyapılı şarkılar var bu albümde bir bilseniz.. Zaten birileri bilse bu grubun plakları da zamanında en az Leaf Hound, Tea kadar filan kapış kapış gidermiş. Müzikleri gitar ve klavyenin eşit oranda ön plana çıktığı esaslı bir vokale sahip bangır bangır heavy prog. Kesinlikle edinilip dinlenilesi. Biraz da şans yokmuş artık adamlarda diyelim ve olayı burada kapatalım...

SHAGGY

Jan Gustavsson / Bass, Vokal
Jan Rognås Gitarr / Gitar
Kurt Kästner / Davul
Thomas Engström / Vokal
Thomas J. Ryan / Org, Vokal

LESSONS FOR BEGINNERS

1 - Destination Nowhere (4:42)
2 - Vengence (3:06)
3 - Bitch (4:14)
4 - No Strings (3:45)
5 - Lessons for Beginners (2:53)
6 - On the Road (4:32)
7 - Nobody Cares (3:51)
8 - I Can Feel (3:08)
9 - Brink of Nowhere (7:52)

Toad - Toad (1971)

Eski Breyintickıt'çılar yanlarına bir de güzel blues vokali yapabilen eleman bulup Toad'ı kurarlar. Kraut, funk yahut jazz ile zerre etkileşimi olmayan (Brainticket'la alakası yok) bir sound'a da karar kılmışlar; bu sayede Vic Vergeat denen elemanın nasıl canavar gitar bangırdattığını sergileme fırsatı olmuş. Şarkıların hemen hemen hepsinde Ver'great'in stoner a kayan heavy rock gitarına odaklanmış sağlam bas ve vokal işleri göze çarpıyor. Blues tabanlı Blue Cheer'in ilk zamanlarıyla karşılaştırılacak bir çaba İsviçreli babalardan. Saf yeğinlik gerçekten.

Bu ilk albümleri çıkardıkları üç EP'nin en esaslısı. Albümün çizeceği yol ilk parça "Cottonwood Hill"den anlaşılıyor zaten: ağır'sı, blues'cıl ve deneysel'imsi progresif rock. Bu olaylar ikinci albümde biraz daha Status Quo'ymuş, Sperrmüll'müş, o tip saf hard rock gruplarının sounduna kaymış, o da güzel olmuş tabii ancak bu albümde daha bir diyar diyar gezermiş, serbest takılırmış da eğlencenin dibine vururmuş havası var. Neresinden tutsan elinde kalmıyor, Life Goes On misal.. 10 dakika çalmış adamlar jam'i, hiç sırıtmamış, dinlendirmiş hatta Pig's Walk'dan önce. Albüm boyunca bas'la lead gitar öyle güzel iş bölümü yapmışlar ki "stüdyolarda görmeyi özlediğimiz hareketler bunlar" demeden geçemiyor insan. Yorulduklarında birbirlerini dinlendirircesine bir o, bir diğeri ön plana çıkıyor, tabii lead gitar çok daha vurucu olmak kaydıyla. İkisi de sustu mu dingin bir vokal geliyor Beni Joeger'den. The One I Mean'de ise bir ballad havası yakalanmış, dibine kadar akustik gitar filan... Kapanışı ise çok sağlam ve ritimden düşmeyen lead'iyle yine Vic Vergeat yapmış, ben açarım, ben kapatırım demiş, Stay'i çalıp bayram ettirmiş kulaklarımıza. Bu albümün enerjisi kolay kolay erişilemeycek düzeyde yüksek olsa da ikinci albümleri Tomorrow Blue'da gayet başarılı aslında, onu da belirtmek/koymak lazım bir ara. Karakurbağası bunlar, evet...

TOAD

Vic Vergeat / Gitar
Cosimo Lampis / Davul
Werner Fröhlich / Bass
Beni "Benny" Jager / Vokal

TOAD

1 - Cottonwood Hill (8.36)
2 - A Life That Ain't Worth Living (3.29)
3 – Tank (3.28)
4 - They Say I'm Mad (6.47)
5 - Life Goes On (11.58)
6 - Pig's Walk (7.27)
7 - The One I Mean (2.35)
8 - Stay (3.30)

Arzachel - Arzachel (1969)

Mahlasların (balkanların değil) esrarengiz grubu Arzachel bu ilk ve tek efsane albümlerini bir takma ad bulutunun ardından altı şarkı içerecek şekilde kaydedip ortaya komuşlar. Otoriteler bu albümü sıklıkla saucerful of secrets'la karşılaştırmaktalarmış, iyi şanslar onlara. Bu progrock şaheseri bence de en az saucerful kadar iyi bir kayıt. Klavye merkezli, harikulade gitar işi ve gudik efektlerle bezenmiş bir İngiliz progressive rock kayıdı...

Mahlasların ardına baktığınızda grubun neyin nesi olduğu ve yaptıkları müzik kafanızda daha iyi oturuyor. Lakin albümün iç kapağında Simeon Sasparella diye bahsedilen kişi Steve Hillage, diğerleri ise sırasıyla Dave Stewart, Clive Brooks ve Mont Campbell'imiş. Steve Hillage, space rock'u yemiş bitirmiş kitabını yazmış bir kişi olarak bu albümden sonra Gong'u kurarken diğer yetenekli abiler de yine Gong'su müzik icra eden Egg'i kuruyorlar. Kadro ve müzik gerçekten sağlam.

Albümü bir tam gün içerisinde kaydetmişler. Hillage ilerleyen yıllardaki röportajlarında albümü eğlence için kaydettiklerini belirtmiş, ki albümün iç kapağını okuduğunuzda bunu anlamak güç değil. Takma adları ve onların yaşam hikayelerini yazarken harbiden eğlenmişler, ortaya da burning and turning bir albüm çıkarmayı ihmal etmemişler. Orta Asya'da Caravan'mış, Gong'muş, Egg'miş, bu tip şeylerin hastasıyım diyenler bu albümü hemen ediniyorlarmış...

ARZACHEL

Basil Dowling (Clive Brooks) / Davul-mavul
Njerogi Gategaka (Mont Campbell) / Bass, Vokal
Sam Lee-Uff (Dave Stewart) / Org
Simeon Sasparella (Steve Hillage) / Gitar, Vokal

ARZACHEL

01 - Garden of Earthly Delights (2.45)
02 - Azathoth (4.21)
03 - Queen St. Gang (4.25)
04 - Leg (5.40)
05 - Clean Innocent Fun (10.23)
06 - Metempsychosis (16.38)