12 Ocak 2009 Pazartesi

Axe - Live & Studio (1970)

Hep yakınırız, zamanında güzel müzik yapmış üstâdlarımızın değerini yeterince bilmiyoruz diye… Evet bilmiyoruz doğru. Zaten elimizde yüzlerce grup yok, olanın da kıymetini bilmiyoruz maalesef. İngiltere, Amerika gibi ülkelerde ise durum biraz farklı. O kadar çok grup var ki… Ve bu gruplar o kadar iyiler ki aralarında “klasik” olabilecek birçok albüm o zenginliğin içinde kaybolup gitmiş. Bizde imkansızlık ve ilgisizlikten, onlarda şansızlık ve sırasızlıktan(bu tabiri yeni buldum)… :)

İşte Axe de bunlardan biri. Albüm yapma şansı bulamamış, harika bir grup. Diyeceksiniz ki “Madem bu kadar iyiler, İngiltere gibi bir ülkede nasıl olur da gözden kaçmışlar?”. Herhalde en mantıklı cevap “Amerika da Fred gibi bir grup nasıl oldu da gözden kaçtıysa, bu da kaçmış olabilir” olurdu herhalde. :) Bu kayıp grup hakkında doğru düzgün bir bilgiye ulaşamadım

Albüm, denene göre Lord Barford Croquet turnesinde 1969 yılında canlı olarak kaydedilmiş. Buram buram acid ve psychedelia kokan, çok sağlam gitar sololarının olduğu, dişi vokalin folk havasında kullanıldığı bir albüm bu. Jefferson Airplane, Cream, Jimi Hendrix Experience, Grateful Dead gibi grupların bir karışımı desek doğru olur sanırım. Vokal, prodüktörlüğünü Keith Relf’in (The Yardbirds) yaptığı “Saturnalia” grubunun vokalisti Aletta ile “Jullian’s Treatment”dan Cathy Pruden karışımı bir şey… Gayet başarılı anlayacağınız J. Hayatımda bir cd’nin ikinci elinin 118 $ a satıldığını bu grup ile gördüm. Kim basmış ne kadar basmış bilinmez ama yapanın ellerine sağlık. Şarkılara gelince hepsi birbirinden güzel…

Ayırmak gibi olmasın ”The Childs Dream” ve “Strange Sights and Crimson Nights” benim ilk dikkatimi çeken şarkılar oldu. “Strange Sights…”da vokal gitar işbirliği çok başarılı. “Childs Dream” adından da anlaşılacağı üzere trip bir şarkı. “Ahinam take II” kısa ama bomba bir şarkı, tadını insanın damağında bırakıyor. Albümde bulunan “A House is not a Motel” bir Love coverı… Zaten tarz olarak Love’dan da bir şeyler var bu grupta. Bir paragraf da bu Barford denen adam için açmak lazım. Grubu çekip götüren bu adam. Harika iş çıkarmış. Bazı soloları bana Barış Manço’nun psychedelic vakitlerini anımsatıyor. Başka bir yerde çalmış mı bilmiyorum ama müzikten kopmuşsa çok yazık olmuş.

Acid, Psych, trip sevenler, bu albümü kesinlikle kaçırmayın. Jam sessionların olduğu enfes bir albüm… Not: Axe adında 70’lerde başka bir İngiliz grup daha var, “Axe” ve “Nemesis” diye albümleri olan. Bu grubun onunla bir bağı yoktur. Zaten bu albüm zamanında yayınlanmadı…

AXE

A.Barford / Gitar
S.Gordon /Davul
M.Nobbs /Bas Gitar
Vivienne /Vokal
R.Hilliard /Akustik Gitar

LIVE & STUDIO

1 - Here to There (0:38)
2 - Ahinam Take II (2:27)
3 - Another Sunset, Another Dawn(4:08)
4 - The Child Dreams(9:05)
5 - A House is Not a Motel (4:46)
6 - Peace of Mind (3:08)
7 - Dark Vision (2:28)
8 - Strange Sights and Crimson Nights (6:22)
9 - Here to There (live, 1969) (8:20)

11 Ocak 2009 Pazar

Metin H. Alatlı - Sentetik Oyun Havaları (1974)

Aslında Gentle'ın kafasına koca bir taşla birlikte gelecek başka bir albüm yayınlamayı düşünüyordum ama bi tane daha bizden bir şeyler olsun diyerek bu albümde karar kıldım. Artık başka bir zaman yararız kafasını napalım.

Kardeşim, hep ecnebilerden mi çıkacak bu tür müzikler, var da biz mi duymadık diyen progressive severlere ahanda işte, var bizde de kardeşim diyerek Türk işi moog eseriyle Türkiye’de bir ilki gerçekleştiren Metin Alatlı'ya geçiyorum.

Metin Alatlı: Sentetik Oyun Havalari isimli LP'si ile Türk elektronik müziğinin ilk örneklerinden bir kısmının altına imzasını atmış, eski siluetler grubunun klavyecisidir. Unutmadan da belirtelim film müzikleri alanında da bir kaç çalışması olup Türkiye’de aranjman türünü ilk uygulayan kişilerdendir.

Alaturka'dan Alamoog'a Esinlemeler: Metin Alatlı tarafından modern ritimlere özellikle moog ve arp 2600 synthesizer'ına uyarlanmış birbirinden güzel parçalar içeriyor. Bize has melodilerin, moog tarzı müzikle icra edilmesinin sonucu aslında bu albüm. Metin Alatlı siluetlerin dağılmasından sonra üniversitenin bitiminde dışarıya açılıp Avrupa'dan Asya'ya, Uzakdoğu'dan Ortadoğu’ya kadar çalışmadığı yer ve müzisyen neredeyse kalmamış. Yedi yıllık bu uzun gezinin sonrasında, 1974 yılında Türkiye’ye geri dönmüş. 1975 yılında da Stephan Umutyan ve Duyal Karagözoğu'nun gayretleriyle işte bu albümü çıkarmışlar.

Öte yandan albümün kaydı o zamanlara göre de çok iyi başarılmış, sesler temiz pürüzsüz. Dinlenmesi oldukça zevkli kıpır kıpır bi albüm Alaturka'dan Alamoog. Zaman zaman Zeki Alasya, Metin Akpınar filmleri hatırlayacaksınız albümü dinlerken. Müzisyen kadrosu da oldukça iyi albümde, enstrüman çeşitliliği de tarza göre pek bol. Hammond, sitar, tumba, arp, vurmalılar vs. Favori parça olayına girmeyeceğim çünkü hepsi birbirinden güzel de "Mevlana Böyle Dedi" adlı parça sanki birazcık daha favori gibi. :) Neyse keyifle dinleyin.

Metin Alatlı 1989 yılında vefat etmiştir. Bizlere böyle güzel bir yapıt bıraktığı içinde rahmetle anıyoruz ayrıca. 

Ulen ne güzel bir şey be, geride anılacak bir şeyler bırakıp gitmek bu dünyadan anasını satayım. Hislendim bak şimdi. Ağustos böceği misali gez, toz, ye, iç, uyu bir şey üretmeye çaba harcama, sonrada hayıflan. Lenn var yaa,var ya aahyaaakk uleyn. :(

TANZER ALATLI'nın Notu: METiN ALATLI iSTANBUL'DA 10/02/1943 ' TARİHİ' NDE DOĞMUŞ, İLKOKULU, ŞİŞLİ ŞİŞLİ İLKOKULU'NDA, ORTA VE LİSE ÖGETİMİNİ, BUGÜN BOĞAZİÇİ ÜNİVERSİTESİ OLAN ROBERT COLLEGE' DE, ÜNİVERSİTE ÖĞRETİMİNİ DE İSTANBUL ÜNİVERSİTESİ'NDE TAMAMLAMİŞDIR. DİŞ HEKİMLİĞİ FAKÜLTESİ 'NDE OKURKEN PATOLOJİ DALI'NA DA MERAK SARMIŞ 1981-1982 YILLARI'NDA DA İBAŞ ASİSTANKEN, İSTANBUL ONKOLOJİ ENSİTÜTÜSÜ' NÜN KURULUCULARI ARASINDA İLK SIRALARDA OLMUŞDUR. DİŞ HEKİMLİĞİ DİPLOMASI VE PATOLOJİ İHTİSAS D0İPLOMASINI ALMIŞ,KANSER UZMANI OLMUŞDUR.1949 YILI' NDA O YILLARDAKİ ADIYLA,İSTANBUL BELEDİYESİ KONSERVATUAR'NDA PİYANO DERSLERİ ALMIŞ,AKERDİON VE ÇÜMBÜŞ VE BUNUN GİBİ KLAVTELERİ,TELLİ ÇAŞGİLARI ÇALMAYI ÖĞRENMİŞDİR.DİŞ HEKİMLİĞİ FAKÜLTESİ'NDE ÖĞRENCİYKEN 1963 YILI'DA,ELMADAĞ'DAKİ KORDON BLAU GECE KÜLÜBÜ 'NDE, PİYANİST ŞANTÖRLÜK YAPMIŞ, SAYIN :AYTEN ALPMAN VE SAYIN :İLHAM GENCER TARAFINDAN DA PROFOSYONELLİĞE TEŞVİK EDLMİŞDİR. DAHA SONRA SÜLÜETLER ORKESTRASININ KURUCULARI ARASINDA OLMUŞ, HAVALI KİLİSE ORGLARINDAN ,HEMMOND 100 MODELİNİ TÜRKİYE 'YE GETİREREK, YAPTIKLARI ANADOLU VE YURTDIŞI KONSERLERİNDE,ORGUN UÇAKLARLA TAŞINMASI,O YILLARIN MAGAZİN DÜNYASI MÜZİSYENLERİ VE HALK İÇİNDE DİKKATİ ÇEKMİŞDİ.1966 HÜRRİYET ALTIN MİKROFON YARİŞMASI'NA DÜZENLENMESİNİ YAPTIĞI, LORKE LORKE VE DEDE EFENDİ 66 NÜZİK ESERLERİYLE YARIŞMADA SÜLÜETLER BİRİNCİ OLMUŞDUR..BU PLAK,TRT MÜZİK DAİRESİ ARŞİVİNDEDİR. COCUKLUĞU SIRASINDA AMATÖR SU ALTI BALIKCILIĞI, BENZİNLİ MODEL UÇAK VE OTOMOBİL KOLLEKSİYONCULUĞU YAPMIŞDIR.DAHA SONRA SÜLÜTLER' DEN AYRILMIŞ,ALATLILAR İSİMLİ ORKESTRASINI KURMUŞ,ANADOLU DUBAİ,ABUDABİ.BAĞDAT.HOLLANDA VE EN ÖNEMLİSİ 1971 YILI'NDA LEFKOŞE'DE ÇALIŞIRKEN ,SAYIN:RAUF DENKTAŞ'IN KIZI,SAYIN:ENDER DENKDAŞ ' A MÜZİK EĞİTİMİNE YARDIMCI OLMUŞ 1975 DEN SONRA ,PROFOSYONEL MÜZİĞİ BIRAKIP KANSER TÜRLERİ ÜZERİNDE ÇALIŞMALARA KATILMIŞ,YURTİÇİ,YURTDIŞI AKEDEMİK SEMİNER VE KONFERNSLARA BİZZAT ÇAĞIRILMIŞDIR.DOÇENTLİĞİ SIRASINDA,DİŞ HEKİMLİĞİ FAKÜLTESİ TİYATRO KULUBUNDE ÖĞRENCİLERİNE YARDIMCI OLMUŞ,TİYATRO ESELERİNİN MÜZİK VE ESERLERİNİ HAZIRLAMIŞDI.ÇOK İYİ BİR ARANJÖRDÜ. -ÇOCUKKEN DENİZ ALTI YÜZMELERİNDEN DOLAYI BÜYÜYEN KALBI,KALP HASTALIĞINI İLERLETMİŞ, 1989 YILI'NDA ANİ GEÇİRDİĞİ KALP KRİZİ SONUCUNDA.12/06/1989 YILINDA VEFAT ETMİŞ AŞİYAN ALİE MEZARLIĞINA GÖMÜLMÜŞDÜR. YAŞAŞAYDI PROFOSÖR KADROSU GELDİĞİNDEN PROFOSÖR OLACAKDI, ,ÇALİŞMALARI ARASINDA BALTA LİMANI KEMİK HASTASİ'NDE:* KEMİK İLİĞİ BANKASI!NI KURACAKDI.BERABER YAŞADIĞIMIZ,ANILARINDA KALAN YILLARININ ANISINA. AMCASINI OĞLU. TANZER ALATLI

METİN H. ALATLI


Metin H. Alatlı / Arp 2600, Synthesizer, Hammond H-112 org, l-220 Leslie, Sitar
Stephan Umutyan / Fender Jaguar, Telecaster Elektro, Gibson Dove Akustik, Gibson Les Paul bas gitar, Shankar sitar
Yaz Baltacıgil / Fender Jazz Bas
Atilla Ceyhan / Tüm Taksimler
Erdoğan Aktuğ / Ludwig Super Classic Davul
Veysel Çadır / Ludwig Down Beat Davul, Tumba
Duyal Karagözoğlu / Kayıt Yeşil Giresunlu / Moral Destek

SENTETİK OYUN HAVALARI


1 - Beyoğlu’nda Gezersin
2 - Gül Ağacı Değilem
3 - Silifke – Bombili - Niksar’ın Fidanları
4 - Fındık Kurdu - İbibikler - Dere - Düriyem
5 - Çayda Çıra
6 - Dede Efendi
7 - Haydar Haydar
8 - Nikriz Longa
9 - Dök Zülfünü
10 - Rast Saz Semaisi
11 - Silemezler Gönlümden
12 - Olam Boyun Kurbanın - Aman Avcı - Hoş Bilezik
13 - Nasıl Geçti Habersiz
14 - Mevlana Böyle Dedi

8 Ocak 2009 Perşembe

A. R. & Machines - Die Grune Reise (1971)

Bak yine dayanamadım geldim... Hazır buluşma planlarının verdiği heyecan ve gaz içimde tanımlayamadığım nesnelere dönüşmüşken ve çalışmam gereken finaller henüz beyin kıvrımlarımı düzleştirmemişken bu albümü paylaşayım dedim...

Günlerdir dinliyorum bu albümü elimde olmadan. Farkında olmamanın da sağladığı derin bir iç huzuruyla ''boş ver gitsin be abicim daha 4 gün var sonra çalışırsın'' diyorum kendime. Aslında kafam karışık biraz. Achim Reichel abimiz deneysel çalışmış bu albümde, ben de öyle yapacağım gibi, parmaklarım hangi tuşa basarsa o yazılmış olacak işte. Aslında... Düşündüm de böyle olmamalı, bu salma halim yaptığım işi boşvermişliğimden kaynaklanmıyor. Belki de bu soba arkasına kıvrılmış kedi modum, albümün nasıl olduğunu anlatacak yeteneğimin olmayışındandır... Bilmiyorum kediliğin yanında eşeklik de ettiysem af ola...

Albümün tamamı dinlenilebilecek nitelikte fazlasıyla kraut hatta biraz asidik tribal spacey. Aslında tarz konusunda çok da emin değilim her şey olabilir. Gitarın ve efektlerin ön planda olduğu bi albüm ve kulağa oldukça hoş geliyor tınılar. ''Almanlar bu işi iyi yapıyor'' dedirtiyor adama. 11 dakikalık ''Truth And Probality'' benim favorilerim arasında bi de ''As If I Have Seen All This Before'' da dikkat edilmesi gereken bir parça... Aslında albümün tamamı öyle! Ayrımcılık yapmayayım durduk yere.

Hadi bakalım yeşil bir yolculuğa çıkma vakti geldi... Paçalarımızı çorapların içine sokalım diyesim var ama bu kış gününde kenecikler de toprağın altında uyuyorlar...

Ayyy ne saçmalıyorum ya!!! Mazur görün lütfen...

A. R. & MACHINES

Achim Reichel / Gitar, Vokal
Frank Dostal / Şarkı Sözleri

DIE GRUNE REISE

01 - Globus (2:56)
02 - In The Same Boat (2:06)
03 - Beautiful Babylon (5:01)
04 - I´ll Be Your Singer (2:26)
05 - Body (1:57)
06 - A Book´s Blues (1:40)
07 - As If I Have Seen All This Before (5:31)
08 - Cosmic Vibration (4:41)
09 - Come On, People (2:54)
10 - Truth And Probality (11:41)

Eik - Hrislan Og Straumurinn (1977)

Biraz İzlanda havası alalım...

%83’ü hali hazırda internet kullanıcısı olan İzlanda'nın biraz boşladığını düşündüğüm bir grup Eik. Zira hakkında İzlandaca'yı geçtim İngilizce olarak bile doğru dürüst yazılmış bir şey bulamadım.

Her neyse… Bahsi geçen memleketten çıkmış en iyi gruplardandır. 1971 yılında müzik kariyerine başlamış olan grup ikinci albümleri "Hrislan Og Straumurinn" ardından 1978 yılında dağılmışlardır.

Eik, senfonik tabanlı jazz, blues ve biraz da funk öğelerle oluşturmuştur parçalarını. Albümün sürprizleri boldur. Yine de rahat dinlenebilir olmasıyla dikkat çeker. Yes’ten fazlasıyla etkilenmiş olmalarına karşın daha fazla türlerde dolanmaları ilk başta tutarsızlık abidesi olarak insanın bilinç altına işlese bile oturaklı bir grup olduğu dinlenince anlaşılıyor. Sanki önceden hazırlanılmamış da direkt stüdyoya dalıp içlerinden geleni çalmış herifler. O derece rahatlar benim gözümde.

Şüphesiz albümün en ağır topu yaklaşık 15 dakikalık albüme de adını veren "Hrislan og Straumurinn"dir. Fakat parçalar iyi-kötü, ağır-hafif demeden kesintisiz dinlenilirse bütünlük bozulmayacak ve dinleyici daha büyük bir keyif alacaktır.

İskandinav bağımlıları bir adım öne...

EIK

Magnus Finnur Johannsson / Vokal, Yan Flüt
Thorsteinn Magnusson / Gitar, Mini Moog, Vokal
Petur Hjaltested / Klavye
Asgeir Oskarsson / Davul
Haraldur Thorsteinsson / Bass, Perküsyon, Vokal
Tryggvi Julius Hubner / Gitar, Perküsyon, Vokal

HRISLAN OG STAUMURINN

01 - Hrislan og Straumurinn (14:23)
02 - Eitthvad Almennilegt (4:05)
03 - Diskosnudurinn (2:01)
04 - Í Dvala (2:23)
05 - Átthagar (3:17)
06 - Fúnk (4:16)
07 - Fjöll (4:27)
08 - Í Stuttu Máli (0:48)

6 Ocak 2009 Salı

Redd – Tristes Noticias del Imperio (1979)

Aklıma arada bir gelen, “ya şunu da bi eklesem” diyip hep bir alternatif bulduğum için bi türlü ekleyemediğim albümdür bu…

Arjantin; Crucis, Bubu, Alas…gibi gruplara ev sahipliği yapmış başarılı bir müzik ülkesidir. Redd ise aynı ülkeden çıkan en sağlam gruplardan biridir. 1979 yılında çıkan bu albüm 70’lerin ikinci yarısında yapılmış en iyi G.Amerika albümlerinden biridir. Progressive müziğin çeşitli öğelerinden etkilenmiş olan grup, 3 kişiden oluşur. Escalante ve Albornoz yeni bir grup kurmaya karar vermişler ve bas’a Cerioni’yi alarak 1977’de kurulmuşlar. Bu albüm bu kadronun ilk ve son albümüdür. 1980 yılında çıkması planlanan ama anca 1996 yılında çıkan “Cuentos del Subsuelo” albümünde Juan Escalante yoktur. Nedeni ise baya trajik maalesef…Bir hastalıktan dolayı işitme yetisini kaybeden Escalante, mecburen müziği bırakmak zorunda kalmış, 2005 yılında da kansere yenik düşmüştür. Dinleyeceğiniz albümün vokalisti, davulcusu ve de klavyecisidir. Grubun kurucusu olduğunu söylememe gerek yok. Yazık ki kariyeri çok kısa sürmüş. Dinleyince üzülmemek elde değil…

Latin melankolisi taşıyan, 70’lerin ikinci yarısında iyice coşan Fusion (Jazz-Rock)’dan az biraz ilham almış, gelgitlerin daha sakin biçimde sunulduğu bir albümdür bu. Zaman zaman klavye, synth işbirliği ile kısa da olsa mistik bir havası vardır, “Radiomöbel” gelir aklıma. Bu tarza yakın albümlerde genelde vokal ya yoktur ya da az kullanılır. Ama bu albümde fazlasıyla vokal bulacaksınız. Vokali kolay kolay bu tarz müziğe yakıştırmasam da bu albümde Escalante’nin güzel sesi albüme baya yakışmış. Özellikle ”Matinee” deki performansı oldukça başarılı. Albümde kullanılan hüzünlü gitar tınılarının da müziğe renk kattığını belirtmek lazım.

Kalitesini ve güzelliğini baştan sona koruyan bu albümü dinlemekte fayda var diye düşünüyorum. Gayet güzel ve etkileyici bir albüm…Tabi ortam etkilenmeye müsait ise… :)))

REDD

Juan Escalante / Davul, Vurmalı Çalgılar, Vokal, Klavye, Synth
Luis Albornoz / Gitar, Arka Vokal
Esteban Cerioni / Bas Gitar, Akustik Gitar, Synth., Arka Vokal

TRISTES NOTICAS DEL IMPERIO

01 - Tristes Noticias del Imperio (9:20)
02 - Kamala (4:11)
03 - Reyes en Guerra (5:20)
04 - Matinée (8:01)
05 - Nocturno de Enero (3:30)

5 Ocak 2009 Pazartesi

Wapassou - Messe en Ré Mineur (1976)

Üç gündür aralıksız yağmur yağıyor. Yağmur hüznü, hüzün de; çivi çiviyi söker hesabı prog-arabesk müzikleri dinlemeye itiyor insanı. Uzun süredir dinlemediğim bir albüm çıkardım dün arşivden, çıkarmaz olaydım iyicene dağıttık bünyeyi anasını satayım. Ee anca beraber kanca beraber, biraz da siz dağılın blog kardeşliği hesabı. :) Aslında var ya hiç bir şey yazmak istemiyorum. Saçmalamak geliyor içimden sürekli. İki tane portakal yedim demin sulu sulu, nefisti. Lahmacun yemeyi düşünüyorum ama çok para anasını satayım, üç tane lahmacun 12 TL, yuh. Neyse.

Wapassou: Fransa'dan bir grup, Messe en Re Mineur ikinci ve en iyi albümleri. 74-79 arası diğer çalışmaları da yabana atmamak lazım ayrıca. Gerçekten tam bir barok tarzları var elemanların. Sıra dışı bir grup ve albüm olduğunu dinlemeye başlar başlamaz fark edeceksiniz. Albümün ilginç bir yönü ise vurmalı enstrümanların olmayışı. Org, gitar, synth. yaylılar vs. o kadar zengin kullanılmış ki, rock'ın olmazsa olmaz aletinin yokluğu hiç fark edilmiyor bile. Öyle insanı yerinden zıplatacak org ve gitar soloları müthiş çıkışlar falan beklemeyin, hiç yok.

Ama ne var, insanın iliklerine işleyen soprano vokaller, klavyenin ve yaylıların iç içe geçtiği muazzam bir atmosfer. İşte bu sanat diyebileceğim bir kaç albümden biridir Messe en Re Mineur. Yükseklerden karanlığın içine düşen bir tüy hissi verir. Çok iyi bir gününüzde dahi olsanız, bunaltır içini daraltır insanın. Rock dedim ama aslında rock kalıplarının da çok dışında bir albüm. Klasik müzik barok tarz, rock, psychedelic ne bileyim, açıklayamıyorum. Albüm hakkında teknik olarak söylenecek daha çok şey var belki ama kıt kanaat İngilizce’yle ancak bu kadar olabiliyor.Belki de bu “blogger” olma işi aşıyor beni. Ne bileyim.

Rahatsız olmak, bunalım takılmak için biçilmiş kaftan Wapassou. Tavsiye ederim. Ha unutmadan: albümün aslı 39:57 dakikalık tek mp3. Buradan çekeceğiniz ise iki parti halinde, bölünmüş yani. Kafanız karışmasın diye not olarak ekleyeyim dedim.

WAPASSOU

Freddy Brua / Klavye
Karin Nickerl / Gitar
Jacques Lichti / Keman
Eurydice / Vokal

MESSE EN RE MINEUR

01 - La Messe en Re (39:57)

2 Ocak 2009 Cuma

Le Groupe X - Frrrrrigidaire (1973)

Geçen klavye muhabbetine istinaden… :)

70’lerin İtalyan rock müziği çoğunlukla senfonik öğeler taşır. PFM, Banco del Mutuo, Biglietto Per’l Inferno, Quella Vecchia Locanda, Osanna vb. gibi grupların başını çektiği bu stil, zamanında pek olmasa da günümüzde en baba tarzlardan biri olarak kabul edilir. Öyle ki “İtalyan Senfoniği” adı altında kocaman bir başlığa sahip olmuştur.

Tabi tüm İtalyanların da aynı tarzda müzik yaptıklarını söylemek pek doğru olmaz. Mesela Area… Fusion’ın doruk noktalarında gezer. Tarzı neye yakın olursa olsun İtalyanların yeteneği ve kalitesi tartışılmaz. Le Groupe X aslında tek bir kişiden oluşmakta. Albüm, birçok İtalyan grupta ses mühendisi olarak çalışan Gianluigi Pezzera adlı adamın projesiymiş.

Albüm baştan sona klavye temelinde gidiyor. Tabi bu klavye Hammond B3 değil. Böyle Vincent Crane veya Jon Lord vari bir “canavar” beklemeyin. :) Son şarkı Transfert 2002 single olarak çıkmış. Klavye ve Bas Gitar’ı Remigio Ducross adlı bir adam çalmış.

Müziğe gelince; ilk dikkat çeken albümün klavye üzerine inşa edildiği… Bazen pazardan alınan org melodisi tadında olsa da zaman zaman güzel melodiler geçmiyor değil. Sifon sesi ile başlayan bu enstrümantal albümde son 3 şarkı dikkat çekmekte. Albümün ismini taşıyan “Frrrrrigidaire” kısa ama güzel melodisi olan bir şarkı. 13 dakikalık “Multi Facet” tartışmasız en cesur çalışma. Bazen sıksa da kendi içerisinde çok defa farklılık gösteren, yarattığı trip havası ile space rock’a bile teğet geçen bir şarkı. Son şarkı albümün en farklı şarkısı. Kısa olmasına rağmen benim en beğendiğim şarkı diyebilirim. Fusion’dan az biraz ilham almış şarkıda, derinden gelen üflemeliler dikkat çekiyor.

Albüm ile ilgili detaylı bilgi bulamadım. Pek bilende yoktur herhalde. Gereği de yok zaten, dinleyin kendiniz karar verin…

LE GROUPE X

Gianluigi Pezzera - Klavyeler

FRRRRRIGIDAIRE

1 - To Reject (3:41)
2 - Under a Bridge in Indian File (3:29)
3 - Crawling (2:49)
4 - Equator (2:53)
5 - Frrrrrigidaire (3:21)
6 - Multi Facet (13:08)
7 - Transfert 2002 (3:41)

1 Ocak 2009 Perşembe

Agamemnon - Agamemnon Part 1 & 2 (1981)

Agamemnon, senfonik prog - space müzik yapan İsviçreli bir grup. Artık kanıksadığımız üzere tek ve yegane albümleri Agamemnon'u 1981 yılında yayınlamalarından sonra, bir çok kraut müzik yapan grupların başına gelen onların da başına gelmiş ve uzaylılar tarafından kaçırılmışlar.(Tek albümlük bu gibi yüzlerce grup, tam bir tez konusudur aslında. Müthiş işler çıkarırlar ve birden ortadan kayboluverirler. Olayı çözebilen varsa beri gelsin lütfen) Grup dört kişiden, albüm de Youth - King of Mykene - At Troja ve Death olmak üzere dört bölümden oluşmakta.

Kvartetten'ın dediği gibi 80'lerde icra edilmesine rağmen, buram buram 70'ler kokan bir albüm Agamemnon. Enstrümanların yaklaşık kırk dakikalık soluksuz bir dansı sanki. Homeros'un İlyada'sında anlatılan Agamemnon hikayesini resmen yaşatıyor elemanlar bize.

Enstrüman hakimiyetleri, geçişler o kadar iyi kotarılmış ki albümde, vokalist Erich Kuster'ın nefis, etkileyici vokaliyle harmanlanınca Agamemnon, kulaklara şenlik ettirecek harika bir sanat eserine dönüşmüş.

Albüm, inişleriyle çıkışlarıyla, atmosferiyle öyle bir sarar ki insanı, nasıl başlayıp nasıl bitiverdiğini anlayamadan tekrar baştan dinlemek istersiniz. Ah ahh nasıl bir klavye solosudur o birinci bölümde atılan öyle. İnanın yoğunlaşıp dinlerseniz o soloyu bin parçaya bölünüp partiküllere ayrılmamanız içten bile değil. Gözleriniz dalıp gider albüm boyunca… Duyma ve algılama yeteneklerini verdiği için önce Allah’a, sonra da bu albümü bizlere sunan Agamemnon elemanlarına şükredersiniz.

Bu kadar övgüden sonra gelelim Agamemnon'a. Aslında Google'dan bakabilirsiniz Agamemnon'un hikayesine de Gentleoctopus camiası (ben dahil) biraz tembel :) olduğundan kısaca yazı vereyim de tam olsun.

Agamemnon, Yunan efsanesinde ve İlyada'da Yunanista'nın en güçlü krallarından biri olarak anlatılır. Agamennon ve kardeşi Menelaos, Sparta kralının kızları Klytaimestra ve güzeller güzeli Helen ile evliymişler. Truva kralının oğlu bir gün bir salaklık yapıp Helen’i kaçırmış, Agamemnon da öç almak için bütün prensliklere haber salarak Truva’ya savaş açmış. Bütün yetki kendisine verilmiş, gemiler denize açılmaya hazırlanırken bir gün ava çıkan Agamemnon, avcılık tanrıçası Artemis'e adanmış bir geyiği öldürünce, çok kızan Artemis deniz rüzgarlarını kesivermiş. Haliyle Agamemnon denize açılamamış. Sonrasında Agamemnon, Artemis’e iyi dileklerini sunmak için kızı Iphigenia’yı kurban vermeye karar vermiş. Fakat Artemis, Agamemnon'un içtenliğini görünce, Iphigenia yerine bir hayvan bırakarak kurban ettirmemiş ama alıp beraberinde götürmüş.

Neyse fazla uzatmayalım. Agamemnon on yıl kenti kuşattıktan sonra büyük kahramanlıkların ardından Truva’yı almış ve Yunanistan’a doğru yelken açmış. Ama karısı Klytaimestra, Iphigenia'nın kaybından ötürü Agamemnon'a çok kızgınmış. Klytaimestra, sevgilisi Aigisthos'la birlikte Agamemnon'u öldürmek için korkunç planlar yapıyormuş. Sonrasında iki sevgili Agamemnon'u öldürmeyi başarmışlar. Agamemnon'un oğlu Orestes de babasının öldürülmesini hazmedemeyip annesini ve sevgilisini öldürmüş. Hikaye kısaca böyle bir şey de, yazıyı yazarken unutup sobayı da söndürdük iyi mi? :) Neyse keyifle dinleyin…

AGAMEMNON

Urs Ritter / Davul
Erich Kuster / Vokal, Gitar, Org
Walter Rothmund / Bass, Klavye
Werner Kuster / Piyano, Klavye, Gitar, Flüt

AGAMEMNON - PART I & II

01 - Agamemnon Youth
02 - Agamemnon, King of Mykene
03 - Agamemnon at Troja
04 - Agamemnon Death

27 Aralık 2008 Cumartesi

Deep Purple - Scandinavian Nights (1970)

Dude bu albüm senin için… Sadece müzik değil, hangi alanda olursa olsun hep “en iyi” aranır. Hatta tartışılır. Aynı sektörde olan veya aynı işi yapan dünyanın çeşitli yerlerine dağılmış bir güruhtan bahsedildiğinde bu tip bir sonuca varmak neredeyse imkansızdır. Konumuz olan müziğe gelince; bir çok insanın “en iyisi bu” “hayır bu” gibi anlamsız ve gereksiz tartışmalarına mutlaka şahit olmuşuzdur. Yapılan müziği, sergilenen performansı tatmak yerine böyle bir iddiaya veya tartışmaya girmenin son derece gereksiz olduğunu düşünüyorum. Ancak bazı müzisyenlerin veya grupların diğerlerinden ayrıldığı bir gerçek. Bunun popülerlikle doğru orantılı olmadığını bu siteye giren herkesin farkında olduğunu biliyorum. Ama Deep Purple popülerlik ile kaliteli müziği beraber götürebilmiş gruplardan bir tanesidir. “Kaliteli Müzik” kavramı birçok kişi için değişir. Peki kriterler nedir? Grubun doğaçlama yeteneği mi? Vokal gücü mü? Solo yeteneği mi? Konser becerileri mi? Albüm kayıtları mı? Yoksa sadece kulağa hoş gelmesi mi? Kıstas ne olursa olsun Deep Purple, bu duygularınızı yeteri kadar hatta çoğu zaman fazlası ile tatmin edecektir. Bilindiği gibi Deep Purple’daki kadro oluşumları “Mark” olarak adlandırılır. Bu albüm “Mark II” kadrosu, yani kabul edilen en iyi kadrosu (Blackmore,Lord,Paice,Glover,Gillan) ile yapılmıştır. Konser 1970’te Stockholm/İsveç’te verilmiş ve bir radyo tarafından kaydedilmiştir. Lise çağlarındayken aynı albümü “Live and Rare” adı altında dinlemiştim. Sonradan öğrendim ki albüm bu isim altında 80’lerin sonlarında yayınlanmış, sonra kayıtlar tekrar düzenlenerek “Scandinavian Nights” olarak piyasaya sürülmüş. Hatta aynı albümün bazı yerlerde “Paint it Black Live” olarak geçtiğine de şahit oldum. Neyse kafanız karışmasın, albümün ismi artık bu :)) Deep Purple’ı anlatmanın bir anlamı yok. Bu albümü ilk dinlediğimde 16-17 yaşlarındaydım. Hayatımda kaç grup dinledim, kaç albüm biliyorum bilmiyorum ama, Deep Purple’ın yapabildiklerini yapabilene rastlamadım. Bu albüm belki de ne anlatmak istediğime en iyi örnek olacak. Hiç düşündünüz mü, tüm meşhur olmuş şarkıların sıkça cover edildiğini ama Child in Time’ın neredeyse hiç cover edilmediğini? Artık ayağa düşmüş olan Senfoni Orkestrası ile konser veren grupların öncüsü kim bilir misiniz? 1969 yılında “İngiliz Kraliyet Flarmoni Orkestrası” ile konser veren Deep Purple… Hem de kendi şarkıları ile değil, Jon Lord’un yapmış olduğu klasik müzik formatındaki besteleri ile. Obua’da tutun Davula, Flütten, gitara, trompetten çelloya kadar tüm enstrümanların notalarına kadar. (Bi ara bunu da eklemeliyim:)) Şahsımca Deep Purple’ın bu ve bunun gibi konserleri başka kimseler tarafından yapılamayacak. Belki de hiçbir grubun canlı performansı, Deep Purple’da olduğu gibi albüm performansının bariz bir biçimde önüne geçemeyecek. Patlamaya hazır bir bomba gibi sabaha kadar saatlerce çalabilme ve sürekli yeni fikirler geliştirebilme yeteneği başka kimsede olamayacak. Başka hiçbir grupta böyle bir beşli olamayacak. Kim bilir belki de “en iyi” onlardır. :)))))))) DEEP PURPLE Rithcie Blackmore / Gitar Jon Lord / Klavye Ian Paice / Davul Roger Glover /Bas Gitar Ian Gillan /Vokal SCANDINAVIAN NIGHTS CD-1 1 - Wring That Neck (32:06) 2 - Speed King ( 10:20) 3 - Into the Fire (4:00) 4 - Paint It, Black (9:08) CD-2 1 - Mandrake Root (28:42) 2 - Child in Time (20:29) 3 - Black Night (6:54)

Ejwuusl Wessahqqan - Ejwuusl Wessahqqan (1975)

İşte size bir krautrock albümü hem de Garden of Delights cinsinden. Camiamızda Garden of Delights denince akan sular durur biliyorsunuz. Bu albüm de bunu fazlasıyla hak ediyor bence. Anlaşılacağı gibi pek gün yüzüne çıkmamış bi albüm Ejwuusl Wessahqqan. Grubun ismiye aynı adı taşıyor, 1975 yılında 300 kopya olarak basılmış sonra da yitip gitmiş. Nasıl tutmadı hayret verici doğrusu. Zaten zamanının ötesinde müzik yapmış adamla anlaşılamaması normal belki de. Grup, Munich de üç kişi olarak kuruluyor parçaların biri hariç tamamı enstrümantal. Özellikle doğaçlama ve klavye sevenlerin arşivinde bulunması gereken bir albüm Ejwuusl Wessahqqan. Grup, 70’lerin sonlarında tekrar bir araya gelerek çalışmalar başlatmışlar fakat gurubun davulcusu Jurgen Wollenberg’in intiharıyla grup tekrar dağılmış, Koala Bar adında bir albüm oluşturabilmişler ancak. Ejwuusl Wessahqqan - 1975 lezzetinden çok uzakta olduğu söylenmektedir. Şahsen ben Koala Bar'a ulaşamadım. Ejwuusl Wessahqqan ilk dinlediğimde giriş parçası "Die Geborstenen" beni öyle bir vurmuştu ki iki gün kendime gelememiştim. Amon Düül 2’le benzerliği söylense de ben katılmıyorum. Ejwuusl Wessahqqan benzerine henüz pek rastlamadım. Ejwuusl Wessahqqan başlı başına bir efsane bence. Biraz trikolon olabilir belki. Passaceety ve Thuloneas Körper adlı parçaları benim diyen adamı yerden yere vuracak kadar hüzünlü, kafa iyiyken kesinlikle dinlemeyi önermiyorum. Hobbl-di-wobbl ve Afn’de ise doğaçlama yeteneklerini sergiliyor sanki elemanlar. Benim favori parçam hepsi, şu diyemem. Ejwuusl Wessahqqan ya bir numaralı albümünüz olacak yada kaldıramayıp çöp tenekesine atacaksınız. Böyle. Ejwuusl Wessahqqan Michael Winzker / Klavye, Org Jürgen Wollenburg / Bateri Rene Filou / Bass Ejwuusl Wessahqqan 1 - Die Geborstenen Kuppeln von Yethylr (10:37) 2 - Die Oragefarbene Wuste Sudwestlich (10:43) 3 - Thuloneas Korper (2:59) 4 - Hobbl-di-Wobbl (16:34) 5 - Passaceety (5:53) 6 - Afn (11:13) 7 - The Crystal (4:19) 8 - La Mer (5:30)