Snafu - Situation Normal (1974)

Eh, başladık bari devam edelim Snafu'ya. İlk albümdeki Blues etkileri bu ikinci albümde de görülmekle birlikte grubun kontrolü Moody'den Pete Solley'e kaymış ve doğal olarak, Solley'in hayran olduğu Country Rock tarzına yönelmişlerdir. Adam en sevdiği işi yapınca da klavye gerçekten öne çıkan, kendini farkettiren ve akıllara kazınan bir hale dönüşüyor. Moody'nin de duruma ayak uydurarak sıklıkla slide gitar'a dönmesi, Harrison'ın vokal tekniğini Country'e çevirmesi ile en iyi örnekleri Amerika'dan bile zar zor çıkan bir tarzda gerçekten başarılı bir çalışmaya imza atmış oluyorlar. Bu başarı ile birlikte Amerika turuna çıktıklarını da belirtmekte fayda var. Her ne kadar sonuç grup elamanlarının beklediği derecede başarılı olamasa da Snafu'nun günümüzde Situation Normal adıyla bilinmesine sebep olacak bir albüm kaydı yapmış olmaları bizim için de müzik tarihi için de yeterlidir. (acayip kaptırdım kendimi, müzik tarihini baştan yazıcam neredeyse :))

No More, No Bitter Taste ve Playboy Blues albümde öne çıkanlar. Özellikle Playboy Blues'da Solley, Moody ve Harrison'ın yeteneklerini konuşturduklarını belirtmeliyim. Ah, Ragtime Roll'u da unutmamak gerekir.

SNAFU

Micky Moody - Gitar

Bobby Harrison - Vokal, Conga

Peter Solley - Klavye, Arp Synth., Fiddle

Colin Gibson - Bass, Cowbell

Terry Popple - Davul

SITUATION NORMAL

01. No More 6:33

02. No Bitter Taste 3:30

03. Brown Eyed Beauty and the Blue Assed Fly 3:26

04 Lock and Key 2:52

05. Big Dog Lusty 3:41

06. Playboy Blues 8:20

07. Jessie Lee 4:42

08. Ragtime Roll 5:14

Van Der Graaf Generator - Godbluff Live 75

Esasen blogda video incelemelerine pek yer vermedik. Ama arşivci mantığı üzerinden düşünürsek epeyce geri plana attığımız bir yönümüzdür. Biraderin eklediği Purple konseri ve Jamais'in Krautrock'ından hemen sonra Van Der Graaf Generator'ın 1975 yılı albümü Godbluff'un konser kaydına yer vererek devam ediyoruz. Grup için söylenecek çok söz olmakla birlikte edilecek lafların çoğu boşa gidecektir. Zira Van Der Graaf hiçbir zaman öne çıkmamış ama buna rağmen akıllarda yer edebilen bir gruptur ve tanımak ya da anlamak için sözden çok daha fazlasına ihtiyaç vardır. Peter Hammill önderliğindeki grubun en iyi albümlerinden Godbluff için verdiği konser kayıtlarından oluşan bu videoda aynı zamanda 1971 yılına ait The Lighthouse Keepers adıyla anılan 2 parçalık kayıt da bulunmaktadır. 

Her iki kayıt da VDGG'yi neden dinlememiz gerektiğini anlatan 2 kısa öyküdür. Hammill'in yaratıcılığı ile birleşen grubun diğer elemanlarının doğaçlamaya yatkın tarzları hem görülmeye hem de duyulmaya değer bir gösteriye dönüşüyor. Jackson'ın saksofon ve flüt varyasyonları Hammill'in klavyesiyle birleşirken sofistike yapı ve ayrıcalıksız vokal tekniği sınırları zorluyor.

Window - Window (1974)

Hakkında neredeyse hiç bilgimizin olmadığı bi grupla karşı karşıyayız. İngiliz kökenli oldukları ve folk rock içerisinde tek albüm ile yer aldıkları dışında grup elemanlarından bile haberdar değiliz. Pürüzsüz bir bayan vokal ile yumuşak gitarlar ve melodik yapısıyla arşivde yer etmesi gereken, sık sık olmasa da arada sırada mutlaka dinlenilmesi gereken akustik albümlerdendir. Affinity, Linda Hoyle, Joni Mitchell gibi isimleri akla getiren bayan vokal kimi zaman ses oyunlarına girişse de belki de folk'un doğal getirisi olan sakinlikten uzaklaşmıyor. Standart bass ve davul bi folk grubundan bekleyebileceğinizden fazlasını vermiyor. Tadında, kararında ve bildik bir tarz özetle. 

Albümün esasında arkadaşlarının düğünde okumak için yazılmış şiirler ile başladığını sonra bu şiirlere müzik eklenmesiyle "hadi artık albüm olsun bu bari" mantığıyla hazırlandığını belirtmekte fayda var. Özellikle sakin akşamüstlerinde güneş artık kendinden bile sıkılmışken gerçekten keyif alarak dinleniyor.

Silver, Noah, Begenning, Shine ve Jenny's Song öne çıkanlar.

WINDOW

Alan Stevens - Gitar

Ed Helbing - Gitar

Judy Kelly - Piyano

Liz Volk - Piyano

Beth - Vokal

Guy Moore - Vurmalılar

WINDOW

01. Silver (2:58)

02. Noah  (3:24)

03. Lullaby You (3:26)

04. Day Star (2:29)

05. Comfort Me (2:42)

06. Happy to See You (2:15)

07. Jamie (2:33)

08. Beginning (3:29)

09. The Magician (1:55)

10. You Can Pray (2:09)

11. Window (2:07)

12. Shine (3:59)

13. Jenny's Song (2:47)

14. The Garden (3:13)

Tin House - Tin House (1971)

Yahu yıllar olmuş neredeyse Amerikan müziği dinlemeyeli. Bereket sonbahar geldi de benim de kalıma düştü. Günlerdir Grateful Dead, Jefferson Airplane ve Tin House dinliyorum. İlk ikisi tamam da üçüncüsü de ne ki diyen çıkar elbet. Eh bu elemanlar da Mariani misali tek albümle olayı götürenlerden. Dinlemeden bilinemez tabi.

Arkadaşlar sırtlarını blues'a yaslayarak hard rock basamaklarını tırmanıyorlar. Albüm içinde gezindikçe seviye de inanılmaz şekilde yükseliyor ki I Want Your Body gibi şaane bi parçayla başlıyorlar. Dönemin çoğu grubunun aksine uzun sololara ihtiyaç duymadan, jam diye tabir edilen doğaçlamaya pek bulaşmadan takılıyorlar. Melodik yapının üzerine işlemiş mistik sözler ile maceradan maceraya sürüklüyor insanı. Dikkatli kulaklar arada progressive rock'a da kaydıklarını fark edeceklerdir. Kullandıkları 3 gitarla da üst düzeyde bir işe imza attıkları ortada.

I Want Your Body, Silver Star, Personal Gain ve Lady Of The Silent Opera albümde benim açımdan öne çıkanlar. 

TIN HOUSE

Floyd Radford - Gitar, vokal

David Mikeal - Vokal, gitar, klavye

Robbie Crouse - Gitar

Jeff Cole - Bass, vokal

Jimmy Smith - Bass gitar

Mike Logan - Davul, vokal

TIN HOUSE

01.	I Want Your Body		1:45
02.	30 Weight Blues		2:19
03.	Be Good and Be Kind		2:36
04.	You've Gone Too Far		3:45
05.	Silver Star		4:01
06.	Personal Gain		4:25
07.	Jezebel, Give Me Your Lovin'		2:41
08.	Tomorrow		2:55
09.	Endamus Finallamus		3:49
10.	Lady of the Silent Opera		3:35

Dirty Blues Band - Dirty Blues Band (1967)

Sonbahar yaradı. Bütün karamsarlığına rağmen insan üzerinde harekete geçirici bi etkisi olduğu kesin. Kendimden bekleyemeyeceğim şekilde arka arkaya albüm ekliyorum, sonumuz 'hayır'olsun...

Dirty Blues Band Los Angeles'tan çıkma bir gruptur ve blues rock / boogie blues etkilerindedir. Parçaları dinledikçe Allman Brothers Band tadı alırsınız ama farklı olarak Chicago Blues daha ön plandadır. Blues'un olmazsa olmazlarında armonika albümde sık kullanılır. Melodik yapı, davulun başta tekdüze gelen ama bass'la birleşerek sonsuza doğru uzanan atakları ve sadeliğiyle göz doldurur. Vokal bildik blues vokalidir. Arada konuşur, çığlık kadar olmasa da etkili bağırtıları vardır. Tam bir yol albümüdür yani. Can acıtmaz, can sıkmaz fena halde cana can katar.

Don't Start Me Talkin', New Orleans Woman, Worry worry blues ve Spoonful benim bu albümdeki favoriler.

DIRTY BLUES BAND

Rod 'Gingerman' Piazza - Vokal

Glenn Ross Campbell - Lead Gitar

Robert Sandell - 6 Telli Gitar

Pat Maloney - Klavye

Les Morrison - Bass

John Milliken - Davul

DIRT BLUES BAND

01.	Don't Start Me Talkin'		2:55
02.	What Is Soul, Babe?		3:56
03.	Hound Dog		2:52
04.	New Orleans Woman		1:55
05.	I'll Do Anything Babe		4:20
06.	Checkin' Up on My Baby		3:40
07.	Shake It Babe		2:56
08.	Worry, Worry Blues		3:46
09.	Born Under a Bad Sign		2:50
10.	Spoonful		3:50
11.	Chicken Shack		4:03

Snafu - Snafu (1973)

Bakerloo, Colosseum, Humble Pie, Paladin, Procol Harum gibi gruplardan elemanlar toplanırsa sorusunun cevabıdır Snafu. Micky Moody liderliğinde 3 yılda 3 albüm kaydederek iyiler arasına girmeyi beceren gruplardandır. Moody'nin yumuşak ama oyunlara açık gitarı, Bobby Harrison'ın dipten ve derinden gelen vokali ile öne çıkar. Peter Solley'nin klavyesi ve Colin Gibson'ın yön veren bass'ı ile hem arşivlik hem de tadından yenmez durumdadır bu albüm de.

Grubun kökeni karışık olsa da Blues Rock ve Funk Rock üzerinde gezinirler. Uzamayan soloları, ritme yönelik yaklaşımları ve özellikle de "dur ulen tabakhaneye yetişmemize gerek yok" tavırlarıyla oldukça sakin, sıkıcılıktan uzak, belli bir standartın üzerindedirler.

Uzun bi aradan sonra tekrar yazıyor olmak güzel tabi de ısınmak lazımmış önceden. Adamlar hakkında söylenebilecek bi dolu şeyi kafada kurgularken yazıya dökmekte zorlanıyor insan. Eh, daha fazla çaba göstericez artık. Sonbahar da geldi.. alışık olduğumuz üzere, kışa doğru uykuya yatan ayıların aksine blog sakinlerinin hareketlenmesi yakındır ki sakinlerimiz yaz boyunca da ortamı boş bırakmamışlardır. Ha bu arada 3. yılımızı da bitirdik blog aleminde. Birilerine ulaşabiliyorsak ne mutlu bize!

SNAFU

Micky Moody - Gitar

Bobby Harrison - Vokal, Conga

Peter Solley - Klavye, Arp Synth., Fiddle

Colin Gibson - Bass, Cowbell

Terry Popple - Davul

SNAFU

01	Long Gone		5:15
02	Said He the Judge		4:31
03	Monday Morning		3:16
04	Drowning in the Sea of Love		5:50
05	Country Nest		5:19
06	Funky Friend		4:05
07	Goodbye USA		4:22
08	That's the Song		6:03

Krautrock: Rebirth of Germany

Krautrock, buralarda sıkça adını duyduğunuz bir müzik türü. Ama farkındayız ki türün yabancıları için bu müzik karanlık bir oda gibi. BBC televizyonunca hazırlanan bu belgesel türün yabancılarına olduğu kadar bu türü hâlihazırda

dinleyip sevenler için de iyi bir rehber olacaktır kanaatimce. II. Dünya savaşı sonrasında, yaralarını sarmaya çalışan bir toplumda yeni ve kendine ait bir müzikal kültür yaratmaya çalışan bir avuç insanın hikâyesi anlatılmakta. Krautrock’ın doğmasına yol açan etkenleri, dönemin müzisyenlerinin kendi müziklerini nasıl oluşturduklarını, çağdaşları olan diğer müzisyenleri nasıl etkilediklerini bizzat kendi ağızlarından dinlememize vesile oluyor bu belgesel. Ayrıca Anglo-amerikan kökenli rock müziğin, farklı bir millet tarafından ne kadar farklı yorumlanabileceğini görüyoruz.
Belgeselde Amon Düül II, Neu, Can, Faust ve Kraftwerk gibi bu blogta örneklerini bolca bulabileceğiniz zamanının öncü gruplarıyla röportajlar, müziklerinden örnekler ve gruplar hakkında birçok bilgi bulabilmeniz mümkün. Konuyla biraz bile olsa ilginiz varsa izlemeye değer bir prodüksiyon. Türkçe altyazının bulunmaması ise tek handikap; ancak belgeselin dili o kadar anlaşılmaz değil zannımca.

Thirsty Moon - You'll Never Come Back (1973)

Çıkayım dedim ortaya artık. Orta Anadolu’nun kavurucu güneşini bahane etmeden biraz da albüm eklemediğim sürenin uzunluğundan dolayı özür dileyerek yapmam gerekeni yapıyor ve yeni bir albüm tanıtıyorum. Şunu da belirteyim, Yonçin’in büyük emekleri sayesinde blogtaki linkler en az benim kadar yaşıyor. Blog kanlansın, canına can katsın isteyen ben de size Thirsty Moon’u sunuyorum.

Thirsty Moon, 70’lerin başında progressive jazz-rock yapan Bremen kökenli bir alman grubu. Müziklerinde ara ara vokale rastlansa da ağırlıklı olarak enstrümantal bir tarzı benimsemişler. Dönemin diğer alman grupları gibi tabiri caizse oldukça “jazzy” müzik yapıyorlar. Yer yer dinamik, yer yer asude duygulara gark eden bir müzikle karşı karşıya bırakıyorlar bizi.

You’ll Never Come Back’ten bahsetmek gerekirse (ki gerekir amaç bu zaten) grubun ikinci ve en başarılı albümlerinden biri. Albümdeki şarkılar uzun ve oldukça değişken ritimli, sizi ters köşeye yatırabiliyor zaman zaman. Üflemeli çalgıların ağırlıklı olması benim gibi adamları sevindirir diye düşünüyorum. Kişisel favorim albümün adını aldığı “You’ll never come back”. Oldukça sakin başlayıp yavaş yavaş açılan sonlara doğru patlama yapan ve size de yaptıran bir şarkı.

Thirsty Moon’a ve onların güzide albümleri “You’ll never come back”e mesai harcamaya değecektir. Ay’ı susuz bırakmayın, kendinizi de tabii.

THIRSTY MOON

Jürgen Drogies / Gitar, Vurmalılar

Norbert Drogies/ Davul

Michael Kobs / Klavye

Harald Konietzko / Bass, Akustik Gitar, Vokal

Erwin Noack / Vurmalılar

Willi Pape / Üflemeli Çalgılar

YOU'LL NEVER COME BACK

01. I See You (7:18)

02. Trash Man (14:27)

03. Tune In (5:00)

04. You'll Never Come Back (12:34)

05. Das Fest Der Völker (5:05)

Cannabis India - SWF session 1973

izmirin yanıp tutuştuğu şu günlerde,tarifsiz bezginliğime yakışır küçük bir çakallık yaparak,bu albümün açıklamasını octopedia da kvartetten'ın albüm üzerine yazdığı tanıtımını(affına sığınarak)komple kopyala yapıştır yapıp ekliyorum.

o değilde böylesi çok rahatmış yav,umarım alışkanlığa dönüşmez:) neyse,bu nadir ve güzel albümün tadını çıkarmanız dileğiyle sözü kvartettene verelim...

1971 yılında Düsseldorf civarlarında, Klavyeci Petry 6 sene piyano eğitimi aldıktan sonra "Emerson Lake & Palmer" dan etkilenip klavyeye dönmüş ve 16 yaşında grubu kurmuştur. 1973 yılında bir dizi konser ve festival etkinlikleriyle adını duyurmuştur. Kin Pin Meh, Eiliff gibi büyük gruplarla beraber çalmışlardır.

"The Nice" ve "ELP" etkisinde olduğu açıkça belli olan grubun bu 2'sinden hiçte aşağı kalır bir yanı yoktur. Son 2 şarkı bonus olup, sonuncu dışında grup tamamen enstrümantal müzik yapmaktadır..

Cannabis India - SWF sessions 1973

Oliver Petry - klavye,Piyano

Rüdiger Braune - Davul
Dirk Fleck - Gitar

1.hand of the king
2.lapis
3.revolver
4.beethoven's 9th
5.mirror
6.the hunt

Caravan - In The Land Of Grey And Pink (1971)

Selam millet...

Şu sıcak yaz günlerinde canımız hiçbir şey yapmak istemezken, kıçımızı devirip yatarken bize eşlik edecek bir albüm paylaşmak istedim.

Canterbury Scene ekolünün en iyi temsilcilerinden biri bence bu grup. bu albüm de en sevdiğim Caravan albümü. yorulmadan sıkılmadan terlemeden dinleyebilirsiniz bütün parçaları. İngiliz vokalleri daha bi sevmeye başladım şu günlerde sanırım bu yüzden bu grubu seçtim. Hele hele Winter Wine beni benden alan bir parçadır efendim tekrar tekrar dinlenesi bir çalışmadır.

Yazarken de dinliyorum albümü ne güzel geliyor tuşlular alttan alttan mırıl mırıl... Bir kedi olmalıydı yanımda. Bi de limonata...

Offff neyse bu kadar gevşeklik yeter albüm bilgilerini verip aradan çekilmeyi, biraz da sol tarafıma yatmayı düşünüyorum. siz de keyfini çıkarın...

CARAVAN

- Richard Sinclair ; Bass, Akustik Gitar, Vokal

- Pye Hastings ; Elektrik Gitar, Akustik Gitar , Vokal

- David Sinclair; Org, Mellotron, Piyano, Armonika

- Richar Coughlan; Davul, Vurmalılar

- Jimmy Hastings ; Flüt, Tenor Saksofon, Pikolo

- David Grinsted; Cannon, Bell, Wind ( bunların ne olduğunu bilemedim valla sanırım zil)

IN THE LAND OF GREY AND PINK

1. Golf Girl (5:05)

2.Winter Wine (7:46)

3.Love to Love You ( And tonight pigs will fly) (3:06)

4.In the Land of Grey and Pink (4:51)

5.Nine Feet Underground (22:40)