Electric Food / Electric Food (1970)

Asterix'de bahsettiğimiz "normal olmayan bir takım insanlar"'ın bir başka projesi de Electric Food. Aslında proje tamamen Goerge Monro'nun (George Mavros) sesi üzerine kurulu. Kısa ömürlü ama 2 albümlü bir stüdyo projesi. Mavros dışında grubun elemanları Lucifer's Friend'in çekirdek kadrosu. Aynı zamanda German Bonds, Bokaj Retsiem, Booker T. and Family, The Pink Mice ve Asterix'in de kadrosu tabi. Daha fazla grubun çekirdek kadrosu olma ihtimalleri de var ama bizim bildiklerimiz şimdilik bu kadar.

Bahsi geçen vokal George Mavros'un ilginç bir ses rengi var. Adam da buradan yola çıkarak (muhtemelen paralanalım biraz mantığıyla) Peter Hesslein'le birlikte stüdyoya girip albüm kaydetme peşine düşüyor. Peter'ın da buna hayır demek gibi bir durumu yok elbet. Para her zaman etkili bir motivasyon aracı. Dediğimiz gibi ses rengi değişik olunca buradan yürünebilir mantığıyla ardı ardına 2 albüm kaydediliyor. Albümler Blues Rock, Hard Rock ve Progressive Rock açılarından düşünüldüğünde oldukça da başarılılar. Lakin bir iki pürüz var tabi.

Konumuz olan bu ilk albümdeki ilk ve en önemli pürüz Whola Lotta Love ile başlaması. Parçayı Led Zeppelin'den ve Robert Plant'in sesinen bilmesek muhtemelen bu versiyon acayip iyi gelirdi. Mavros'un sesi de bu tarz bir parça için yeterince iyi ama olmamış işte. Bazı parçaların cover'ı yapılmamalı çünkü üzerine çıkma şansınız çok yok. Whola Lotta Love da bunlardan biri.

Ardından gelen The Reason Why ile bir anda evren değiştiriyorsunuz ve kendine has bir yanı olan Electric Food müziğine giriş yapıyorsunuz. İlk parçayı iptal edip bununla başlasalarmış bence grup stüdyo projesi olmaktan çıkıp birkaç albüm daha kaydedebilirmiş.

Döneminde de oldukça popüler olan Hey Down, hem sözleri, hem vokali hem de müzikal alt yapısı ile öne çıkıyor. Blues'dan etkilendiğini belli ederek Hard Rock'ın tepesine doğru yol alan bir parça. Tempolu, klavyeleri ile sizi sürükleyen kendi çapında bir başyapıt olarak bile nitelendirilebilir.

Ardından gelen Tavern'ün adına aldanmayın sakın. Gitar riffleri sizi alıp götürüyor bir anda. Solo gitarla birlikte Mavros'un vokalini dinlemek de ayrı bir keyif yaratıyor. Going To See My Mother ise Rock'n Roll'a selam veriyor.

Albümün ikinci pürüzü de House Of The Rising Sun. Yine iyi yorumlanmış ve temposu hızlandırılmış bir versiyon olmakla birlikte bir türlü içimize sinmiyor. Hatta belirteyim The Animals'ın versiyonundan çok çok daha iyi ama alışmışız bir kere. :)

Albümün son pürüzü de sıradaki parça; Let's Work Together. Orijinalini Canned Heat'ten dinleyenler için dinlenmesi oldukça sıkıcı ve gereksiz bir parçaya dönüşmüş. Ne George Mavros'un sesi ne de Lucifer's Friend'in yetenekli müzisyenleri kurtaramamış.

Bu noktadan sonra Sule Skerry ile birlikte gerçekten de etkili parçaların olduğu bölüm başlıyor. Nosferatu, Twelve Months And A Day, Icerose ve I'll Try hepsi birbirinden değişik parçalar. Bu kısımda Uriah Heep, Led Zeppelin, Spooky Tooth izlerine rastlamanız mümkün.

ELECTRIC FOOD

George Monro (George Mavros) / Vokal

Dieter Horns / Bass

Joachim Rietenbach / Davul

Peter Hesslein Gitar, Geri Vokal

Peter Hecht / Klavyeler

ELECTRIC FOOD

01 - Whole Lotta Love 3:23

02 - The Reason Why 3:15

03 - Hey Down 4:27

04 - Tavern 4:02

05 - Going to See My Mother 2:00

06 - House of the Rising Sun 3:52

07 - Let's Work Together 2:40

08 - Sule Skerry 4:38

09 - Nosferatu 4:50

10 - Twelve Months and a Day 2:26

11 - Icerose 2:50

12 - I'll Try 3:10

Asterix / Asterix (1970)

Normal olmayan bir takım insanlardan bahsediyoruz şimdi. 1962 yılında kurulan German Bonds isimli Beat Rock grubuna dayanıyor her şey. Grubun albüm olarak yayınlanmış bir yapıtı olmamakla birlikte çok fazla 45'lik yayınlamışlar o dönemde. Epeyce de popüler olmuşlar. Daha sonraları gelişen ve farklılaşan müzik anlayışının çekiciliğine kapılıp German Bonds'u dağıtmışlar. Ama grubun içindeki bazı elemanlar, ki az önce bahsettiğimiz normal olmayanlar bunlar, yeni gruplar kurmaya ve albüm çıkarmaya başlamışlar.

Kurulan ilk grup, çıkardıkları tek albümle, Psychedelic Rock alanında oldukça kaliteli bir işe imza atan Bokaj Retsiem. Kaydedilen albümün hemen ardından dağılıp yeniden toplanıyorlar ve grubun adını Asterix koyuyorlar. Asterix de Hard Rock türü içerisinde tek albümlük bir grup oluyor. Dağılıp birleşiyorlar ve Lucifer's Friend isimli Hard Rock, Krautrock grubunu kuruyorlar. O arada bu bize yetmez gibisinden bir mantıkla Electric Food ve The Pink Mice'ı da kurup her 3 grupla da enfes albümlere imza atıyorlar.

Konumuz olan kısmı ise Asterix. Bu grup ve Lucifer's Friend'de orijinal kadro German Bonds'tan gelenler dışında vokal olarak John Lawton bulunuyor ki Lawton da en büyük bilinirliğini Lucifer's Friend ve David Byron sonrası Uriah Heep ile sağlıyor. 

1970 yılında yayınlanan albüm bildiğimiz Hard Rock. Hiç öyle Progressive, Krautrock, Symphonic Rock filan değil yani. Düz, en sert haliyle Hard Rock. Oldukça da iyi bir albüm.

Orijinal kayıtta bulunmayan 2 parça daha sonradan 1 ve 2. parça olarak eklendiği için onları da albümden kabul ederek anlatmak doğru olur diye düşünüyorum. İlk parça Everybody yayınlanan ilk 45'liklerinin A yüzünde yer alıyor. Tempolu, Lawton vokali ile öne çıkan parçada bütün enstrümanlar en sert halleriyle yer alıyor.

İkinci sıradaki If I Could Fly de bahsettiğimiz 45'liğin B yüzü parçası. Psychedelic öğeler içermesinin yanında klavyenin rahatlatıcı ve bildik tonuna eşlik eden sert gitarla etkili bir parçaya dönüşüyor.

Look Out ise orijinal sıralamanın ilk parçası. Tempolu melodisi, sakinleştiren gitar solosu ve değişken yapısıyla kaliteli bir parça. Ardından gelen Gone From My Life ise Uriah Heep müziği ile çok fazla benzerlik içeriyor. Albümdeki favori parçaların başında gelir.

Temelini Blues'dan alan Broken Home, Progressive'e gülümseyen Time Again, sert yapısıyla Jump Into My Action'ın ardından gitar soloları, anlamlı sözleri ve melodik yapısyla Open Up Your Mind geliyor. Hard Rock'ın hakkını fazlasıyla veren Corner Street Girl, uzun süreli gitar kullanımları ile öne çıkan Change in You ve albümün en uzun parçası, Heavy Rock'a doğru yönelen Morning At My Dawn ile Asterix macerası sona eriyor. Fakat bu durumun çok kısa olduğunu belirtelim. Hemen ardından grup Lucifer's Friend'e evrilirken, ekstra olarak da Electric Food ve The Pink Mice dinleme şansı elde ediyoruz. Bu son iki grupta vokalde John Lawton'ın olmadığını belirtmeden geçmeyelim.

ASTERIX

Peter Hesslein / Gitar, Vokal

Peter Hecht / Org, Piyano, Klavye

Dieter Horns / Bass, Vokal

Joachim Rietenbach / Davul, Vurmalılar

John Lawton / Vokal

Tony Cavanna / Vokal

ASTERIX

01 - Look Out 3:07

02 - Gone From My Life 3:28

03 - Broken Home 4:24

04 - Time Again 3:06

05 - Jump Into My Action 3:30

06 - Open Up Your Mind 3:14

07 - Corner Street Girl 4:04

08 - Chance in You 4:06

09 - Morning at My Dawn 6:53

* Everybody (45'lik A yüz)

* If I Could Fly (45'lik B yüz)