Kansas - Point Of Know Return (1977)

Madem bilinmesi gerekenler deyip buraya koymayı unuttuk bi dolu grubu, ahan da onların en büyüklerinden biri. Amerika'dan çıkan 3-5 şaane şeyden biri. Gelmiş geçmiş en iyi albümlerden biri. Kişisel tarihte yeri doldurulamaz iz bırakmış yaratılardan biri. Tuff Tuff The Puff'un ağladığı tek parça (ki bu onun öküzlüğü) Dust in the Wind’in olduğu bu albümü anlatmak çok zor. Uzak kıtadaki progressive rock yapanların en iyisi olan Kansas adından da anlaşılacağı üzere Kansas'dan çıkma. Bi dolu alet kullanmışlar albümde. Adamların yetenekli olduğu her hallerinden belliyken, bir de klasik müziğe eğilimli olup bunu alt yapıya yerleştirmişler. Dinle dinle bitmez. Bi de ben yazmayayım artık…

Lost'tan abimiz Josh Holloway gelmiş memlekete, bi de yetmemiş Beyaz'a çıkmış. Birader Cyphre söylemese haberimiz olmayacaktı. İzledik tabi. (bu arada Beyaz'dan reklam ücreti talep ediyoruz, Lost ve Josh reklamlarını bedelsiz sayıyoruz) Siz de boş durmayın dinleyin. Ha bi de bu benle yaşıt bi albüm. Zati o dönemden bi bu var iyi, bi ben, bi de Lynyrd Skynyrd'ın Street Survivors'ı. Fakat onlar da bu albüm çıktıktan bi hafta sonra uçak kazasında darmadağın oldular. Konuyu dağıttım iyice. Cyphre, uygun olunca bi el at da bişeyler ekle sen de Kansas'a. Ayıp olmasın abilerimize...

KANSAS

Phil Ehart / Davul, Chimes, Tympani, Chain-Driven Gong, Vurmalılar
Dave Hope / Bass, Autogyro
Kerry Livgren / Gitar, Klavye, Vurmalılar, Whistling Machine
Robbie Steinhardt / Vokal, Çello, Violin, Viola
Steve Walsh / Vokal, Klavye, Vibes, Vurmalılar
Rich Williams / Akustik & Elektrik Gitar, Bow Pedal

POINT OF KNOW RETURN

1 - Point of Know Return (3:11)
2 - Paradox (3:49)
3 - The Spider (2:08)
4 - Portrait (He knew) (4:32)
5 - Closet Chronicles (6:30)
6 - Lightning Hand (4:21)
7 - Dust in the Wind (3:26)
8 - Sparks of the Tempest (4:15)
9 - Nobody's Home (4:37)
10 - Hopelessly Human (7:10)

Hookfoot - Hookfoot (1970)

Same shit, different day! günlerinden biri daha. Hookfoot.. Contry Rock yapıyolar. Albümde Stephen Stills ve Neil Young'dan da 2 parça bulunmakta. Bi ara da Elton John salaanın alt grubu olarak çıkmışlar sahneye. Hatta bu herifleri o ünlü yapmış da diyebilirmişiz. Lan böyle ünlü olmaktansa... 1860 Band gibi sakin ve kendi hallerindeler. Albüm kapağındaki tiplere bakınca anlaşılıyor zaten. Berbat günlerin geçmesine yardımcı olamayan bi albüm. Gerçi berbat günleri geçirecek bi albüm var mıdır sorusunun yanıtını verebilecek biri var mı aramızda? Geçmiyor işte. Uğraş, didin ondan sonra da ne bok yidim? Daraldım, daraldım. Oooff offf. Biri bişey yapsın da durdursun. Durdurulacak bişey de kalmayacak yakında.

HOOKFOOT

Caleb Quaye / Gitar, Klavye, Vokal
Dave Glover / Bass
Ian Duck / Gitar, Moutharp, Vokal
Roger Pope / Davul, Vurmalılar

HOOKFOOT

1. Bluebird (4:00)
2. Mystic Lady (5:08)
3. Movies (4:52)
4. Nature Changes (5:32)
5. Wim-Wom (3:20)
6. Don't Let It Bring You Down (4:05)
7. Coombe Gallows (3:07)
8. Crazy Fool (4:50)
9. Golden Eagle (5:32)

We Need Volunteers / Gönüllülere İhtiyacımız Var

Hi, people. We need volunteers for special project. Please contact us: gentleoctopus@gmail.com

Selam millet. Özel bi proje için gönüllülere ihtiyacımız var. Lütfen iletişim kurun bizle: gentleoctopus@gmail.com

1860 Band - 1860 Band (1978)

Adam coşmuş, durduran yok. Şimdiki konumuz progressive funk jazz yapan 1860 Band. Adamlar dünyanın dibinden çıkıp gelmişler buraya; Wellington/Yeni Zelanda (bunun eskisi var mıydı? vardıysa yeniyi kurunca eskiyi ne yaptılar?) Çok sakinler. Kendilerinden emin. Öylece kendi aralarında takılmışlar. Artık Zelanda'nın havasından mıdır suyundan mıdır bilemeyeceğim ama çok estetik olmuş albüm. Üflemeliler ağırlıkta ve adamlar hakikaten de iyi kullanıyorlar aletleri. Bazı tipler (bkz. Saku the Demon) bunu da niye koydun ki buraya endişesi taşıyacaktır. Hatta birader Cyphre bile "olm 1978 tarihli lan bu albüm, bi arıza çıkmasın" diyecektir kendi kendine. Ama punk'ın piyasayı ele geçirmeye başladığı dönemde çıkmış olmasına rağmen albüm, arşivde yer alması gereken albümlerden. De hadi... gidip popstar alaturka izleyin! (reklamın iyisi kötüsü olmaz mantığıyla bu cümle için Osmantan Erkır'dan para talep ediyorum arkadaş.)

1860 BAND

- Rodger Fox / Trombon
- Geoff Culverwell / Trompet, Flugelhorn, Flüt, Vokal
- Peter Blake / Klavye
- Bill Brown / Davul, Vurmalılar
- Rob Winch / Bass
- Martin Winch / Gitar

1860 BAND

1. Us (3:19)
2. Keep That Same Old Feeling (5:06)
3. Von Tempsky (3:46)
4. Fire & Rain (7:49)
5. That's The Kind Of Love I Got For You (4:13)
6. California Dreaming (5:48)
7. Porky (9:01)
8. Adopted (1:20)

Children of One - Children of One (1969)

Teheeeyyy Bölüm 2. Adamlar Amerikan. Ama ne baba Bush'la ne de dibine düşen armut Bush'la hiç alakaları yok. Bunlar insana "hadi canım" dedirten türden. Psychedelic yapıyorlar ama elemanlar tümden Psycho (Türkçe'de sayko diye okuyabiliriz). Öyle kapakta ayabakan olduğuna aldanmayın. Dinledikten sonra hippilere saygı duruşunda bulunma ihtiyacı hissedeceksiniz. Atmosferse atmosfer, varoluşa dönüşse varoluşa dönüş. Kafa sağlam değilken dinlenilmemeli bence. Normal halde dağılıyosun o şekilde kimbilir nasıl olur insan. Albümde bi dolu değişik ve Türk müziğinden de bildiğimiz aletleri kullanmışlar. Gözlerini kapadığında sıcak ve tozlu bi yolda, 68 model bi volkswagen (ki folksvagın diye okunur) minibüs ile Tibet'e doğru yola çıkmış hissediyorsun. Araya Çin Yaz olimpiyatları için meşale taşıyan atletin Tibet'lilerce alaşağı edilmesi görüntüleri de giriyo bende. Aaahh ahhh! Kafa atasım var dünyaya...

CHILDREN OF ONE

- Lucas Mason / Flüt & Piyano
- Peter Sokolow / Bass Klarnet
- Leonard Lonergan / Soprano Sax
- Balakrishna / Sitar
- Les Grinage / Çello & Dilruba
- Lakshmi / Tanbura
- Konrad Kaufman / Vurmalılar
- Vera Sokolow, Paula Mason & Irin Poellot / Koro

CHILDREN OF ONE

1. Getting Together
2. Here And Now
3. Spheres
4. Angel Dance
5. Eastern Cloth
6. Time Turns Toward Tomorrow
7. Konrad's Rap
8. Short Talk
9. Was And Will Be

Paul Kossoff - Back Street Crawler (1973)

Teheeeyyy! Sanırım daha önce de bi yazıya böyle başlamıştım. O zaman ne için kullandığımı hatırlamıyorum ama şimdi Free'den çıkma Kossoff'un Back Street Crawler'a dönüşmeden önce kaydettiği solo albümü methetmek manasında diyorum. Bu elemanlar kişisel tarihleri boyunca koloni halinde takıldıklarından bu albümde de Free'den filan ne arasan var. Hatta gelmiş geçmiş tüm Free elemanlarını burada görmek mümkün. Adamlar blues rock hastası olunca, tabi bi de Paul solo albüm yapıyo diye gaza gelince şaane bi albüm çıkmış ortaya. İlk parçada dünyadan kopmazsanız bi daha da kopmazsınız zaten. Albümü Stalingrad'a armağan ediyoruz.

- Paul Kossoff / Gitar
- Trevor Burton / Bass
- Alan White / Davul
- Rabbit / Klavye
- Alan Spencer / Bass
- Jean Rousel / Klavye
- Jes Roden / Vokal
- Tetsu Yamauchi / Bass
- Simon Kirke / Davul
- John Martyn / Gitar
- Paul Rodgers / Vokal
- Andy Fraser / Bass
- Conrad Isidore / Davul
- Clive Chaman / Bass

BACK STREET CRAWLER

1. Tuesday Morning (17:32)
2. I'm Ready (2:26)
3. Time Away (5:46)
4. Molten Gold (5:48)
5. Back Street Crawler (Don't Need You No More) (4:22)

Dorian Gray - Idahaho Transfer (1976)

Anlaşılacağı üzere isimlerini Oscar Wilde'ın Dorian Gray'in Portresi adlı romanında alan grup, geç kalmış heavy progressive diyebileceğimiz tarza kaptırmışlar kendilerini. Geç kalmış diyorum çünkü 1976 yılında kaydetmişler albümü. Ama şaaneler. Dinlerken inceden bi bahar havası süzülüyor insanın içine. Hani her tarafından hippilik fışkıracakmış gibi hissediyorsun. Vokalinin bayan olmasından kaynaklı olsa gerek! Ha bi de bu elemanlar da Alman. Heavy Progressive dedik ama onla da bırakmamışlar albümü; arada psychedelic olup peşi sıra folk'a kayıyorlar, orada çok oyalanmayıp space rock ya da space folk diyebileceğimiz bi noktaya gelip adamı tribe sokuncaya kadar uğraşıyorlar. Öyle bi dolu ve enteresan alet de kullanmamışlar ama yapmışlar işte yapacaklarını. Gitarlara dikkat etmek lazım.

DORIAN GRAY

Claudia Schippel / Vokal
Filler Mueschenborn / Gitar, Vokal
Kurt Paetzold / Davul
Rüdiger Brune / Klavye
Herbert Jassmann / Bass

IDAHAHO TRANSFER

1. Idahaho Transfer (4:14)
2. Nighttime Is Colder Than Outside (5:21)
3. The Mole (6:56)
4. Extraordinary Exercises (0:56)
5. Quasimodo Shuffle (11:56)
i. Crusus ii. The Doombox
6. July, 13th (5:05)

Coupla Prog - Death Is A Great Gambler (1972)

Bu Almanları ben anlayabilmiş değilim. Ne yapıyorlar, nasıl yapıyorlar ve hatta neden yapıyorlar bilmiyorum ama hakkaten hakkını vererek yapıyorlar. Alınız size Coupla Prog. Krautrock'la Blues'un heavy olan kısmında geziniyolar. Tüyleri ürperiyor insanın. Albümün adı da ayrı bi enteresanlık: Ölüm büyük bi kumarbazdır.

Bi de bu albüm 2002'de yayınlanmış; ilk 4 parça 1972'de son iki parça da 1970 yılında kaydedilmiş. Ama toplama gibi bi albüm de değil. 72'deki 4 parçaya 70 yılından 2 adet session eklemişler. Şaane de olmuş. That's The Way It Goes Heavy Blues'un dibine vurmuş. Daughter's Delirium'da da insan kendini Dario Argento filminde gibi hissediyor ve cidden ara ara arkama bakma isteği uyanıyo bende bunu dinlerken, tırsıyorum. Albümle aynı adı taşıyan parçada da kraut nedir, nasıl yapılır sorusunun cevabını alıyoruz. Ayrıcana bu albümü son zamanlarda yorum kısmına sık sık yazan İsmail Can Güven'e armağan ediyor, kendisine ait blog adresini de linklerimize eklediğimizi belirtiyoruz. Son olarak da kendi blog'unda hakkımızda övgü dolu sözler söylediği için de teşekkürlerimizi sunuyoruz.

COUPLA PROG

Hubert Donauer / Davul

Rolf Peters / Gitar, Vokal

Reiner Niketta / Bass, Org, Piyano, Vokal

Wolfgang Schindhelm / Org, Piyano, Vokal

Reinhold Hirt / Davul

Walter Kümmich / Gitar

DEATH IS A GREAT GAMBLER

1. Chandra (6.30)

2. That's The Way It Goes (4.12)

3. Tochter Im Delirium - Daughter's Delirium (9.15)

4. Death Is A Great Gambler But If I Win, Finally I Can Die (18.34)

5. Your Time Has Come (4.25)

6. Season Of The Witch (13.47)

Gentle Giant - Playing The Fool (1977)

Ooofff offf! Saku'nun o muhteşem yorumundan sonra daha önce de bahsettiğimiz bu albümü tanıtmak farz oldu. Blog'u takip edenler (haahahhahaahahaaa diyorum bu noktada) bilirler Gentle Giant'i. Octopus albümünü tanıtmıştık daha önce. Hatta o tanıtım yazısında da değinmiştik bu konser kaydına ve demiştik ki "Rock müzik çevrelerinde bu albüm ilk 5'de yer alan bir konser kaydıdır ve birader Ray bu albümle dünyanın en iyi bass gitaristi olarak anılır." Dibini düşürmek isteyenlere şiddetle tavsiye ediyoruz albümü. Dünyanın bütün rock müzik severleri, dinleyin! (Bkz. Carlos Marxos) Ha bi de herifler her tür aleti çalabiliyolar ve klasik müzik eğitimi almışlar.

GENTLE GIANT

Gary Green / Elektirik Gitar, Akustik Gitar, 12 Telli Gitar, Alto Recorder, Descant Recorder, Vokal, Vurmalılar
Kerry Minnear / Klavye, Çello, Vibes, Tenor Recorder, Vokal, Vurmalılar
Derek Shulman / Vokal, Alto Sax, Descant Recorder, Bass, Vurmalılar
Ray Shulman / Bass, Violin, Akustik Gitar, Descant Recorder, Trumpet, Vokal, Vurmalılar
John Weathers / Davul, Vibes, Tambour, Vokal, Vurmalılar

PLAYING THE FOOL

1. Just The Same / Proclamation (11:13)
2. On Reflection (6:24)
3. Excerpts From Octopus (15:35)
4. Funny Ways (8:35)
5. The Runaway / Experience (9:31)
6. So Sincere (10:22)
7. Free Hand (7:40)
8. Breakdown In Brussells [a.k.a., Sweet Georgia Brown] (1:15)
9. Peel The Paint / I Lost My Head (7:35)

Cravinkel - Cravinkel (1970)

Acıların çocuğu Saku'nun King Crimson'a laf etmesi üzerine krautrock'ın en deli albümlerinden birini blogda tanıtmak farz oldu. Elemanlar 70'lerin başından.. hatta sadece 70 yılında 2 albüm çıkarmış ve kendi açılarından olayı bitirmişler. Bu ilk albüm. Bundan sonra ki de Garden of Loneliness. Aslında kararsız kaldım o mu bu mu die ama onda 3 parça vardı, milletin gözünü korkutmayalım istedim. Zaten burdan habire yazıyoruz, konuşuyoruz da 3-5 sağduyulu arkadaş dışında kimse bişey demiyo bize. Ne güzel valla. Bu noktada aklıma Morpheus'un ağzından dökülen o anlamlı mı yoksa deli saçması mı olduğuna karar veremediğim (yanlış hatırlamıyorsam cümle aslında Jean Baudrillard'a ait, o ahlde mutlaka anlamlıdır) cümlesi geliyor; "Welcome to the desert of the real". Çalmadan oynayan bizim ayılar modelindeyiz biraz. Amaaan... neyse yahu, ben eğleniyorum şaka maka. Egom tatmin oluyo en azından. Bunlar da Cravinkel işte.

CRAVINKEL

Gerd Krawinkel / Gitar, Vurmalılar
Rolf Kaiser / Vokal, Bass
George Haupt / Davul
Klaus Meier / Gitar, Vokal, Vurmalılar

CRAVINKEL

1 - Get A Feeling Going Round (3:29)
2 - Two Circles (2:36)
3 - Lucy (3:33)
4 - Heaven (2:58)
5 - Candlelight (3:09)
6 - About Mother And Son (3:13)
7 - Lonesome Road (2:47)
8 - Hidden Love (3:17)
9 - If I Sing A Song For You (3:46)
10 - Smiles (3:43)

Bonus Tracks:
11 - Keep On Running (3:44)
12 - Mr. Cooley (3:56)