Hawkwind - Quark Strangeness and Charm (1977)

Çok uzun zamandır koymayı planlıyordum fakat hangi albüm olacağına karar veremediydim. Lemmy Kilmister ile takıldıkları zamanlardan bir albüm “belki” daha etkileyici durabilirdi ama bu albüm benim favorilerimden biri ve ben ne dersem o olacak arkadaşım, a aaa!! Tamam açılış parçasıyla biraz itici bir giriş yapıyor Dave Brock abimiz ama kabul edin adamcağız androide kasmış, S.O.S. sinyalleriyle bezenmiş parça girişinden sonuna kadar sizi uzay çağına hazırlıyor ve diyor ki “ naaparsın babam, bu dönemin olayı da “bu” işte, klonlar, androidler, yığınla ıvır zıvır… iyicene zıvanadan çıkıverdik!” “Damnation Alley” basit bir komposizyon formunda başlayan fakat sözler ile Kubrick’in Dr. Stranglove’ına ziyadesiyle gönderme yaptığı parça. Sonlara doğru die-hard psychedelic fanlarına göre atraksiyonlar barındırıyor. Albümün en soft eforlarından “Fable of a Failed Race” benim favorim, gerek vokaller gerek sonundaki enfes solo ile tiril tiril bir parçaya imza atmış abiler. Tüm parçaları açıklamak istemem, gazı kaçmasın da Tangerine Dream tribi gibi duran “The Forge of Vulcan” kesinlikle krautrock fanlarına hitap ediyor. Ha bu arada pek çoğu degavdan gibi gelse de kulağa, o zamanın tüm bilimsel araştırmalarıyla harmanlanmış sözler içermekte parçalar, zaten albümün ismi de atom altı parçacıklara takılmış isimlerden gelmekte, yaa yaa… Ve bir “olmaz ise olmaz” grubu daha eklemenin verdiği huş’u ile yazımı burada noktalıyorum ve size iyi eğlenceler diliyorum. HAWKWIND Dave Brock / Vokaller, Synthesizer, Gitar, Ses efektleri Robert Calvert / Vokaller, Perküsyon Simon House / Klavye, Keman, Örs, Geri Vokaller Simon King / Davul, Perküsyon Adrian Shaw / Bass Gitar, Geri Vokaller QUARK STRANGNESS AND CHARM 1 - Spirit of the Age (7:19) 2 - Damnation Alley (9:08) 3 - Fable of a Failed Race (3:18) 4 - Quark Strangeness and Charm (3:41) 5 - Hassan I Sahba (5:22) 6 - The Forge of Vulcan (3:05) 7 - Days of the Underground (3:10) 8 - Iron Dream (1:49)

Los Jaivas - Canción Del Sur (1977)

Son vakitlerde paso Avrupa grupları takılmışız. Dedim ki biraz Amerika civarlarına hatta güneylerine inelim. Los Jaivas… Şili’nin en tanınmış ve önde gelen grubu. Onların Moğollar’ı desem kötü bi benzetme yapmış olmam. Giyinişleri, esinlendikleri ve yaptıkları müzik, kullandıkları farklı enstrümanlar bana hep Moğalları anımsatıyor. Müzik tarzı olarak birçok yerde Folk olarak geçseler de bence bi o kadar da Senfonik öğe barındırıyorlar. Adamlar belli ki kendi yerel müziklerinden oldukça etkilenmiş, bizde ki “Anadolu Rock” misali onlarda kendilerine has bir müzik geliştirmişler (Inca Rock)… :))

1963 yılında Parra biraderlerle Gato Alquinta ve Mario Mutis “High Bass” adlı grubu kurmuşlar. Ardından 1969 da Eduardo Parra müzikal tarzda değişikliğe yönelmiş ve grubun adını Los Jaivas olarak değiştirmişler. Etnik tutruka, charanjo, tarka, tumbadore, bongo and maracas gibi bazılarının adlarını dahi duymadığım farklı enstrümanları kullanmış, az biraz İngiliz gruplarından etkilenerek bir sentez oluşturmuşlar. Bu albüm adamların beşinci albümü. (Tabi 1969 ve 70 yıllarında 5 cd’lik “La Voragine”i ve 1974 de “Manduka & Los Jaivas” adı altında çıkardıkları albümleri saymazsak). En güzel albümlerinden biri olarak kabul edilir.

81 yılında çıkan “Alturas de Macchu Picchu” ve 76 yılında çıkan “Los Jaivas” da baya güzel albümler. Bazı albümlerde ufak çaplı da olsa değişik arayışlara girmişler ama kalitelerini pek bozmadıkları için genelde tüm albümleri dinlenebilir durumda. Nedense inişli çıkışlı şarkıların olduğu albümler çok hoşuma gider. Gerçi progressive müziğin temel ilkelerinden biridir bu. Yine de bazı şarkılarda bu daha keskindir. “Frumpy” nin “Take Care of Illusion”ı, Corte Dei Miracoli’nin “Eterna Ricerca”sı gibi. Bu albümde de inişli-çıkışlı durumlar mevcut. Bunu özellikle Eduardo Parra’nın klavyesine borçluyuz.

Şarkılara gelince: Albümün öncü parçaları kesinlikle “Canción Del Sur” ve “Danzas”. Cancion del Sur, vokal ve klavye ile başlar. Ağır tonlarda gider ancak sonra piyano şarkıyı tırmandırarak son noktayı koyar. Bence albümün en sağlam şarkısı. Aslında Danzas’ın da aşağı kalır bir yanı yok. Senfonik öğelerle başlayan, flütün olduğu, klavye ve gitar soloları ile devam eden çok sıkı ve sürükleyici bir şarkı. “Dum Dum Tambora” yerel bir Paraguay şarkısıymış. "Canción Para Los Pàjaros" ve "Frescura Antigua", diğerlerine göre nispeten vasat şarkılar. Bu grup, diğer birçok grubun aksine hak ettiği ilgiyi görmüştür.

2003 yılında Gato Alquinta’nın cenazesine 250.000 kişi katılmış ve 3 gün sürmüş. Ara ara sıksa da çok fazla taraftarı olmadığım folk türünü içinde barındıran bir albüme göre gayet başarılı bir çalışma. Keyifle... 

LOS JAIVAS

Gato Alquinta / Vokal, Gitar, Bas Gitar

Mario Mutis / Vokal, Gitar, Bas Gitar

Claudio Parra / Piyano, Moog Synth.

Eduardo Parra / Piyano, Moog Synth.

Gabriel Parra / Bateri, Vurmalı Çalgılar, Vokal

CANCION DEL SUR

01 - La Vida Màgica, Ay Sí (3:21)

02 - Canción Del Sur (7:39)

03 - Canción Para Los Pàjaros (3:14)

04 - En La Cumbre De Un Cerro (5:06)

05 - Danzas (8:44)

06 - Dum Dum Tambora (7:50)

07 - Frescura Antigua (3:18)

08 - En Tus Horas (3:43) Bonus

09 - Mambo De Machaguay(4:12) - Bonus

Paice, Ashton & Lord - Malice in Wonderland (1977)

Deep Purple'ın 1977 yılındaki dağılmasının ardından grubun iki elemanı Jon Lord ve Ian Paice'in Tony Ashton'la birlik olup kaydettikleri albüm anlaşıldığı üzere Alice in Wonderland'e fena halde gönderme yapmakta. Lord'la Ashton'ın tanışıklığı 1971 yılına dayanıyor. Lord'un solo albümü Gemini Suite'de birlikte çalmışlar. Sonra da 1974'te "The First Of The Big Bands" adında bi albüm de kaydetmişler. Ama asıl vuruş bu albümde oluyor. Rhythm & Blues, Jazz, Funk, Soul karışımı bişey yapıyolar. Zaten Lord'un klasik müziğe dayanan alt yapısı ortada. Paice ve Ashton da ondan aşağı kalmamışlar. Ortaya da bu çıkmış. Saku beğenmez muhtemelen. Cyphre hakkını verir. Tuff Tuff The Puff anlamaz. Alışkanlık oldu ya şimdi bizde. Bu albümü de projemize destek veren, benim yeni tanıdığım, Cyphre'ınsa daha yakından bildiği emptytrashcan'e armağan ediyoruz.

PAICE, ASHTON & LORD

Ian Paice / Davul
Tony Ashton / Klavye, Vokal
Jon Lord / Klavye
Bernie Marsden / Gitar
Paul Martinez / Bass

MALICE IN WONDERLAND

1. Ghost Story (5:46)
2. Remember The Good Times (5:46)
3. Arabella (4:07)
4. Silas & Jerome (3:25)
5. Dance With Me Baby (3:21)
6. On The Road Again, Again (3:59)
7. Sneaky Private Lee (6:08)
8. I'm Gonna Stop Drinking Again (5:10)
9. Malice In Wonderland (6:06)
10. Ghost Story (Additional Track) (7:02)
11. Steamroller Blues (Additional Track) (6:25)
12. Ballad Of Mr.Giver (Additional Track) (9:50)

Kansas - Point Of Know Return (1977)

Madem bilinmesi gerekenler deyip buraya koymayı unuttuk bi dolu grubu, ahan da onların en büyüklerinden biri. Amerika'dan çıkan 3-5 şaane şeyden biri. Gelmiş geçmiş en iyi albümlerden biri. Kişisel tarihte yeri doldurulamaz iz bırakmış yaratılardan biri. Tuff Tuff The Puff'un ağladığı tek parça (ki bu onun öküzlüğü) Dust in the Wind’in olduğu bu albümü anlatmak çok zor. Uzak kıtadaki progressive rock yapanların en iyisi olan Kansas adından da anlaşılacağı üzere Kansas'dan çıkma. Bi dolu alet kullanmışlar albümde. Adamların yetenekli olduğu her hallerinden belliyken, bir de klasik müziğe eğilimli olup bunu alt yapıya yerleştirmişler. Dinle dinle bitmez. Bi de ben yazmayayım artık…

Lost'tan abimiz Josh Holloway gelmiş memlekete, bi de yetmemiş Beyaz'a çıkmış. Birader Cyphre söylemese haberimiz olmayacaktı. İzledik tabi. (bu arada Beyaz'dan reklam ücreti talep ediyoruz, Lost ve Josh reklamlarını bedelsiz sayıyoruz) Siz de boş durmayın dinleyin. Ha bi de bu benle yaşıt bi albüm. Zati o dönemden bi bu var iyi, bi ben, bi de Lynyrd Skynyrd'ın Street Survivors'ı. Fakat onlar da bu albüm çıktıktan bi hafta sonra uçak kazasında darmadağın oldular. Konuyu dağıttım iyice. Cyphre, uygun olunca bi el at da bişeyler ekle sen de Kansas'a. Ayıp olmasın abilerimize...

KANSAS

Phil Ehart / Davul, Chimes, Tympani, Chain-Driven Gong, Vurmalılar
Dave Hope / Bass, Autogyro
Kerry Livgren / Gitar, Klavye, Vurmalılar, Whistling Machine
Robbie Steinhardt / Vokal, Çello, Violin, Viola
Steve Walsh / Vokal, Klavye, Vibes, Vurmalılar
Rich Williams / Akustik & Elektrik Gitar, Bow Pedal

POINT OF KNOW RETURN

1 - Point of Know Return (3:11)
2 - Paradox (3:49)
3 - The Spider (2:08)
4 - Portrait (He knew) (4:32)
5 - Closet Chronicles (6:30)
6 - Lightning Hand (4:21)
7 - Dust in the Wind (3:26)
8 - Sparks of the Tempest (4:15)
9 - Nobody's Home (4:37)
10 - Hopelessly Human (7:10)

Gentle Giant - Playing The Fool (1977)

Ooofff offf! Saku'nun o muhteşem yorumundan sonra daha önce de bahsettiğimiz bu albümü tanıtmak farz oldu. Blog'u takip edenler (haahahhahaahahaaa diyorum bu noktada) bilirler Gentle Giant'i. Octopus albümünü tanıtmıştık daha önce. Hatta o tanıtım yazısında da değinmiştik bu konser kaydına ve demiştik ki "Rock müzik çevrelerinde bu albüm ilk 5'de yer alan bir konser kaydıdır ve birader Ray bu albümle dünyanın en iyi bass gitaristi olarak anılır." Dibini düşürmek isteyenlere şiddetle tavsiye ediyoruz albümü. Dünyanın bütün rock müzik severleri, dinleyin! (Bkz. Carlos Marxos) Ha bi de herifler her tür aleti çalabiliyolar ve klasik müzik eğitimi almışlar.

GENTLE GIANT

Gary Green / Elektirik Gitar, Akustik Gitar, 12 Telli Gitar, Alto Recorder, Descant Recorder, Vokal, Vurmalılar
Kerry Minnear / Klavye, Çello, Vibes, Tenor Recorder, Vokal, Vurmalılar
Derek Shulman / Vokal, Alto Sax, Descant Recorder, Bass, Vurmalılar
Ray Shulman / Bass, Violin, Akustik Gitar, Descant Recorder, Trumpet, Vokal, Vurmalılar
John Weathers / Davul, Vibes, Tambour, Vokal, Vurmalılar

PLAYING THE FOOL

1. Just The Same / Proclamation (11:13)
2. On Reflection (6:24)
3. Excerpts From Octopus (15:35)
4. Funny Ways (8:35)
5. The Runaway / Experience (9:31)
6. So Sincere (10:22)
7. Free Hand (7:40)
8. Breakdown In Brussells [a.k.a., Sweet Georgia Brown] (1:15)
9. Peel The Paint / I Lost My Head (7:35)