Dorian Gray - Idahaho Transfer (1976)

Anlaşılacağı üzere isimlerini Oscar Wilde'ın Dorian Gray'in Portresi adlı romanında alan grup, geç kalmış heavy progressive diyebileceğimiz tarza kaptırmışlar kendilerini. Geç kalmış diyorum çünkü 1976 yılında kaydetmişler albümü. Ama şaaneler. Dinlerken inceden bi bahar havası süzülüyor insanın içine. Hani her tarafından hippilik fışkıracakmış gibi hissediyorsun. Vokalinin bayan olmasından kaynaklı olsa gerek! Ha bi de bu elemanlar da Alman. Heavy Progressive dedik ama onla da bırakmamışlar albümü; arada psychedelic olup peşi sıra folk'a kayıyorlar, orada çok oyalanmayıp space rock ya da space folk diyebileceğimiz bi noktaya gelip adamı tribe sokuncaya kadar uğraşıyorlar. Öyle bi dolu ve enteresan alet de kullanmamışlar ama yapmışlar işte yapacaklarını. Gitarlara dikkat etmek lazım.

DORIAN GRAY

Claudia Schippel / Vokal
Filler Mueschenborn / Gitar, Vokal
Kurt Paetzold / Davul
Rüdiger Brune / Klavye
Herbert Jassmann / Bass

IDAHAHO TRANSFER

1. Idahaho Transfer (4:14)
2. Nighttime Is Colder Than Outside (5:21)
3. The Mole (6:56)
4. Extraordinary Exercises (0:56)
5. Quasimodo Shuffle (11:56)
i. Crusus ii. The Doombox
6. July, 13th (5:05)

Coupla Prog - Death Is A Great Gambler (1972)

Bu Almanları ben anlayabilmiş değilim. Ne yapıyorlar, nasıl yapıyorlar ve hatta neden yapıyorlar bilmiyorum ama hakkaten hakkını vererek yapıyorlar. Alınız size Coupla Prog. Krautrock'la Blues'un heavy olan kısmında geziniyolar. Tüyleri ürperiyor insanın. Albümün adı da ayrı bi enteresanlık: Ölüm büyük bi kumarbazdır.

Bi de bu albüm 2002'de yayınlanmış; ilk 4 parça 1972'de son iki parça da 1970 yılında kaydedilmiş. Ama toplama gibi bi albüm de değil. 72'deki 4 parçaya 70 yılından 2 adet session eklemişler. Şaane de olmuş. That's The Way It Goes Heavy Blues'un dibine vurmuş. Daughter's Delirium'da da insan kendini Dario Argento filminde gibi hissediyor ve cidden ara ara arkama bakma isteği uyanıyo bende bunu dinlerken, tırsıyorum. Albümle aynı adı taşıyan parçada da kraut nedir, nasıl yapılır sorusunun cevabını alıyoruz. Ayrıcana bu albümü son zamanlarda yorum kısmına sık sık yazan İsmail Can Güven'e armağan ediyor, kendisine ait blog adresini de linklerimize eklediğimizi belirtiyoruz. Son olarak da kendi blog'unda hakkımızda övgü dolu sözler söylediği için de teşekkürlerimizi sunuyoruz.

COUPLA PROG

Hubert Donauer / Davul

Rolf Peters / Gitar, Vokal

Reiner Niketta / Bass, Org, Piyano, Vokal

Wolfgang Schindhelm / Org, Piyano, Vokal

Reinhold Hirt / Davul

Walter Kümmich / Gitar

DEATH IS A GREAT GAMBLER

1. Chandra (6.30)

2. That's The Way It Goes (4.12)

3. Tochter Im Delirium - Daughter's Delirium (9.15)

4. Death Is A Great Gambler But If I Win, Finally I Can Die (18.34)

5. Your Time Has Come (4.25)

6. Season Of The Witch (13.47)

Gentle Giant - Playing The Fool (1977)

Ooofff offf! Saku'nun o muhteşem yorumundan sonra daha önce de bahsettiğimiz bu albümü tanıtmak farz oldu. Blog'u takip edenler (haahahhahaahahaaa diyorum bu noktada) bilirler Gentle Giant'i. Octopus albümünü tanıtmıştık daha önce. Hatta o tanıtım yazısında da değinmiştik bu konser kaydına ve demiştik ki "Rock müzik çevrelerinde bu albüm ilk 5'de yer alan bir konser kaydıdır ve birader Ray bu albümle dünyanın en iyi bass gitaristi olarak anılır." Dibini düşürmek isteyenlere şiddetle tavsiye ediyoruz albümü. Dünyanın bütün rock müzik severleri, dinleyin! (Bkz. Carlos Marxos) Ha bi de herifler her tür aleti çalabiliyolar ve klasik müzik eğitimi almışlar.

GENTLE GIANT

Gary Green / Elektirik Gitar, Akustik Gitar, 12 Telli Gitar, Alto Recorder, Descant Recorder, Vokal, Vurmalılar
Kerry Minnear / Klavye, Çello, Vibes, Tenor Recorder, Vokal, Vurmalılar
Derek Shulman / Vokal, Alto Sax, Descant Recorder, Bass, Vurmalılar
Ray Shulman / Bass, Violin, Akustik Gitar, Descant Recorder, Trumpet, Vokal, Vurmalılar
John Weathers / Davul, Vibes, Tambour, Vokal, Vurmalılar

PLAYING THE FOOL

1. Just The Same / Proclamation (11:13)
2. On Reflection (6:24)
3. Excerpts From Octopus (15:35)
4. Funny Ways (8:35)
5. The Runaway / Experience (9:31)
6. So Sincere (10:22)
7. Free Hand (7:40)
8. Breakdown In Brussells [a.k.a., Sweet Georgia Brown] (1:15)
9. Peel The Paint / I Lost My Head (7:35)

Cravinkel - Cravinkel (1970)

Acıların çocuğu Saku'nun King Crimson'a laf etmesi üzerine krautrock'ın en deli albümlerinden birini blogda tanıtmak farz oldu. Elemanlar 70'lerin başından.. hatta sadece 70 yılında 2 albüm çıkarmış ve kendi açılarından olayı bitirmişler. Bu ilk albüm. Bundan sonra ki de Garden of Loneliness. Aslında kararsız kaldım o mu bu mu die ama onda 3 parça vardı, milletin gözünü korkutmayalım istedim. Zaten burdan habire yazıyoruz, konuşuyoruz da 3-5 sağduyulu arkadaş dışında kimse bişey demiyo bize. Ne güzel valla. Bu noktada aklıma Morpheus'un ağzından dökülen o anlamlı mı yoksa deli saçması mı olduğuna karar veremediğim (yanlış hatırlamıyorsam cümle aslında Jean Baudrillard'a ait, o ahlde mutlaka anlamlıdır) cümlesi geliyor; "Welcome to the desert of the real". Çalmadan oynayan bizim ayılar modelindeyiz biraz. Amaaan... neyse yahu, ben eğleniyorum şaka maka. Egom tatmin oluyo en azından. Bunlar da Cravinkel işte.

CRAVINKEL

Gerd Krawinkel / Gitar, Vurmalılar
Rolf Kaiser / Vokal, Bass
George Haupt / Davul
Klaus Meier / Gitar, Vokal, Vurmalılar

CRAVINKEL

1 - Get A Feeling Going Round (3:29)
2 - Two Circles (2:36)
3 - Lucy (3:33)
4 - Heaven (2:58)
5 - Candlelight (3:09)
6 - About Mother And Son (3:13)
7 - Lonesome Road (2:47)
8 - Hidden Love (3:17)
9 - If I Sing A Song For You (3:46)
10 - Smiles (3:43)

Bonus Tracks:
11 - Keep On Running (3:44)
12 - Mr. Cooley (3:56)

Evden Uzakta...

Şşş, millet! Toparlanın parti yapıcaz. Kendine güvenen, eğlenebileceğine inananları bekliyoruz. Parti yeri ve zamanı tarafımızdan belirlendi. Fakat şöyle bi aksiyon yapıcaz; partiye katılmak isteyenler gentleoctopus@gmail.com adresine mail atsınlar "ben de katılıcam" mahiyetinde. Bira ve şarap, yiyecek ve içecek, bi dolu çerez ve cips, yeni keşfimiz Tadımca ve şaane müzik ile şaane videolar olucak. Kaldırın be artık kıçınızı, birlikte bişeyler yapalım!

King Crimson - In The Court Of The Crimson King (1969)

Teyy teyy teyy.. çok uzun zaman önceydi. Kabaran okyanuslar ve yutulan Atlantis'e kadar bile dayanıyor olabilir, net hatırlamıyorum. Kırık Kafa Robert Fripp ve tebaasından sevgilerle. Kurumuş topraklar üzerinde ve yapayalnız bi sorumsuzluk içindeyken başını alıp giden alabalıklara el sallıyorduk. Dönecekleri kesindi ama zamanı belirsizdi. Elimizde kalan pek bişey de yoktu. Beklemek acı verecekti ama alışkanlıklardan biriydi bu da. Dudaklardan sarkan sadece tek bir kelimeydi. Kimsenin aldırdığı yoktu olan bitene. Dimdik ayakta ama yatar vaziyetteydi dünya. Canı acıyan bişeyler vardı etrafta da umursayan çıkmıyordu. Epitaph gölgeliyordu çöllerin esintisini. Ölüme yakın bi duruşu vardı varoluşun. Ilık rüzgarlar üşütüyordu kavrulan bedenleri; I Talk To The Wind çalıyordu fonda. Birinin yürümeye başladığını hatırlıyorum. Sanki hiç dönmeyecekmiş gibiydi. Kafamda bi dolu düşünce. Korkulardan bi yastık yaptıydım kendime. Bi yerlerden müziğin sesi gelmeye başladı; 21st Century Schizoid Man. Yürüyenin gözlerindeydim o ara. Onun gördükleri benim bildiklerimdi. Bana yaklaştıkça sesler bi çocuğun ayak izlerini görüyordum kumların üstünde. Ses yükseliyordu; Moonchild. Ve sürüngenler dolaşıyordu kızgın taşların arasında. Canları acımadan hep bi yöne bakıyorlardı. Renkleri bulutlara karışıyordu, çığlık çığlığa. Ağızlarından da bi ezgi dökülüyordu; Court of the Crimson King.

KING CRIMSON

Robert Fripp / Gitar
Greg Lake / Bass guitar, lead vocals
Ian McDonald / Reeds, Woodwind, Vibes, Klavye, Mellotron, Vokal
Michael Giles / Davul, Vurmalılar, Vokal
Peter Sinfield / Sözler, sesler, enteresan şeyler...

IN THE COURT OF THE CRIMSON KING

1 - 21st Century schizoid man Mirrors (7:20)
2 - I talk to the wind (6:05)
3 - Epitaph (8:47)
a) March for no reason
b) Tomorrow and tomorrow
4 - Moonchild (12:11)
a) The dream
b) The illusion
5 - The court of the crimson king (9:22)
a) The return of the fire witch
b) The dance of the puppets

Lynyrd Skynyrd - Second Helping (1974)

Kendi adıma kafamın yerine gelmediğini belirterek başlıyorum. Bi anda konunun ilk başladığı yere doğru bi ziyaret gerçekleştirince, akıllara kazınmış ama zaman içinde keşfedilen yeni şeylerin peşi sıra unutulmuş olanlara saygı duruşunun bitmemesini istemek gibisinden bi ruh hali içine girdim. Son zamanlarda kendimi toplayamıyor olmam anlaşıldığı üzere yazıya da yansıyor. Ama olsun... gün gelir ben de normale dönerim.

Kimse tanımıyorum demesin bu grubu. Öyle ya da böyle mutlaka dinlenmiştir. Genelde Amerikan filmlerinde fon müziği oluşturur ve çoğu insan da oradan hatırlar. Steve Buscemi'nin Con Air filmindeki repliği başta ben olmak üzere biçok arızalının beyin kıvrımlarına kazınmıştır. Fonda Lynyrd Skynyrd - Sweet Home Alabama çalmaktadır ve dehşetengiz katil rolündeki Buscemi yanındakine dönüp "Ne kadar ironik di mi, düşmek üzere olan bi uçaktayız ve üyelerinin yarısı düşen bi uçakta ölmüş olan bi grubun parçasını dinliyoruz" der. Adamların şansızlığı da bu işte. Gruba sesini veren Ronnie Van Zant da dahil olmak üzere bi dolu grup elemanı uçak kazasında ölmüş, hem de 1977 yılında. Devam etseler de müzik yapmaya Ronnie'siz tat vermemektedirler. İlk albümle önemli çıkış yapmış olsalar da bu albümdeki Sweet Home Alabama parçası yüzünden (ki kişisel takıntılardan biridir) burada yer almaya hak kazandılar.

LYNYRD SKYNYRD

Ronnie Van Zant / Lead & backing Vokal
Garry Rossington / Gitar
Allen Collins / Gitar
Ed King / Slide Gitar, Ritim Gitar, Bass Gitar
Billy Powell / Klavye
Leon Wilkeson / Bass gitar
Bob Burns / Davul

SECOND HELPING

1 - Sweet Home Alabama (4:43)
2 - I Need You (6:55)
3 - Don't Ask Me No Questions (3:26)
4 - Workin' For MCA (4:49)
5 - The Ballad Of Curtis Loew (4:51)
6 - Swamp Music (3:31)
7 - The Needle And The Spoon (3:53)
8 - Call Me The Breeze (5:09)

Xhol Caravan / Electrip (1969)

Eveeet. Kafalar yerine geldiyse, şimdi tekrar zıvanasından çıkabilir. İki tane normal rock yeter de artar şimdilik. Anormale sarmak lazım tekrardan.

Efenim, insanoğlu garip bir yaratık demeyeceğim size. Hayat zordur da demeyeceğim. İnişleri çıkışları vardır da demeyeceğim. Onlar benden daha akıllı adamların söylemesi gereken şeyler. Lakin tek bir şey söyleyeceğim. O da; bu ağzına ettiminin Krautrock gruplarını tek bi elde toplamanın mümkün olmadığı.

2 yıldır bıkmadan usanmadan bi bok varmış gibi, arşivcilik olayını bünyeye yedirmiş, istekli veya isteksiz –ya da istem dışı diyelim- dünya üzerindeki tüm Krautrock albümlerini toplama ütopyası edindim kendime. Lakin bu ütopyayı sonlandırmanın yanına bile yaklaşamadım, doğal olarak. Birader yıllardır biriktiriyor, o da sonunun gelmeyeceğinin bilincinde ve sürekli “Bizden sonra, Junior bile devam etse sonu gelmez” diyip durmakta. Velhasıl haklı. Bitmiyor anasını satayım.

Neyse biz grubumuza dönelim. Xhol Caravan. Benim yeni keşfim. Keşfettiğimde de dibim düşük bir şekilde biradere söyledim bilir mi diye, adamda tüm albümleri varmış. E ben de bastım küfürü tabi kendime, neden bu kadar geç bulmuşum adamları diye.

Elemanlar Krautrock’un bi nevi Grateful Dead’i. 68’deki Alman hareketliliğindeki müzik devrimi diyebileceğimiz Krautrock’ı başlatan elemanlardan. Yani kısaca türün ilklerinden. Grateful Dead meselesine de gelirsek; kendilerinden sonraki pek çok gruba ilham kaynağı olmuş olmaları ve ne zaman bi yerde çalmaya başlasalar bütün “acid head”lerin konsere gitmesinden kaynaklanıyor. Rhythm’n Blues kökenli bir Free Jazz / Psychedelic / Kraut gibi bir rock çeşidi icra etmekteler. Kısaca tek bir türe girmesi zor. Bu da ikinci albümleri. Bir önceki albümlerinde “Soul Caravan”, bir sonraki albümlerinde de “Xhol” adını kullanmışlar. Bi de adamlar, komün halde yaşayıp kendi işlerini kendileri halleden (poster yapıştırmasından, konser ayarlama mevzularına kadar) özerk bi topluluk. Bir diğer mühim yanlarıysa Altena adlı konser kayıtlarındaki; “Freedom Opera” adlı 56 dakika uzunluğundaki şarkıları. Krautrock’ın en uzun şarkısı kabul edilmekteymiş. Gerçi şimdi böyle diyorlar, yarın öbür gün 58 dakikalık yapmış olan bir grup çıkar meydana.

Bi de son olaraktan mühim bir not iliştirelim. Birader demişti bana bi süre önce, DKGİK dahilinde blog için bir radyo yayını yapalım diye. O unutmuştur muhtemelen diye; ben yaptım bir adet şimdilik. Beta aşamasında diyelim. Herhangi bir sorun çıkmayacağını umuyorum, lakin çıkadabilir. Şu linkten de radyoya ulaşmayı mümkün kıldık. http://tinyurl.com/3xt7kx 7/24 yayın yapan bir radyo değil tabi, genellikle akşamları açılan bir radyo. Öyle işte. Arada sıkılırsanız bakarsınız.

XHOL CARAVAN

Skip van Wyck / Davul

Tim Belbe / Saksafon

Hansi Fischer / Saksafon, Flüt

Klaus Briest / Bass

Öcki / Klavye

ELECTRIP

1 - Electric Fun Fair (6:25)

2 - Pop Games (6:56)

3 - All Green (7:38)

4 - Raise Up High (17:45)

5 - Walla Masallah (1:38)

6 - Planet Earth (2:46)

7 - So Down (3:29)

Jimi Hendrix & B.B. King / The Kings' Jam (1968)

Hazır kafalar güzelken bi tane de Jimi patlatalım bari. Bizim de kafa güzel onun da kafa güzel, herkes güzel, dünya güzel. Yalan tabi... En iyisi mi biz, güzellikle dünyanın bağdaştırılması konusuna girmeden, asıl olayımıza dönelim.

Kalkıp da Electric Ladyland vermek de olmaz şimdi, dinlemeyen kalmamıştır. Onun yerine; uzun uzadıya konuşup tartıştıktan sonra bu kırık adamın, başka bi kırık adamla yaptığı Jam Session’ını vermenin blog adına yapılacak en hayırlı hareket olduğu konusunda karar kıldık. (Yalana gel)

Ara sıra böyle beslemeler yapmak lazım ki kozmik müzikle oluşturduğunuz rüyalarınızdan çıkıp daha farklı mavi alemlere akmanız için seyahat biletiniz olalım.

Bi de rica ediyorum, eğer ki bu yazıyı anlayan biri varsa; bana da anlatsın!

JIMI HENDRIX & B.B. KING

B.B. King / Gitar & Vokal

Jimi Hendrix / Gitar & Vokal

Elvin Bishop / Gitar

Buzzy Feiten / Bass

Paul Butterfield / Mızıka

Al Kooper / Org

Philip Wilson / Davul

Stuart ? / Piyano

Don Martin / Gitar

THE KINGS’ JAM

01 - Like A Rolling Stone (7:59)

02 - Blues Jam #1 Part 1 (18:56)

03 - Blues Jam #1 Part 2 (6:10)

04 - Band Introduction By B.B. King (1:01)

05 - Blues Jam #2 Part 1 (4:44)

06 - Blues Jam #2 Part 2 (13:25)

07 - Blues Jam #3 (3:29)

08 - It's My Own Fault (8:36)

LOUIS CYPHRE

Creedence Clearwater Revival / Cosmo's Factory (1970)

Abuk subuk gruplardan gidiyoruz, biraz country yapalım birader. Boktan zamanlara neşe katan, neşeli zamanları daha da neşeli yapan, kısaca herhangi bir X bilinmeyenini katlaya katlaya neşeyle çarpan adamların en neşeli albümü!

Creedence Clearwater Revival grubunu duymuş olmak normal. Nereden duyduğunuz önemli. Amerika dolaylarında otostop çekerken, yol üstünde birkaç bira içerek gırtlağınızı serinletmek için uğradığınız bi barın cızırtıyla karışık bir ses veren radyosundan mı, arkadaşınızın “oğlum dinle süper adamlar” lafından mı, yoksa The Big Lebowski filminden mi? Eğer üçüncü seçenekten duyduysanız, filmi de sevdiyseniz, keşke ben de sokakta bornozla dolaşsam diye düşünüyorsanız; boku yediniz. En az iki günde bir, albümü dinlemeniz olası.

Ha bi de; ola ki walkman’den dinliyorsanız albümü, muhtemelen dışarıya anlamsız bir surat ifadesiyle gülümsüyor ve dışarıdaki insanlara bakarak; içinizden “Bunlar nihilist, bana bir şey olmaz” laflarını geçiriyorsunuz. Farkında olmayabilirsiniz diye hatırlatmakta fayda var, zira ben farkında değildim.

CREEDENCE CLEARWATER REVIVAL

Doug Clifford / Bass, Davul

Stu Cook / Bass, Davul

John Fogerty / Gitar, Vokal

Tom Fogerty / Ritm Gitar, Vokal

COSMO’S FACTORY

01 – Ramble Tamble (7:10)

02 – Before You Accuse Me (3:27)

03 – Travelin’ Band (2:07)

04 – Ooby Dooby (2:07)

05 – Lookin’ Out My Back Door (2:35)

06 – Run Through the Jungle (3:10)

07 – Up Around the Bend (2:42)

08 – My Baby Left Me (2:19)

09 – Who’ll Stop the Rain (2:29)

10 – I Heard It Through the Grapevine (11:07)

11 – Long as I Can See the Light (3:33)