1860 Band - 1860 Band (1978)

Adam coşmuş, durduran yok. Şimdiki konumuz progressive funk jazz yapan 1860 Band. Adamlar dünyanın dibinden çıkıp gelmişler buraya; Wellington/Yeni Zelanda (bunun eskisi var mıydı? vardıysa yeniyi kurunca eskiyi ne yaptılar?) Çok sakinler. Kendilerinden emin. Öylece kendi aralarında takılmışlar. Artık Zelanda'nın havasından mıdır suyundan mıdır bilemeyeceğim ama çok estetik olmuş albüm. Üflemeliler ağırlıkta ve adamlar hakikaten de iyi kullanıyorlar aletleri. Bazı tipler (bkz. Saku the Demon) bunu da niye koydun ki buraya endişesi taşıyacaktır. Hatta birader Cyphre bile "olm 1978 tarihli lan bu albüm, bi arıza çıkmasın" diyecektir kendi kendine. Ama punk'ın piyasayı ele geçirmeye başladığı dönemde çıkmış olmasına rağmen albüm, arşivde yer alması gereken albümlerden. De hadi... gidip popstar alaturka izleyin! (reklamın iyisi kötüsü olmaz mantığıyla bu cümle için Osmantan Erkır'dan para talep ediyorum arkadaş.)

1860 BAND

- Rodger Fox / Trombon
- Geoff Culverwell / Trompet, Flugelhorn, Flüt, Vokal
- Peter Blake / Klavye
- Bill Brown / Davul, Vurmalılar
- Rob Winch / Bass
- Martin Winch / Gitar

1860 BAND

1. Us (3:19)
2. Keep That Same Old Feeling (5:06)
3. Von Tempsky (3:46)
4. Fire & Rain (7:49)
5. That's The Kind Of Love I Got For You (4:13)
6. California Dreaming (5:48)
7. Porky (9:01)
8. Adopted (1:20)

Children of One - Children of One (1969)

Teheeeyyy Bölüm 2. Adamlar Amerikan. Ama ne baba Bush'la ne de dibine düşen armut Bush'la hiç alakaları yok. Bunlar insana "hadi canım" dedirten türden. Psychedelic yapıyorlar ama elemanlar tümden Psycho (Türkçe'de sayko diye okuyabiliriz). Öyle kapakta ayabakan olduğuna aldanmayın. Dinledikten sonra hippilere saygı duruşunda bulunma ihtiyacı hissedeceksiniz. Atmosferse atmosfer, varoluşa dönüşse varoluşa dönüş. Kafa sağlam değilken dinlenilmemeli bence. Normal halde dağılıyosun o şekilde kimbilir nasıl olur insan. Albümde bi dolu değişik ve Türk müziğinden de bildiğimiz aletleri kullanmışlar. Gözlerini kapadığında sıcak ve tozlu bi yolda, 68 model bi volkswagen (ki folksvagın diye okunur) minibüs ile Tibet'e doğru yola çıkmış hissediyorsun. Araya Çin Yaz olimpiyatları için meşale taşıyan atletin Tibet'lilerce alaşağı edilmesi görüntüleri de giriyo bende. Aaahh ahhh! Kafa atasım var dünyaya...

CHILDREN OF ONE

- Lucas Mason / Flüt & Piyano
- Peter Sokolow / Bass Klarnet
- Leonard Lonergan / Soprano Sax
- Balakrishna / Sitar
- Les Grinage / Çello & Dilruba
- Lakshmi / Tanbura
- Konrad Kaufman / Vurmalılar
- Vera Sokolow, Paula Mason & Irin Poellot / Koro

CHILDREN OF ONE

1. Getting Together
2. Here And Now
3. Spheres
4. Angel Dance
5. Eastern Cloth
6. Time Turns Toward Tomorrow
7. Konrad's Rap
8. Short Talk
9. Was And Will Be

Paul Kossoff - Back Street Crawler (1973)

Teheeeyyy! Sanırım daha önce de bi yazıya böyle başlamıştım. O zaman ne için kullandığımı hatırlamıyorum ama şimdi Free'den çıkma Kossoff'un Back Street Crawler'a dönüşmeden önce kaydettiği solo albümü methetmek manasında diyorum. Bu elemanlar kişisel tarihleri boyunca koloni halinde takıldıklarından bu albümde de Free'den filan ne arasan var. Hatta gelmiş geçmiş tüm Free elemanlarını burada görmek mümkün. Adamlar blues rock hastası olunca, tabi bi de Paul solo albüm yapıyo diye gaza gelince şaane bi albüm çıkmış ortaya. İlk parçada dünyadan kopmazsanız bi daha da kopmazsınız zaten. Albümü Stalingrad'a armağan ediyoruz.

- Paul Kossoff / Gitar
- Trevor Burton / Bass
- Alan White / Davul
- Rabbit / Klavye
- Alan Spencer / Bass
- Jean Rousel / Klavye
- Jes Roden / Vokal
- Tetsu Yamauchi / Bass
- Simon Kirke / Davul
- John Martyn / Gitar
- Paul Rodgers / Vokal
- Andy Fraser / Bass
- Conrad Isidore / Davul
- Clive Chaman / Bass

BACK STREET CRAWLER

1. Tuesday Morning (17:32)
2. I'm Ready (2:26)
3. Time Away (5:46)
4. Molten Gold (5:48)
5. Back Street Crawler (Don't Need You No More) (4:22)

Dorian Gray - Idahaho Transfer (1976)

Anlaşılacağı üzere isimlerini Oscar Wilde'ın Dorian Gray'in Portresi adlı romanında alan grup, geç kalmış heavy progressive diyebileceğimiz tarza kaptırmışlar kendilerini. Geç kalmış diyorum çünkü 1976 yılında kaydetmişler albümü. Ama şaaneler. Dinlerken inceden bi bahar havası süzülüyor insanın içine. Hani her tarafından hippilik fışkıracakmış gibi hissediyorsun. Vokalinin bayan olmasından kaynaklı olsa gerek! Ha bi de bu elemanlar da Alman. Heavy Progressive dedik ama onla da bırakmamışlar albümü; arada psychedelic olup peşi sıra folk'a kayıyorlar, orada çok oyalanmayıp space rock ya da space folk diyebileceğimiz bi noktaya gelip adamı tribe sokuncaya kadar uğraşıyorlar. Öyle bi dolu ve enteresan alet de kullanmamışlar ama yapmışlar işte yapacaklarını. Gitarlara dikkat etmek lazım.

DORIAN GRAY

Claudia Schippel / Vokal
Filler Mueschenborn / Gitar, Vokal
Kurt Paetzold / Davul
Rüdiger Brune / Klavye
Herbert Jassmann / Bass

IDAHAHO TRANSFER

1. Idahaho Transfer (4:14)
2. Nighttime Is Colder Than Outside (5:21)
3. The Mole (6:56)
4. Extraordinary Exercises (0:56)
5. Quasimodo Shuffle (11:56)
i. Crusus ii. The Doombox
6. July, 13th (5:05)

Coupla Prog - Death Is A Great Gambler (1972)

Bu Almanları ben anlayabilmiş değilim. Ne yapıyorlar, nasıl yapıyorlar ve hatta neden yapıyorlar bilmiyorum ama hakkaten hakkını vererek yapıyorlar. Alınız size Coupla Prog. Krautrock'la Blues'un heavy olan kısmında geziniyolar. Tüyleri ürperiyor insanın. Albümün adı da ayrı bi enteresanlık: Ölüm büyük bi kumarbazdır.

Bi de bu albüm 2002'de yayınlanmış; ilk 4 parça 1972'de son iki parça da 1970 yılında kaydedilmiş. Ama toplama gibi bi albüm de değil. 72'deki 4 parçaya 70 yılından 2 adet session eklemişler. Şaane de olmuş. That's The Way It Goes Heavy Blues'un dibine vurmuş. Daughter's Delirium'da da insan kendini Dario Argento filminde gibi hissediyor ve cidden ara ara arkama bakma isteği uyanıyo bende bunu dinlerken, tırsıyorum. Albümle aynı adı taşıyan parçada da kraut nedir, nasıl yapılır sorusunun cevabını alıyoruz. Ayrıcana bu albümü son zamanlarda yorum kısmına sık sık yazan İsmail Can Güven'e armağan ediyor, kendisine ait blog adresini de linklerimize eklediğimizi belirtiyoruz. Son olarak da kendi blog'unda hakkımızda övgü dolu sözler söylediği için de teşekkürlerimizi sunuyoruz.

COUPLA PROG

Hubert Donauer / Davul

Rolf Peters / Gitar, Vokal

Reiner Niketta / Bass, Org, Piyano, Vokal

Wolfgang Schindhelm / Org, Piyano, Vokal

Reinhold Hirt / Davul

Walter Kümmich / Gitar

DEATH IS A GREAT GAMBLER

1. Chandra (6.30)

2. That's The Way It Goes (4.12)

3. Tochter Im Delirium - Daughter's Delirium (9.15)

4. Death Is A Great Gambler But If I Win, Finally I Can Die (18.34)

5. Your Time Has Come (4.25)

6. Season Of The Witch (13.47)

Gentle Giant - Playing The Fool (1977)

Ooofff offf! Saku'nun o muhteşem yorumundan sonra daha önce de bahsettiğimiz bu albümü tanıtmak farz oldu. Blog'u takip edenler (haahahhahaahahaaa diyorum bu noktada) bilirler Gentle Giant'i. Octopus albümünü tanıtmıştık daha önce. Hatta o tanıtım yazısında da değinmiştik bu konser kaydına ve demiştik ki "Rock müzik çevrelerinde bu albüm ilk 5'de yer alan bir konser kaydıdır ve birader Ray bu albümle dünyanın en iyi bass gitaristi olarak anılır." Dibini düşürmek isteyenlere şiddetle tavsiye ediyoruz albümü. Dünyanın bütün rock müzik severleri, dinleyin! (Bkz. Carlos Marxos) Ha bi de herifler her tür aleti çalabiliyolar ve klasik müzik eğitimi almışlar.

GENTLE GIANT

Gary Green / Elektirik Gitar, Akustik Gitar, 12 Telli Gitar, Alto Recorder, Descant Recorder, Vokal, Vurmalılar
Kerry Minnear / Klavye, Çello, Vibes, Tenor Recorder, Vokal, Vurmalılar
Derek Shulman / Vokal, Alto Sax, Descant Recorder, Bass, Vurmalılar
Ray Shulman / Bass, Violin, Akustik Gitar, Descant Recorder, Trumpet, Vokal, Vurmalılar
John Weathers / Davul, Vibes, Tambour, Vokal, Vurmalılar

PLAYING THE FOOL

1. Just The Same / Proclamation (11:13)
2. On Reflection (6:24)
3. Excerpts From Octopus (15:35)
4. Funny Ways (8:35)
5. The Runaway / Experience (9:31)
6. So Sincere (10:22)
7. Free Hand (7:40)
8. Breakdown In Brussells [a.k.a., Sweet Georgia Brown] (1:15)
9. Peel The Paint / I Lost My Head (7:35)

Cravinkel - Cravinkel (1970)

Acıların çocuğu Saku'nun King Crimson'a laf etmesi üzerine krautrock'ın en deli albümlerinden birini blogda tanıtmak farz oldu. Elemanlar 70'lerin başından.. hatta sadece 70 yılında 2 albüm çıkarmış ve kendi açılarından olayı bitirmişler. Bu ilk albüm. Bundan sonra ki de Garden of Loneliness. Aslında kararsız kaldım o mu bu mu die ama onda 3 parça vardı, milletin gözünü korkutmayalım istedim. Zaten burdan habire yazıyoruz, konuşuyoruz da 3-5 sağduyulu arkadaş dışında kimse bişey demiyo bize. Ne güzel valla. Bu noktada aklıma Morpheus'un ağzından dökülen o anlamlı mı yoksa deli saçması mı olduğuna karar veremediğim (yanlış hatırlamıyorsam cümle aslında Jean Baudrillard'a ait, o ahlde mutlaka anlamlıdır) cümlesi geliyor; "Welcome to the desert of the real". Çalmadan oynayan bizim ayılar modelindeyiz biraz. Amaaan... neyse yahu, ben eğleniyorum şaka maka. Egom tatmin oluyo en azından. Bunlar da Cravinkel işte.

CRAVINKEL

Gerd Krawinkel / Gitar, Vurmalılar
Rolf Kaiser / Vokal, Bass
George Haupt / Davul
Klaus Meier / Gitar, Vokal, Vurmalılar

CRAVINKEL

1 - Get A Feeling Going Round (3:29)
2 - Two Circles (2:36)
3 - Lucy (3:33)
4 - Heaven (2:58)
5 - Candlelight (3:09)
6 - About Mother And Son (3:13)
7 - Lonesome Road (2:47)
8 - Hidden Love (3:17)
9 - If I Sing A Song For You (3:46)
10 - Smiles (3:43)

Bonus Tracks:
11 - Keep On Running (3:44)
12 - Mr. Cooley (3:56)

Evden Uzakta...

Şşş, millet! Toparlanın parti yapıcaz. Kendine güvenen, eğlenebileceğine inananları bekliyoruz. Parti yeri ve zamanı tarafımızdan belirlendi. Fakat şöyle bi aksiyon yapıcaz; partiye katılmak isteyenler gentleoctopus@gmail.com adresine mail atsınlar "ben de katılıcam" mahiyetinde. Bira ve şarap, yiyecek ve içecek, bi dolu çerez ve cips, yeni keşfimiz Tadımca ve şaane müzik ile şaane videolar olucak. Kaldırın be artık kıçınızı, birlikte bişeyler yapalım!

King Crimson - In The Court Of The Crimson King (1969)

Teyy teyy teyy.. çok uzun zaman önceydi. Kabaran okyanuslar ve yutulan Atlantis'e kadar bile dayanıyor olabilir, net hatırlamıyorum. Kırık Kafa Robert Fripp ve tebaasından sevgilerle. Kurumuş topraklar üzerinde ve yapayalnız bi sorumsuzluk içindeyken başını alıp giden alabalıklara el sallıyorduk. Dönecekleri kesindi ama zamanı belirsizdi. Elimizde kalan pek bişey de yoktu. Beklemek acı verecekti ama alışkanlıklardan biriydi bu da. Dudaklardan sarkan sadece tek bir kelimeydi. Kimsenin aldırdığı yoktu olan bitene. Dimdik ayakta ama yatar vaziyetteydi dünya. Canı acıyan bişeyler vardı etrafta da umursayan çıkmıyordu. Epitaph gölgeliyordu çöllerin esintisini. Ölüme yakın bi duruşu vardı varoluşun. Ilık rüzgarlar üşütüyordu kavrulan bedenleri; I Talk To The Wind çalıyordu fonda. Birinin yürümeye başladığını hatırlıyorum. Sanki hiç dönmeyecekmiş gibiydi. Kafamda bi dolu düşünce. Korkulardan bi yastık yaptıydım kendime. Bi yerlerden müziğin sesi gelmeye başladı; 21st Century Schizoid Man. Yürüyenin gözlerindeydim o ara. Onun gördükleri benim bildiklerimdi. Bana yaklaştıkça sesler bi çocuğun ayak izlerini görüyordum kumların üstünde. Ses yükseliyordu; Moonchild. Ve sürüngenler dolaşıyordu kızgın taşların arasında. Canları acımadan hep bi yöne bakıyorlardı. Renkleri bulutlara karışıyordu, çığlık çığlığa. Ağızlarından da bi ezgi dökülüyordu; Court of the Crimson King.

KING CRIMSON

Robert Fripp / Gitar
Greg Lake / Bass guitar, lead vocals
Ian McDonald / Reeds, Woodwind, Vibes, Klavye, Mellotron, Vokal
Michael Giles / Davul, Vurmalılar, Vokal
Peter Sinfield / Sözler, sesler, enteresan şeyler...

IN THE COURT OF THE CRIMSON KING

1 - 21st Century schizoid man Mirrors (7:20)
2 - I talk to the wind (6:05)
3 - Epitaph (8:47)
a) March for no reason
b) Tomorrow and tomorrow
4 - Moonchild (12:11)
a) The dream
b) The illusion
5 - The court of the crimson king (9:22)
a) The return of the fire witch
b) The dance of the puppets

Lynyrd Skynyrd - Second Helping (1974)

Kendi adıma kafamın yerine gelmediğini belirterek başlıyorum. Bi anda konunun ilk başladığı yere doğru bi ziyaret gerçekleştirince, akıllara kazınmış ama zaman içinde keşfedilen yeni şeylerin peşi sıra unutulmuş olanlara saygı duruşunun bitmemesini istemek gibisinden bi ruh hali içine girdim. Son zamanlarda kendimi toplayamıyor olmam anlaşıldığı üzere yazıya da yansıyor. Ama olsun... gün gelir ben de normale dönerim.

Kimse tanımıyorum demesin bu grubu. Öyle ya da böyle mutlaka dinlenmiştir. Genelde Amerikan filmlerinde fon müziği oluşturur ve çoğu insan da oradan hatırlar. Steve Buscemi'nin Con Air filmindeki repliği başta ben olmak üzere biçok arızalının beyin kıvrımlarına kazınmıştır. Fonda Lynyrd Skynyrd - Sweet Home Alabama çalmaktadır ve dehşetengiz katil rolündeki Buscemi yanındakine dönüp "Ne kadar ironik di mi, düşmek üzere olan bi uçaktayız ve üyelerinin yarısı düşen bi uçakta ölmüş olan bi grubun parçasını dinliyoruz" der. Adamların şansızlığı da bu işte. Gruba sesini veren Ronnie Van Zant da dahil olmak üzere bi dolu grup elemanı uçak kazasında ölmüş, hem de 1977 yılında. Devam etseler de müzik yapmaya Ronnie'siz tat vermemektedirler. İlk albümle önemli çıkış yapmış olsalar da bu albümdeki Sweet Home Alabama parçası yüzünden (ki kişisel takıntılardan biridir) burada yer almaya hak kazandılar.

LYNYRD SKYNYRD

Ronnie Van Zant / Lead & backing Vokal
Garry Rossington / Gitar
Allen Collins / Gitar
Ed King / Slide Gitar, Ritim Gitar, Bass Gitar
Billy Powell / Klavye
Leon Wilkeson / Bass gitar
Bob Burns / Davul

SECOND HELPING

1 - Sweet Home Alabama (4:43)
2 - I Need You (6:55)
3 - Don't Ask Me No Questions (3:26)
4 - Workin' For MCA (4:49)
5 - The Ballad Of Curtis Loew (4:51)
6 - Swamp Music (3:31)
7 - The Needle And The Spoon (3:53)
8 - Call Me The Breeze (5:09)